...แ ม้ ไ ม่ มี เ ร า...

แทนคุณแทนไท

พระอังคารที่ ๒๘ กุมภาแห่งความรัก ๒๕๔๙

ฝากสายลม ที่แผ่วพัดเย็น
ในค่ำคืนที่แสนเหน็บหนาว
ส่งความคะนึงนึก ถึงเธอ... เธวีที่คิดถึง
...
ในความเป็นไปในแต่ละวัน กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ก็ค่ำซะแล้ว
ไม่รู้เหมือนกัน ว่านานแค่ไหนแล้ว
ที่ใช้ชีวิตดื่มด่ำอยู่กับราตรีกาล
 ..........................
โ ด ด เ ดี่ ย ว อ้ า ง ว้ า ง แ ล ะ ลำ พัง
...........................
บางคืน...ไม่ใช่ซิ...
หลายคืนแล้ว... ที่ผมแอบมานั่งเงียบๆตรงนี้
...
ไม่มีอะไรติดมือมา... มีเพียง รู้สึกบางความรู้สึก
ที่แม้หนึ่งน้อย
แต่ยากนักที่จะสลัดตัดอารมณ์นั้นไปได้...
...
หลายปีก่อน...
ไม่ว่าท้องฟ้าจะเป็นสีใด
จะสุกสวยด้วยจันทร์ดวงสวย
หรือสวยเย็นด้วยดาราที่เต็มทั้งฟ้าฟาก
หรือถึงแม้ว่าบางคืนอาจมืดมิดไม่เห็นแม้แสงแห่งหิ่งห้อย...
หัวใจผม. 
ยังค้นหาความสุขหนึ่งๆนั้นได้ ในความคะนึงเสมอๆ
...
นั่นซินะ
ที่ใครเคยบอกว่า
อารมณ์เป็นประติมากรที่สร้างความรู้สึก และเป็นสัญลักษณ์ของการมีชีวิตอยู่
...
สำหรับผม ความสุขที่ได้แอบคะนึง ฝากปรารถนาผ่านฟ้า ผ่านดาว 
จึงเป็นวาสนาอันเป็นนิรันดร์ในยามนั้นเสมอๆ

ตอนนี้...
ถึงแม้ว่าจะมิเคยมีสิ่งใดเปลี่ยนไปจากที่เคยเป็น
อาทิตย์ยังทอแสงที่ฝั่งฟ้าใหม่
ทั้งจันทร์ทั้งดาว ยังคงอยู่ตรงนั้นไม่เคยหายไปไหน
ความมืดมิดยังคงมืดเช่นที่เคยเป็นอยู่เช่นนั้น
เนิ่นนานมาตั้งแต่คราวโน้น คราวนั้น และจนคราวนี้  แหละจะนิรันดร์อีกนานแสนนาน
...
ไม่เคยมีอะไรหายไป
มาอยู่ แล้วจากไป และก็สลับกลับมาใหม่ ดั่งเคยเป็น
...
เธวีที่คิดถึง...
ทุกอย่างยังคงเดิม
แต่อารมณ์ผม ในบัดวินาทีนี้
มิอาจทำหน้าที่เป็นประติมากรสร้างความรู้สึกสุขที่เคยเป็นได้อีกเลย
มีแต่ความเงียบ ในหัวใจ
................................
ห น า ว สั่ น   เ ดี ย ว ด า ย แ ล ะ อ้ าง ว้ าง 
...............................
ในบางคืนที่เคยสุข
เพียงขาดหนึ่งรู้สึกที่เคยมี
ความงดงามแห่งราตรีกาลแหละมนต์เสน่แห่งฟากฟ้า
เหมือนไร้ความหมาย

คิดถึงคุณนะเธวี 
คุณ.... อันเป็นที่รัก ผู้จากไป พร้อมกับความเปล่าดายในหัวใจอันเคยสุขของผม
ความรักซึ่งมิเคยย้อนมาสวยสุกอยู่ถิ่นนัยของใจดวงเดิมนี้ได้อีกเลย
แม้เพียงสักครั้ง

คุณ... ผู้ซึ่งเป็นได้เพียงรักอันเป็นนิรันดร์
แต่ไกลเกินฝัน เกินคว้ามาชิดสนิทแนบ แอบหทัย...

เธวีที่รัก...
เธวีที่คิดถึง...
ถ้าจะมีใครสักคนบนโลกสีน้ำเงินใบนี้
จะโชคร้ายเพราะมิอาจสลัดนัยจากความรักที่เคยเกินขึ้นได้

ผมอธิฐานนะคนดี ขออย่าให้เป็นคุณ 
ขอให้เป็นผมเถิด

ฟ้าใกล้สว่างแล้ว...
ชีวิตคุณในวันพรุ่งยังต้องดำเนินไป....
โปรดรู้ แหละจงจำไว้ในระลึก
....................................
แ ม้ เ ร า ไ ม่ อ า จ มี เรา... คุ ณ ก็ ยั ง ค ง มี ผ ม
...................................
คุณคงเข้าใจ

รักคุณสม่ำเสมอ

ปล. จากคนทุกข์แต่ไม่เคยปรารถนาให้คุณทุกข์กับสิ่งใดเลย
ด้วยหัวใจ / แทนคุณแทนไท