21 กรกฎาคม 2551 08:46 น.

ฉันคือความโฉดเขลา

แทนคุณแทนไท

สำหรับเธอ
ฉันอาจเป็นคนที่โฉดเขลาที่สุดเท่าที่เคยเห็น
ฉันตื่นเต้นในความธรรมดา
และเย็นชาในราคะทะยานอยากที่ควรมี

เพชรพลอยที่ประดับบนหน้าฉัน
จึงมีแต่กรวดทรายไร้ค่าและสิ้นราคา จะแลกหาความศิวิไลซ์ใดก็มิได้

++

ฉันโฉดเขลา
และจืดชืดจนหาความตื่นเต้นอันใดมิพบ
ความสุขของฉัน จึงเป็นความเปล่าว่างที่เธอมิเคยสัมผัสได้
เหมือนลมหายใจ ที่ไฉนเลยจะรู้สึกได้ดีกว่ารูปรสที่ได้ลิ้มชิม

++

เมื่ออาทิตย์ลับฟ้า
เสี้ยวเวลาก่อนพลบค่ำยังคงมีความหมายสำหรับฉัน
ความรู้สึกฉันยังยืนยง พิสูจน์ความสัตย์ซื่อที่มีต่อลมหายใจแห่งนั้นเสมอ

อาภรณ์ที่ระยับด้วยเก็จอัญมณีเลอค่า... ประดับงามบนร่างเธอ
เธอผู้หมางเมินวินาทีแห่งหวัง และนึกชังเสี้ยววินาทีที่ยืนยงของฉัน

++

ราตรีที่อึกทึก 
กับความรู้สึกอันแจ่มจ้าของเธอ ทำลายความเป็น โคลัมบัส ของฉันจนสิ้น

ความโฉดเขลาของฉัน กัดกินศรัทธาแห่งวาสนาที่เคยมี... 
พร้อมกับความรู้สึกไม่มีอะไรให้ค้นหา และสิ้นไร้นางฟ้าที่ฉันจะค้นพบ

++

ก่อนที่วินาทีแห่งความโศกดาย จะพัดฉันหายไป ณ มหาทะเลแห่งความเศร้า
อาภรณ์ที่เธอสวมทับ ระยับวาบด้วยมณีประดับอันเลอค่า
ใบหน้าอันสิ้นหวังของฉันสะท้อนสะทก ปรากฏฟ้องอยู่บนมรกตสีทอง

หยาดน้ำตาแห่งความอาลัย เผยความทุกข์เทวษแทนอัญมณีระยับ

++

เพียงครู่เดียวแห่งความคิด
เธอฉวยโอกาสนั้น สลัดดวงตาฉันทิ้งไปพร้อมกับความรักของเธอ

ฉันหลุดลอยลงสายน้ำแห่งความโศกดาย ... ดิ่งลึกไปพร้อมกับมรกตสีทองที่เธอสลัดทิ้ง
มิดมืดและเย็นยะเยือก จับขั้วหัวใจ

ก่อนที่จิตสัมผัสฉันจะเลือนหาย
วงหน้าเธอมีรอยยิ้มแรกที่ฉันเพิ่งเคยพบเห็น 

ฉันคือความโฉดเขลาที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น
ฝันของเธอแย้มยิ้ม เผยสวยงามและแสนชื่นที่เคยมี
ความกำสรดช่วยสวมเพชรอลังการลงบนเครื่องแต่งกายเธอ
แต่งแต้มอยู่บนใบหน้าหมดจดและแสนซื่อ

++

ละครเศร้าปิดฉากลงแล้ว
เสียงปรบมือมีให้แก่ผู้ทุกข์เทวษบนเวทีนั้น

ทั้งผู้ซึ่งได้กล่าวคำอำลาสุดท้าย... และทั้งฉันผู้ซึ่งมิได้เอ่ยเอื้อนสิ่งใด

ทั้งหมด และทั้งฉันผู้ซานซม

++

ฉันคือความโฉดเขลาที่สุดเท่าที่เธอเคยมี

พระจันทร์ที่ ๒๑ กรกฎาค์ ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท				
15 กรกฎาคม 2551 15:21 น.

...บางทีความรักของฉันก็อยู่ในความฝันของบางใคร...

แทนคุณแทนไท

ฉันพบความรัก
บางทีอยู่ในความฝันของบางใคร

แต่บางที ก็ว้าวนอยู่ในความฝันของฉัน

เมื่อคืนฉันก็ฝัน
ฝันว่าเธอยื่นความรักส่งให้ฉัน

ไยน้ำตาฉันไหล
ฉันปิติใจ ฤๅ ฉันตระหนกในสิ่งใดกันแน่

นางฟ้าผู้แสนดี
ฉันพบว่าฉันต่ำต้อยเกินกว่าจะกอดเธอไว้ในอุ่นอกแต่เพียงผู้เดียว

เธองดงาม เป็นดั่งอัญมณีแห่งความรัก

ฉันพบเธอ
ขณะที่มิเอื้อมอาจจะยุดแย่งคว้าเธอมาครองดั่งเคยตั้งปรารถนาได้

เมื่อวาน
ความรักของฉัน เคยเป็นความฝันของบางใคร

แล้วไยวันนี้ ความรักของบางใคร เป็นความฝันของฉันบ้างไม่ได้หนอ

.....................

ฉันสบตาเธอ 
แล้วกลั้นความรู้สึกหยิบหัวใจเธอคืนเธอ

เสียงเพลง...

"หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน" 
....
"อยากให้เธอได้พบกับฉัน เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน จูบเพื่อร่ำลาในความสัมพันธ์" 
......
"ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไป โดยไม่รู้จักเธอ"  
......

แว่วตามหลังฉันมา

มีความสุขกับวันวิวาห์นะ นางฟ้าของเขา				
Calendar
Lovers  2 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
Lovings  แทนคุณแทนไท เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
Lovings  แทนคุณแทนไท เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแทนคุณแทนไท