25 เมษายน 2550 10:54 น.
แทนคุณแทนไท
เมษายน นครศรีธรรมราช ๕๐
สวัสดีฟากฟ้า...
นานแล้วนะ ที่ไม่ได้สวัสดีฟากฟ้า
จะแสนเชยไม๊ครับคนดี ถ้าผมจะถามคุณว่า ฟ้าเบื้องนั้นสบายดีหรือไม่
เมษาปีนี้ ฟ้าฝั่งนี้ ร้อนจริงๆนะคนดี
ที่จริงแล้ว เมษา ยังคงสลักสำคัญสำหรับผมเสมอมา เพราะแท้แล้วเดือนนี้ เป็นเดือนแห่งวาสนาฟ้า ที่บันดล ให้ปรากฏนางฟ้าในหน้าร้อนมาเป็นบุพเพสันนิวาสในอีก ๑๖ ปีให้หลัง
ดั่งนั้น ทุกเมษา ถึงว่าจะร้อนด้วยอายสุริยันต์เพียงไหน หัวใจผมก็ให้เย็นรู้สึกพลัน เพียงคะนึงถึง บุพเพฯแห่งเมษา อันเป็นวาสนาในวันวาน
ฟากฟ้าที่แสนรัก
๑๓ ปี แห่งการพบ นั่นคือ ๙ ปีแห่งความรัก แหละ ๔ ปีสำหรับการตัดใจ
มิเคยเลยรู้ไหม ที่จักมีสักเมษาใด ที่สายลมจะหยุดอนุสติ มิให้คะนึงคุณได้สักปีเดียว
แม้ถึงว่า
ก่อนเมษาของปีนี้
ฟากฟ้าที่แสนรักของสายลม ได้สมัครหมาย ประกาศไปทั้งหล้าและฟ้าไกล ว่าจักจุมพิตกับมหาทะเลกว้าง อย่างหวานฉ่ำ และล้ำความหมายก็ตามที
วิวาห์แห่งมหาสมุทรกับเทพธิดาแห่งฟากฟ้า จึ่งน่าจะเป็นแสงแห่งนิมิตสุดท้าย ที่จักสอนและเสี้ยมสั่งให้สายลมแห่งความหวาดว้า ได้ตัดคะนึงหาและรู้สึกสะทกสะท้านถึงได้สักที
ฟากฟ้าที่รัก
สำหรับผู้พลาดพ่ายเช่นสายลม คงมิมีดินแดนแห่งไหน ให้พรมพัดอย่างสุขใจหมายในวินาทีนั้น
ผู้เศร้า ควรจักอยู่ในดินแดนของผู้แพ้ แหละมิควรกลายใกล้เข้าไป ณ ทิพยะแดนของผู้สุขสมหวัง สายลมเข้าใจดี
แต่ในนามแห่งความผูกพัน
สายลมผู้หวาดว้า มิได้หมายจะข้องใกล้ วันแห่งเป็นอนาคตอันงดงามใดจากคุณไม่
ทุกถ้อยที่จารร้อย อักษราแห่งความคะนึงนี้ เพียงเพราะว่า
เบื้องกาลนี้
ในบัดวินาทีที่กลับมาเยือนนครศรีธรรมราชอีกหน
สถานหนึ่ง ณ นครแห่งความหลัง
หัวใจของสายลมแห่งความหวาดว้า เพียงนึกสะทกสะท้านหา อดีตหวานอันเคยปรารถนาร่วมกันก็เพียงนั้น
แด่ความสัตย์ซื่อและความถูกจริยสำนึกที่ควรมี
ขออนุญาตนะหัวใจ ขอสายลม พรมพัดความคิดถึงกลับไปในอนุสติหวานแห่งอดีตวานอีกสักครั้งจะได้ไหม
สายลมขอเก็บความทรงจำไปอุ่นสุข และเสพย์จินตนาฝัน ไว้เติมฤทัยล้าสำหรับบางวันที่เงียบงัน ในกาลพรุ่งที่จักเป็นปัจจุบันและอนาคตที่เกือบจะหมดความหมายในบางวินาทีอันโศกดาย
ฟากฟ้าที่แสนสวย ผู้งามงด และสดใส ประดุจดั่งเทพธิดาในหน้าร้อนของสายลม
ณ สถาน แห่งความหลังนี้
บัดนี้
วนาลีสีขาว โพลนลานเกษตร ใกล้ซุ้มชงโคอันเคยเป็น แดนทิพยะสถานของสายลมกับฟ้าสวย
ฟังซิฟ้าสวย อนุสติสั่นของสายลม กำลังแว่ว บทกวีบทนั้น
เป็นแค่เพียงเศษกระดาษกับดอกไม้....เขียนเพื่อสื่อความหมายอันสูงค่า
อาจเป็นส่วนปรารถนาด้อยราคา...แต่หลั่งมาจากค่า ของหัวใจ...
