19 มีนาคม 2546 10:24 น.
แนทตี้..
เพราะทิฐิภายในใจใช่ไหมนั่น
ที่กางกั้นความเข้าใจให้ห่างเหิน
ความผูกพันธ์ระหว่างกันคงน้อยเกิน
เส้นทางเดินจึงสุดทางจนร้างใจ
เพราะทิฐิภายในใจใช่ไหมนี่
ที่เธอนี้เดินจากไปไม่แลเหลียว
เหลือเพียงฉันเฝ้าพร่ำเพ้อเหม่อผู้เดียว
เกินจะเหนี่ยวรั้งใจให้หวนคืน
เฝ้าแต่ฝันให้เธอหันมางอนง้อ
ครั้งเดียวพอ นะฉันขอ ทำได้ไหม
เธอก็รู้ นิสัยฉัน เอาแต่ใจ
ทําไงได้ จะโทษใคร นอกจากเธอ
ฉันชี้ไม้ แล้วบอกนก เธอก็นก
พอชี้นก เธอตลก นกตามฉัน
แล้วอย่างงี้ ฉันไม่ดี ที่ไหนกัน
เธอไงนั่น เฝ้าตามใจ จนเคยตัว
ก็ใจเผลอหลงรักเธอเข้าไปแล้ว
คงไม่แคล้วต้องงอนง้อเธอใช่ไหม
ไม่ชินนะ แต่เอาเถอะ ไม่เป็นไร
เธอง้อก่อน ก็แล้วกัน ฉันจะคอยฯ
18 มีนาคม 2546 16:32 น.
แนทตี้..
บางครั้งฉัน ฝันเป็นนก ได้ผกผิน
โบยปีกบิน ทุกถิ่นที่ ดั่งใจฝัน
ข้ามทะเล แก่งภูผา ใต้ฟ้าคราม
เพียรบินตาม หนึ่งใจนั้น ที่ฉันรอ
ทุกเขตคาม ที่ฝันฉัน ผ่านไปถึง
หนึ่งคนนั้น ต้องมนต์ตรึง ซึ้งบ้างไหม
ใจหนึ่งฟาก จากหนึ่งฟ้า จากมาไกล
จรผ่านไป เพียงฝากไว้ คิดถึงเธอ
บางครั้งฉัน ฝันเป็นปลา ผุดดำว่าย
อยากมีใคร กรายเคียงใกล้ คอยร่วมฝัน
ขอเป็นเธอ ได้ไหมนั่น ข้างเคียงกัน
สุดปลายธาร มัจฉาคู่ อยู่เคลียคลอ
มวลแมกไม้ กลางสายน้ำ คงฉ่ำชื่น
โลกใบนี้ คงระรื่น ยิ้มสุขสันต์
ในวันนี้ ฉันมีเธอ ร่วมผูกพันธ์
ตราบนิรันดร์ อย่าเหหัน ฉันและเธอ ฯ
หน้าส่วนตัว
812
