26 มีนาคม 2546 11:09 น.
แนทตี้..
พระจันทร์ตกน้ำป๋อมแป๋ม
น้ำตาฉันอาบแก้มไห้อาลัยหา
เธอจากไปจนไกลลับสุดสายตา
สุดไขว่คว้าใจกลับมาน่าอาดูร
พระจันทร์คงคืนกลับเมื่อลับรุ่ง
ใจเธอคงมุ่งไปลับไม่กลับหา
ขาดกันแล้วเยื่อสัมพันธ์แต่เก่ามา
ไม่กล้าฝันทวนเวลาเพื่อย้อนคืน
พระจันทร์ตกน้ำไปแล้ว
พร้อมกับแก้วหัวใจฉันพลันหล่นหาย
ละล่วงลิ่วดำดิ่งซบ ณ ห้วงพราย
เหลือเพียงกายไร้หัวใจให้พักพิงฯ
22 มีนาคม 2546 15:01 น.
แนทตี้..
ทานตะวันบานเหลือง
เรืองรองต้องสุริยะฉาย
แสงแดดแผดพร่าพราย
ยังอยู่ได้ไม่โรยรา
ทานตะวันบานกล้า
อุปสรรคนานาไม่หนี
แย้มชื่น เปล่งชีวี
เปลวสุรีย์มิอาจกราย
ชูดอกแห่งความหวัง
พลังก้านต้านภัยโถม
แม้แสงอาทิตย์โลม
มิยอมล้มหน้าซบดิน
ตั้งความหวังพลังฝัน
ยืนยันเจตนารมณ์
แม้ใครไม่ชื่นชม
ขอล้มใน ณ ขัยตน ฯ
22 มีนาคม 2546 14:48 น.
แนทตี้..
จบลงแล้วละครรักเรื่องสั้นสั้น
ที่พล็อตเรื่องเกิดขึ้นเพราะความหวั่นไหว
ในวันที่ เงียบเหงา ว่างเปล่าสองเราต่างก็ไม่มีใคร
ตัวละครในนิยายรักเรื่องใหม่จึงได้ถูกสร้างขึ้นมา
ทุ่มทุนสร้างละครรักทั้งหัวใจ
เวลามีเท่าไรทุ่มให้เธอหมดใจไม่เคยหวง
คำว่ารักบอกเธอคือตั้งใจ ไม่ใช่แค่ลมลวง
แต่สุดท้ายฉันคือนางเอกละครน้ำเน่า..ที่เฝ้าเพ้อกับฝันกลวงกลวงฝ่ายเดียว
นี่หรือพระเอกของฉัน
แสดงด้วยกันแต่เธอนั้นไปสร้างฝันกับคนอื่น
บทบาทที่เธอนั้นเสแสร้ง..แกล้งทำเป็นหยิบยื่น
ฉันก็คือนางเอกดอกไม้ในทางปืน
ที่ทนกล้ำกลืน ฝืนแสดงด้วยน้ำตา..เพียงผู้เดียว
จบลงแล้วใช่ไหม
ฉันขาดทุนหมดทั้งหัวใจแล้วนี่
เธอคือผู้ชนะได้ไปจนหมดความจริงใจที่ฉันมี
จนสตูดิโอห้องหัวใจที่ใช้แสดงนี้.ไม่เหลือที่ว่างให้ใคร
ก้าวเข้ามาแสดงซ้ำซ้ำ..ให้ช้ำใจอีกเลย
21 มีนาคม 2546 12:06 น.
แนทตี้..
ฝันเอียงเอียงฉันมีเธออยู่เคียงข้าง
เกาะเกี่ยวก้อยคล้องแขนท่องแดนฝัน
เลียบทุ่งหญ้า ท้องฟ้า ละลำธาร
ใต้หมู่ดาวเงาพระจันทร์สาดแสงงาม
ผีเสื้อเต้นระบำในค่ำคืนหนาว
แมงปอบินตามอ้อล้อลมเล่น
ตั๊กแตนอมยิ้มเผลอทำหน้าเป็น
ร่วมแด๊นเซ่อร์เต้นบทเพลงราตรี
จิ้งหรีดคืนเพ็ญกรีดเสียงแว่วหวาน
อยู่ริมลำธารนั่นผักบุ้งสีเขียว
กบน้อยเริงร่าน่ารักจริงเชียว
แก้มเหลืองอมเขียวเอี้ยวหน้าเมียงมอง
เกล็ดเงินแวววาวสะท้อนรับกับธารใส
เอ๊ะนั่นไงลีลาศมัจฉา ว่ายมาเป็นคู่
.จุ๊กจิ๊ก จุ๊กจิ๊ก สะบัดครีบเกรียวกรู
ราตรีเลิศหรูใต้หมู่ดาวงดงาม
พระจันทร์สาดแสงส่องมองสวยใส
เกล็ดน้ำค้างพร่างพรายไต่เรียวยอดหญ้า
ท้องฟ้าสีทะมึนทำหน้าบึ้งเชียว
คงอยากจะเที่ยวลงมาร่วมงาน
ทุ่งดวงดาวโปรยเกลื่อนทั่วราวฟ้า
กระพริบพร่างดั่งแสงนีออนส่อง
ทุกชีวิตต่างเต้นไปตามจังหวะครรลอง
โลกในฝันที่พลันเปลี่ยนมางดงาม
เอื้อมมือเก็บดอกไม้เต็มอ้อมแขน
เพื่อบรรจงตอบแทนเธอคนในฝัน
ขอบคุณค่ำคืนนี้ที่เธออยู่เป็นเพื่อนกัน
วันนี้คงต้องโบกมือลา..ฟ้าสว่างพอดี
19 มีนาคม 2546 10:24 น.
แนทตี้..
เพราะทิฐิภายในใจใช่ไหมนั่น
ที่กางกั้นความเข้าใจให้ห่างเหิน
ความผูกพันธ์ระหว่างกันคงน้อยเกิน
เส้นทางเดินจึงสุดทางจนร้างใจ
เพราะทิฐิภายในใจใช่ไหมนี่
ที่เธอนี้เดินจากไปไม่แลเหลียว
เหลือเพียงฉันเฝ้าพร่ำเพ้อเหม่อผู้เดียว
เกินจะเหนี่ยวรั้งใจให้หวนคืน
เฝ้าแต่ฝันให้เธอหันมางอนง้อ
ครั้งเดียวพอ นะฉันขอ ทำได้ไหม
เธอก็รู้ นิสัยฉัน เอาแต่ใจ
ทําไงได้ จะโทษใคร นอกจากเธอ
ฉันชี้ไม้ แล้วบอกนก เธอก็นก
พอชี้นก เธอตลก นกตามฉัน
แล้วอย่างงี้ ฉันไม่ดี ที่ไหนกัน
เธอไงนั่น เฝ้าตามใจ จนเคยตัว
ก็ใจเผลอหลงรักเธอเข้าไปแล้ว
คงไม่แคล้วต้องงอนง้อเธอใช่ไหม
ไม่ชินนะ แต่เอาเถอะ ไม่เป็นไร
เธอง้อก่อน ก็แล้วกัน ฉันจะคอยฯ
หน้าส่วนตัว
1548