มิมีอะไรหรอกฟ้าสวย
สายลมแค่......
.........
.........
คิดถึงคุณ
คิดถึงคุณนะ ฟ้าสวย
------------------แทนคุณแทนไท----------------------------
23 เมษายน 2550 14:54 น.
แทนคุณแทนไท
ความนัย
และเป็นเหมือนเช่นบางใคร ในหลายแสนล้านชีวิตบนโลกแห่งความพิไลใบนี้ บางบัดของวินาที ท่ามแสงราตรีที่คลี่ผ่านม่านสวรรค์ของจันทร์เพ็ญ ชีวิตจึ่งมิได้เริ่งรื่นเช่นที่เคยวาดปรารถนาเสมอไม่ รัตติกาลแห่งความโศกดายจึงมิเคยหน่ายที่จะมาสวัสดี และวิสาสะที่จะอนุมานเอาว่า ข้าคือ เพื่อนรัก
วันหวาน คงเป็นอีกหลายปรารถนาของหลายใคร ที่จะสุขสัมผัสกับนิมิตฝันนั้น ชั่วนิจและนิรันดร
แต่ใครเล่า ที่จักคว้าปรารถนานั้นมาได้ครอง แม้สักเพียงครึ่งเสี้ยว ของปรารถนาใจ
บทกวีแห่งความรัก จึ่งเป็นเหมือนนิยายอันที่ไม่เคยสิ้นสายฤทัยหมาย ยังคงขับขานสวนกระแสความอันตธานที่เปล่าดายของบางใครที่เผชิญได้แต่ความผิดหวัง
เท่าไหร่แล้วหละ เคยมีประวัติศาสตร์ใด เคยจารสัดส่วนจำนวนหนึ่งผู้พลาดพ่าย กับหลายผู้คาดหวังไว้หรือไม่หนอ
ณ มหาทะเลแห่งความรัก จึ่งมิแปลกอะไร ที่ปรารถนาอันมิเคยสิ้น จะยังคงหวังว่า เมื่อมรสุมร้ายแห่งบุพเพฯพัดผ่านไป อุ่นชื่นแห่งวาสนา อาจมาเยือนข้าบ้าง
เพราะฉะนั้น ถึงมหาสตรีทั้งหลาย จักหักห้ามหัวใจมิให้เข้ามาข้องใกล้ข้าสักเพียงใด ก็อย่าหมายเลยว่า จักหักห้ามหทัยข้า ที่เปี่ยมหวังปรารถนาถึงบางสตรีเจ้าได้
ความรักของข้า ถึงว่ามิสูงสง่าค่าเลิศล้ำดุจอัญมณีสีขาวแห่งท้องทะเล สิ่งนั้น ก็มิอาจทำให้ข้า สิ้นศรัทธา ว่าข้าพ่ายแล้วที่จักหาสตรีใด อันหมายปรารถนาความรักจากข้า เพราะสิ่งที่ข้าเป็น ก็หาไม่
ดูก่อน บางใครทั้งหลาย ข้าบรรณาการความรักด้วยสิ่งใด ท่านว่าข้าบรรณาการด้วยสิ่งใดเล่า
บทกวีที่ข้าเขียน ถึงมิได้เข้าใกล้พื้นห้องหทัยหวานของสตรีผู้ข้าหมาย ก็มิได้เลวร้ายพอที่จักทำให้ข้าสิ้นศรัทธาหวัง และพาลชังความพิไล อันเป็นความอัศจรรย์ อันเกิดขึ้นโดยธรรมบนโลกนี้
ดูก่อน อักษราทั้งหลาย ท่ามความเสแสร้งและแกล้งเป็นบนนิมิตมายานี้ จักมีสิ่งใด ที่เราต่างยอมปรารถนาใกล้ แหละศิโรราบ เท่าความรักอีกหนอ
นี่หละ คือรักจากข้า ท่ามมรสุมแห่งบุเพ ณ มหาทะเลแห่งความรัก
ด้วยหัวใจ
เมษายน ๕๐ นครศรีธรรมราช / แทนคุณแทนไท
11 มกราคม 2550 18:20 น.
