21 กรกฎาคม 2551 08:46 น.
แทนคุณแทนไท
สำหรับเธอ
ฉันอาจเป็นคนที่โฉดเขลาที่สุดเท่าที่เคยเห็น
ฉันตื่นเต้นในความธรรมดา
และเย็นชาในราคะทะยานอยากที่ควรมี
เพชรพลอยที่ประดับบนหน้าฉัน
จึงมีแต่กรวดทรายไร้ค่าและสิ้นราคา จะแลกหาความศิวิไลซ์ใดก็มิได้
++
ฉันโฉดเขลา
และจืดชืดจนหาความตื่นเต้นอันใดมิพบ
ความสุขของฉัน จึงเป็นความเปล่าว่างที่เธอมิเคยสัมผัสได้
เหมือนลมหายใจ ที่ไฉนเลยจะรู้สึกได้ดีกว่ารูปรสที่ได้ลิ้มชิม
++
เมื่ออาทิตย์ลับฟ้า
เสี้ยวเวลาก่อนพลบค่ำยังคงมีความหมายสำหรับฉัน
ความรู้สึกฉันยังยืนยง พิสูจน์ความสัตย์ซื่อที่มีต่อลมหายใจแห่งนั้นเสมอ
อาภรณ์ที่ระยับด้วยเก็จอัญมณีเลอค่า... ประดับงามบนร่างเธอ
เธอผู้หมางเมินวินาทีแห่งหวัง และนึกชังเสี้ยววินาทีที่ยืนยงของฉัน
++
ราตรีที่อึกทึก
กับความรู้สึกอันแจ่มจ้าของเธอ ทำลายความเป็น โคลัมบัส ของฉันจนสิ้น
ความโฉดเขลาของฉัน กัดกินศรัทธาแห่งวาสนาที่เคยมี...
พร้อมกับความรู้สึกไม่มีอะไรให้ค้นหา และสิ้นไร้นางฟ้าที่ฉันจะค้นพบ
++
ก่อนที่วินาทีแห่งความโศกดาย จะพัดฉันหายไป ณ มหาทะเลแห่งความเศร้า
อาภรณ์ที่เธอสวมทับ ระยับวาบด้วยมณีประดับอันเลอค่า
ใบหน้าอันสิ้นหวังของฉันสะท้อนสะทก ปรากฏฟ้องอยู่บนมรกตสีทอง
หยาดน้ำตาแห่งความอาลัย เผยความทุกข์เทวษแทนอัญมณีระยับ
++
เพียงครู่เดียวแห่งความคิด
เธอฉวยโอกาสนั้น สลัดดวงตาฉันทิ้งไปพร้อมกับความรักของเธอ
ฉันหลุดลอยลงสายน้ำแห่งความโศกดาย ... ดิ่งลึกไปพร้อมกับมรกตสีทองที่เธอสลัดทิ้ง
มิดมืดและเย็นยะเยือก จับขั้วหัวใจ
ก่อนที่จิตสัมผัสฉันจะเลือนหาย
วงหน้าเธอมีรอยยิ้มแรกที่ฉันเพิ่งเคยพบเห็น
ฉันคือความโฉดเขลาที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น
ฝันของเธอแย้มยิ้ม เผยสวยงามและแสนชื่นที่เคยมี
ความกำสรดช่วยสวมเพชรอลังการลงบนเครื่องแต่งกายเธอ
แต่งแต้มอยู่บนใบหน้าหมดจดและแสนซื่อ
++
ละครเศร้าปิดฉากลงแล้ว
เสียงปรบมือมีให้แก่ผู้ทุกข์เทวษบนเวทีนั้น
ทั้งผู้ซึ่งได้กล่าวคำอำลาสุดท้าย... และทั้งฉันผู้ซึ่งมิได้เอ่ยเอื้อนสิ่งใด
ทั้งหมด และทั้งฉันผู้ซานซม
++
ฉันคือความโฉดเขลาที่สุดเท่าที่เธอเคยมี
พระจันทร์ที่ ๒๑ กรกฎาค์ ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท
15 กรกฎาคม 2551 15:21 น.
แทนคุณแทนไท
ฉันพบความรัก
บางทีอยู่ในความฝันของบางใคร
แต่บางที ก็ว้าวนอยู่ในความฝันของฉัน
เมื่อคืนฉันก็ฝัน
ฝันว่าเธอยื่นความรักส่งให้ฉัน
ไยน้ำตาฉันไหล
ฉันปิติใจ ฤๅ ฉันตระหนกในสิ่งใดกันแน่
นางฟ้าผู้แสนดี
ฉันพบว่าฉันต่ำต้อยเกินกว่าจะกอดเธอไว้ในอุ่นอกแต่เพียงผู้เดียว
เธองดงาม เป็นดั่งอัญมณีแห่งความรัก
ฉันพบเธอ
ขณะที่มิเอื้อมอาจจะยุดแย่งคว้าเธอมาครองดั่งเคยตั้งปรารถนาได้
เมื่อวาน
ความรักของฉัน เคยเป็นความฝันของบางใคร
แล้วไยวันนี้ ความรักของบางใคร เป็นความฝันของฉันบ้างไม่ได้หนอ
.....................
ฉันสบตาเธอ
แล้วกลั้นความรู้สึกหยิบหัวใจเธอคืนเธอ
เสียงเพลง...
"หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน"
....
"อยากให้เธอได้พบกับฉัน เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน จูบเพื่อร่ำลาในความสัมพันธ์"
......
"ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไป โดยไม่รู้จักเธอ"
......
แว่วตามหลังฉันมา
มีความสุขกับวันวิวาห์นะ นางฟ้าของเขา
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1461
