13 มกราคม 2557 02:34 น.

ในเวลาหนึ่ง

ในเวลาหนึ่ง...
ระหว่างวรรค ระหว่างความนึกคิดที่เล่นเต้น
อักษร ซ่อนเร้นหลายความรู้สึก
ฉันพบ ความคิดถึง และมิตรภาพที่มีให้เธอ.

ปีใหม่มาเยือน..
ฉันจรดหมึก หมายสื่อปรารถนาบางอย่าง
ความกระวนกระวายใจรบกวนมโนฉัน
คำอวยพร ได้แต่วิ่งแล่นอยู่ในใจ

ความสงสัยถามใจฉัน
เธอกำลังทำอะไรในวันที่กำลังจะผ่าน
ปีที่กำลังจะถึง เธอวาดหวังสิ่งใด
ฉันได้แต่นึกคิด และวุ่นวนกับตัวเอง

ระหว่างบรรทัด บทกวีที่รัก
บอกเล่าส่วนรู้สึกที่เร้นหลบ
ใครคนนั้น บอกเล่าความในใจฉัน
ฉันจึง จ่อมจมกับปรารถนาที่ไม่อาจแสดง

มหาปราชญ์ผู้แปลกหน้า
สนุกสนาน โหมประชัน จินตนาฯ
ดนตรี ปี่ขลุ่ยบรรเลงเพลงทุ่งหญ้า
นักรบ ควบอาชา ในกลศึก

ความเศร้าโชยกลิ่น
คนเก็บฟืนกลับจากป่าพร้อมกระต่ายน้อย
เด็กหญิง ผมเปียแก้มมอม หนาวสั่น
กองไฟกำลังมอด หมดฟืน

ฉันแสร้งหัวเราะกับโคลัมบัส
โอ้อวดสิ่งที่ค้นพบ
มิใช่มหาทวีป หาใช่ทะเลทราย
และเปล่าค่ากว่าจินดามณีใด

ในย่อหน้าหนึ่งของมหากวี
เขาหยอกเย้าหญิงสาวอันเป็นที่รัก
ฉันหยุด ด้วยริษยาชั่วครู่
ก่อนคิดถึงเธอ แล้วแย้มยิ้ม.

ในเวลาหนึ่งถึงเวลานี้
จากย่อหน้าแรกถึงอักษรสุดท้าย
ฉันยังจ่อมจมกับหลากรู้สึกนึกคิด
ที่มีเธอมารบกวนด้วยจิตที่เบิกบาน

.ปีใหม่มาถึงแล้ว
วันวานกับวันพรุ่งห่างกันด้วยสมมุติ
เราจากกันและไม่ได้เห็นกันอีกเลย
แต่ฉันยังรักเธอ รักเธอ เต็มหัวใจ

บทส่งใจ
คิดถึงเธอทั้งหลาย ณ อารมณ์ที่ไม่อาจปะติดปะต่อได้
สวัสดีปีใหม่มิ่งมิตรของผม