แทนคุณแทนไท
ดูซิ ดาวตก...........
หลับตาซิ อธิษฐานของพรจากดวงดวง คุณบอกผมพร้อมทั้งหลับตา
ผมแสร้งหลับตา ให้คุณวางใจ ทั้งที่กำลังมองวงหน้าอันอิ่มสุขของคุณ
คุณสวยกว่านางฟ้านางใดที่ผมเคยจินตนาการ ...นางฟ้าที่รัก... ผมคิด
ขอสักทีเถอะ ผมรำพึง
ไวเท่าความคิด จมูกผมขโมยสัมผัสกลิ่นหอมบนเรียวแก้มคุณซะแล้ว
ชื่นใจจัง ผมเย้า
นี่ แอบหอมแก้มอีกแล้ว
จะให้ชื่นใจพี่จนแก้มเค้าช้ำจะหมดแล้วนะ คุณแกล้งงอน
คุณสวยกว่าเทพีนางใดที่ผมเคยวาดปรารถนา ผมแอบคิดอีก
เมื่อครู่ พี่ขออะไรจากดวงดาว คุณถามและเอียงหน้าทำตาโต
คุณสวยกว่านางฟ้านางใด จริงๆนะ ผมเริ่มมั่นใจ
ตาน้องสวยจังเลยที่รักของพี่ ผมแสร้งเปลี่ยนเรื่อง
หรือคะ
งั้นบอกน้องตาสวยซิ พี่ขอพรอะไรจากดวงดาว คุณไม่ลืม
นะคะพี่ สู้ดหล่อออออ เธออ้อนและแกล้งเย้าเอามั่ง
เธอน่ารักกว่าอัปสรนางใด จริงอย่างที่ผมคิด
ก็ได้
ถ้าบอกแล้วอย่าเคืองพี่นะ คนดี
ไม่รู้ผมใจอ่อนหรือยอมแพ้กับความน่ารักกันแน่
โดยไม่รอคำตอบจากเธอ... ผมเริ่มร่าย...
น้องรู้ไม๊ กว่าพี่จะมีวันนี้ พี่รอคอยมากี่กาลแล้ว
และกว่าพี่จะมายืนอยู่ตรงนี้... พี่เดินทางมาไกลแค่ไหน
แล้วเกี่ยวอะไรกับดวงดาวหละ เธอถามขึ้นพร้อมหน้าตาน่ารักอีกที
เธอน่ารักจริงนะ ผมยืนยันกับตัวเองอีกครั้ง
เกี่ยวซิครับ คนดี
ก็เราไกลห่าง และการได้เจอกันเป็นรอคอยที่เป็นที่สุดของปรารถนาในยามนี้มิใช่หรือ
แล้วยังไงค่ะ เธอเริ่มจริงจัง
ก็ทุกขณะที่อยู่ใกล้น้อง
พี่จึงไม่ปรารถนาแม้แต่เสี้ยววินาทีที่จะพรากกัน
ผมหยุดก่อนจะกล่าวต่อ
แม้เพียงวินาทีนั้น จะเป็นวินาทีที่ได้อธิฐานขอพรจากดวงดาวก็ตาม
หลายวันที่รอ
หลายคืนที่คิดถึง
และหลายระยะทางไกลกว่าจะมานี่
ถึงตรงนี้... ถึงปรารถนานี้... ถึงความรู้สึกนี้...
ที่ซึ่งพี่มีน้องทั้งในคะนึงหา และปรารถนาเห็น
พี่ยังไม่หายคิดถึงคนที่พี่รักเลย
ผมบอกเธอด้วยรู้สึกที่จริงจังพร้อมหัวใจที่พองโตขึ้น
หรือค่ะ.
น้องขอโทษ.
