6 ตุลาคม 2545 19:25 น.
แนทตี้..
ฉันรักเธอฉันรักเธอได้ยินไหม
กระซิบรักกระซิบไปไกล้ใบหู
โปรดเถิดนะโปรดเอียงหน้ามาฟังดู
ทุกอณูทุกห้องใจให้หมดเลย
เธอล่ะจ๊ะเธอมีใครซ่อนไว้หรือ
ถึงได้ดื้อถึงมาหลอกมอบรักให้
ตอบมานะตอบมาหน่อยคนหลายใจ
รักสุดท้าย รักท้ายสุด หยุดที่ใคร ?
รอความรักรอคําตอบลอบถอนใจ ( แผ่วแผ่ว )
หว่านความรักหว่านหัวใจให้แล้วหนี
รอคําตอบ รอจนท้อ พอกันที
จนวันนั้น จนวันนี้ มีแต่รอ
จากวันวารจากวันนั้นที่ฉันขอ
ฉันนั่งรอ..ฉันนั่งรอ..น่าสงสาร ( มากมาก )
เธอรู้ไหม..เธอรู้ไหม..ฉันทรมาน
รอมานานรอจนท้อ..ขอไม่รอ.. ( ดีกว่าจ้า )
5 ตุลาคม 2545 17:27 น.
แนทตี้..
ดับดวงดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า
แสวงหาความหยิ่งแสงหิ่งห้อย
จากดินดูสู่ฟ้า-ดาวพร่าพร้อย
กับแสงน้อยด้อยแรง..แสงพอทาน
แล้วฉันเลือกเป็นหิ่งห้อย
แทนดาวลอยสูงศักดิ์อัครฐาน
จึงมีปีก มีความหวัง อหังการ
มีสิทธิผ่านมุมอับอันลับดาว
เบาปีกบาง บินไป บินไป
เผาไหม้ใจช่วงในห้วงหาว
เผชิญพายุบ้างบางคราว
ร้อนหนาว เข้าถึงโลกอย่างแท้จริงฯ
ไม่มีดาวดวงสุดท้ายที่ปลายฟ้า
บางครั้งฉันอ่อนล้า เหนื่อยนิ่ง
ในมุมมืดหม่นมอดถูกทอดทิ้ง
ฉันอยากมีค่ายิ่ง ณ ที่นั้น
1 ตุลาคม 2545 20:11 น.
แนทตี้..
เปลือกมนุษย์คงคล้ายกล่องของขวัญ
เพียงภายนอกห่อกระดาษหวานบังไว้
เห็นภายนอกแต่มิรู้ลึกถึงภายใน
ก้นบึ้งของหัวใจเธอห่อด้วยอะไรกัน..หนอ
..ใคร่ขอถาม..
30 กันยายน 2545 14:58 น.
แนทตี้..
พายุอารมณ์โหมกระหนําซําเติมรัก
เกลียวคลื่นสาดซัดรักพรากจากหาย
ม้วนความฝันบั่นความหวังพังมลาย
คลื่นซัดใจเธอไกลห่างกลางทะเล
นําทะเลปนนําตาปวดปร่าหนัก
คลื่นความรักหยุดนิ่งจมดิ่งหาย
สิ่งที่เหลือฉันสับสนบนผืนทราย
คลื่นซัดใจเธอไปไม่หวลคืน
ปะภาคารอยู่ที่ใดในเวิ้งทะเลกว้าง
ช่วยฝากข่าวถึงเขาคนนั้นจะได้ไหม
คลื่นซัดเธอเพียงพลัดพรากกายจากไป
แต่หัวใจ..ฉันเหลือไว้ให้เท่าเดิม
18 กันยายน 2545 19:28 น.
แนทตี้..
วาดฟ้าสีจางจาง
แทนคืนนี้รักห่างหาย
วาดเดือนวาดดาวเรียงราย
วาดผู้คนยืนเดียวดายใต้แสงจันทร์
คืนนี้ฟ้าหม่นหมอง
มีเพียงแค่เงากับความฝัน
ความรักมืดมิดดุจราหูอมแสงจันทร์
เมื่อไรหนอคืนวันวารนี้จะผ่านพ้นไป
หน้าส่วนตัว
1490