น้องเผลอทำให้เราต้องพรากกันในวินาทีที่ขอพรจากดาวใช่ไหม เธอทำหน้าเศร้า
เธอน่ารักและเป็นเทพธิดาน้อยที่ผมปรารถนาจริงๆนะ ผมย้ำกับตัวเอง
ไม่หรอกครับ อย่าคิดมาก
พี่รู้ว่าน้องอธิฐานขอพรสำหรับปรารถนาของเราสอง
ขออะไรคะ เธอถามพร้อมกับวงหน้าเริ่มเปื้อนรอยยิ้อีกหน
ก็ขอให้พี่....
ได้ชื่นใจแบบนี้ไง
ไวเท่าความคิดผมหอมแก้มเธออีกครั้ง
กอดพี่อุ่นจัง
น้องอยากให้พี่กอดน้องทุกคืนเลย เธอเอ่ยอายๆ
"พี่สัญญาคนดี"
เมื่อถึงวันนั้นนะคะ พี่จะกอดน้องทุกคืน ผมเอ่ยบ้าง
แต่สำหรับคืนนี้ ผมกระชับกอดแน่นขึ้น
พี่จะกอดน้องทั้งคืน
มาเถอะ เดี๋ยวพี่จะพาน้องไปนับดาว ผมแกล้งเย้า
พี่อ่ะ เธอซบ และกอดแน่นขึ้น
แหละเมื่อมนต์แห่งราตรีกาลได้ล่วงผ่าน
ท่ามปรารถนาที่สุขนั้น
ขณะที่เทพธิดาแห่งดวงดาวกำลังหลับใหล
เธอจะรู้ไม๊
แท้แล้วเหตุผลที่ผมปฏิเสธพรแห่งดวงดาว
ยังมีความนัยมากกว่านั้น
ถ้าเป็นค่ำก่อน
ผมคงอธิฐานดวงดาว ขอให้ได้พบนางฟ้าที่เคยตั้งจิตปรารถนา
แต่ความปรารถนาเมื่อค่ำนั้น
รักอันหวังวาดและคาดคะนึงถึง
โลกแห่งความสุข และสัมผัสแห่งความหวัง
ผมมิคิดถึงเทพธิดาแห่งฟ้าไหนที่จะจินตนาได้อีก
ผมปฎิเสธจะขอพรแห่งดวงดาวเพื่อคว้านางฟ้านางใดมาครองไว้อีก
คงเพราะ
ผมแน่ใจว่า
เป็นที่สุดแห่งวาสนาแล้วที่ผมได้เจอคุณ
นางฟ้าผู้งดงามกว่านางใดที่เคยคิดปรารถนา
คุณงดงาม น่ารัก และน่ารัก กว่านางฟ้านางใดจริงๆนะ ผมขโมยหอมบนเรียวแก้มคุณอีกครั้ง
ตัวคุณหนักจังเลยที่รัก ผมถอนใจทั้งรอยยิ้ม
..
พระฤหัสบ์ที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๔๙ / แทนคุณแทนไท
8 มกราคม 2550 13:25 น.
แทนคุณแทนไท
นกเสรี..
สถานใด ที่เจ้าปรารถนาจะบินไปผ่อนพักมากที่สุด
หุบเขาอันไกลโพ้น จากทุ่งทะเลนี้
หรือรีสอร์ทหรูบนเกาะที่ใครคนนั้น แอบเอาทรัพย์สินของประเทศไปหมกไว้
บอกข้าซิ เจ้าปรารถนาจะผ่อนพัก ณ ที่แห่งใด
คนทุกข์..
สถานไหนหละ ที่ท่านปรารถนาจะไปเสพย์สุข
ราชวังของสุลต่าน
หรือบ้านไร่ของชาวนา ที่เต็มไปด้วยทุ่งหญ้า และสัตว์เลี้ยง
ท่านปรารถนาเสพย์สุข ณ ที่แห่งไหน
ผู้เศร้า..
สถานใดหนอ ที่พอจะซับท้อทรมาของท่านไหว
สวรรค์ชั้นจตุรเทพสถิตย์สถาน
หรือลำธาร ที่สายลมได้แต่พัดแผ่วไหวไหว ไปตามพลวัตร
อะไรนะ.. คือส่วนซับทรมาที่ท่านปรารถนา
เด็กน้อย..
ที่ไหนหละ ที่หนูปรารถนา ให้ตื่นมาแล้วพบว่าเป็นสวนสนุก ดั่งจินตนาฝัน
ท้องทุ่ง ที่เต็มไปด้วยผีเสื้อ และหยาดเม็ดค้าง ในว้างเช้า
หรือบนผืน ของพื้นสเก๊ตอันเหน็บหนาว ในสรรพสินค้า กลางเมืองใหญ่
ที่ไหนหละ ที่หนูจินตนาถึง
โลมาสีชมพู..
เจ้าปรารถนาจะพาฝูงไปหลบสายน้ำเยือกหนาวนะที่สายน้ำอุ่นแห่งใด
อ่าวเล็กๆ เงียบสงบ ในเขตร้อน ของหมู่เกาะทะเลใต้
หรืออ่างหินแกรนิต เต็มไปด้วยแสง เสียง และสิ่งบันเทิงทางอารมณ์
อันเป็นสถานจำหน่ายโลกีย์กาม..
ที่ใดหละ ที่อุ่นหนาว สำหรับเจ้าทั้งหลาย
ผู้ร่ำรวย..
ท่านแบ่งปันผู้ทุกข์ยากโดยวิธีใดหนอ
แบ่งปันผ่านรถที่ท่านใช้ บ้านที่ท่านอาศัย อาภรณ์แหละเครื่องประดับ
ที่เป็นภาระหนักของท่าน...
หรือ เลือกทำทานผ่านผู้ยากไร้ แม้เพียงส่วนเสี้ยวล้านของความล้นหลามที่มีเกินพอ
ท่านแบ่ง และปัน โดยวิธีใด
ผู้โชคดี..
แล้วอะไรหละ จะเป็นความโชคดีของคุณอีกครั้งในวันพรุ่ง
ถูกหวยอีกสักครั้ง ได้เงินจากการพนันอีกสักหน
หรือ การได้เห็นยิ้มแรก ของคน ผู้แปลกหน้าซึ่งอยู่บ้านติดกันมาหลายสิบปีแล้ว
อะไรหละ คือความโชคดีของคุณของพรุ่งนั้น
ผู้ยากไร้..
สำหรับท่าน ท่านอยาก และคิดว่าปรารถนามีอะไรที่เท่าเทียม
ความร่ำรวยล้นฟ้า จนมิรู้ว่าความจนยาก ลำบากแสนเป็นเยี่ยงไหน
หรือการได้มีเวลาอีกสักนิด มีชีวิตอีกสักหน่อย เพื่อทำบางอย่างที่ดีงามมอบไว้
เป็นอนุสรณ์แก่คนที่ท่านรัก
ท่านว่า..อะไรคือเท่าเทียมที่สุขล้ำ
เพื่อนรัก..
ความเงียบแบบไหน ที่สหายอย่างท่านปรารถนา
สงบ ซึ่งซ่อนความวุ่นวายในการรอคอยของวันพรุ่ง..
หรือ เงียบ แหละสุขเสพย์กับความเป็นจริง ณ ปัจจุบัน
เพื่อนรัก.. อย่างไหนหนอที่เป็นสงบเงียบที่ท่านปรารถนา
ที่รัก..
แล้วเธอหละ เธอปรารถนาบรรดาใด
...
..
นกเสรี - คนทุกข์ - ผู้เศร้า - เด็กน้อย - โลมาสีชมพู - ผู้ร่ำรวย - ผู้โชคดี - ผู้ยากไร้
และผู้เงียบเหงา..
มิเคยเอ่ยปรารถนาที่แท้ให้กระจ่างความสงสัยแก่ข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าจึ่งได้แต่พร่ำถาม คำถาม
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ..
กับปรารถนาซึ่งข้าพเจ้ารู้จัก แต่มิเคยได้พูดคุยกันเช่นสหายที่เคยคุ้น อย่างที่เคยเป็น..
พระจันทร์ที่ ๐๘ มกราคม ๒๕๕๐ / แทนคุณแทนไท
5 มกราคม 2550 17:42 น.
แทนคุณแทนไท
..มกราคมที่แสนรัก
ทำไมความเป็นคุณในปีนี้ จึ่งเปล่าว้าง และร้างดายนักนะ
คุณสังเกตุตัวเองหรือไม่ คุณซูบเซียว และเหม่อลอยบ่อยจนเกินไปแล้วกระมัง
คุณเป็นอะไรไปหรือมกราคม ?
มีสิ่งใดทำให้วิตก ? ฤากังวลอยู่กับปรารถนาใดหนอ !
...
ที่จริงแล้ว...
ยามนี้ คุณไม่น่าพาตัวเองมาซุกตัวอยู่ในท้องทุ่งทะเลสีครามเช่นนี้
ท้องทุ่งซึ่งปล่าวดาย และไร้ความรู้สึกอันศิวิไลซ์ใดโดยสิ้นเชิง
ไม่มีอะไร... ให้หัวใจคนเปล่าว้าง และร้างดาย ได้ควรสัมผัสเลย
...
มกราคม....
อย่าด่วนหาว่าผมใจชืด ขับไล่สหายจากสายลมหนาวอย่างแล้งน้ำใจเช่นนี้เลย
ผมมิเคยคิดอะไรเช่นนั้น
...
สองสามวันก่อน
วันที่ลมหนาวกระซิบบอกแสงดาวที่ผืนน้ำฝั่งโน้น
บอกประสงค์ของคุณ ถึงความปรารถนา
ว่า มกราจะเยือน จะมาเยือนทะเลสีน้ำเงินฝั่งนี้ในอีกไม่กี่วันนั้น
เป็นประสงค์ที่ผมตั้งหวัง และรอท่าอยู่ทุกขณะของความคะนึงถึง
...
มกราคมที่รัก... คุณก็รู้ว่าทะเลสีน้ำเงินรักคุณแค่ไหน
มาตุภูมิ มิเคยคิดผลักไส ลูกแห่งท้องทะเล
แต่ไยเล่ามกราคม
ไยคุณถึงกลับมาเยือนผม ด้วยความเปล่าว้าง และร้างดายเช่นที่เป็นนี้
คุณเห็นผืนทรายเบื้องหน้า และแผ่นฟ้าเบื้องโพ้นหรือไม่
คุณทักทายสหายผู้รอการกลับมาของคุณบ้างหรือยังหนอ
ชัดว่าเปล่าเลย
สิ่งที่แสดงชัด กำลังทำให้ใครเหล่านั้น
ถึงนึกน้อยใจ แต่ไม่เท่าที่ห่วงใย
แหละตระหนกในความเป็นคุณในยามนี้เป็นหนักหนา
คุณเหม่อลอย และเปล่าว้าง อยู่ลำพังเช่นที่เป็นมากี่กาลแล้ว
...
มกราคม...
มาตุภูมิมิเคยคับแคบเกินไปสำหรับลูกทะเล
แล้วลูกทะเลหละ คับแคบสำหรับความรักของทุ่งทะเลเกินไปหรือเปล่าหนอ ?
...
สำหรับผม
แม้นถึงว่าทุกข์ทรมาแห่งคุณ... หนักหนา สาหัส เกินกว่าจะบอกกล่าวเล่าให้ใครฟัง
ไม่เคยเป็นอะไร เกียรติในความไว้วางใจและเสรีในทัศนะแห่งคุณ เราเคารพเสมอ
ถ้าจะหวังอะไรก็มีเพียงว่า...
ทะเลสีน้ำเงินในนามแห่งมาตุภูมิ
ขอโอบกอดมกราคมด้วยความรู้สึกที่แสนรัก และห่วงใยจะได้ไหม
ปล่อยทรมาให้ทะเลสีน้ำเงินซึมซับ บ้างเถิดมกราที่แสนรัก
ได้ไหมมกรา..
เพราะนอกจากทะเลสีน้ำเงินแล้ว
โน่น... ผืนทรายเบื้องหน้า และแผ่นฟ้าเบื้องโพ้น ก็กำลังรอฟังคำตอบแห่งคุณ
...
มกราคมที่แสนรัก
มิเป็นอะไรเลย
ที่ความเป็นคุณในปีนี้ อาจเปล่าว้าง และร้างดาย
มาตุภูมิแห่งคุณ ปรารถนาเพียงแววตาแห่งความทรมานั้น
จะเรืองหวัง และส่องพลังบ้าง ในยามเราสัมผัสกัน
หน้าส่วนตัว
1993
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
