10 เมษายน 2556 13:49 น.
แทนคุณแทนไท
“อาย”
เธอหนาวเหน็บ เจ็บใจ จากใครหรือ?
ดวงตาซื่อ เศร้าหม่น จนใจหาย
บางครั้งกลับ กร้านกล้า อย่างท้าทาย
บางครั้งฉาย แววพ้อ ต่อฟ้าดิน
อยากจะช่วย ปลอบโยน อย่างโอนอ่อน
เอื้อนอาทร วอนว่า อย่าถวิล
วานอย่าหวน ใยดี ธุลีดิน
ค่า..เขา..สิ้น เยี่ยงหงส์ หลงฝูงกา
อยากให้เงย หน้าพริ้ม ยิ้มอย่างเก่า
อย่าซึมเศร้า เพียงหาย เสน่หา
อย่าร้องไห้ ตาจะช้ำ เปลืองน้ำตา
อย่าเหว่ว้า วุ่นวาย ให้อายคน
แต่ได้แต่ แลตาม ด้วยความห่วง
วัวผูกบ่วง พันหลัก มักสับสน
เอาน้ำน้อย ลูบไล้ คนไฟลน
เกรงไฟวน เวียนย้อน ร้อนลวกตัว
คงว้าเหว่ เห่หา คนมาปลอบ
คนคงลอบ เย้ยหยัน ขันยิ้มหัว
สายตาคน อื่นใด ฉันไม่กลัว
แต่เพียงชั่ว ตาเธอหยัน...ฉันคงตาย
มองสบตา อ้างว้าง อย่างสงสาร
คงอีกนาน ตาหม่นเหม่อ เธอจะหาย
ตาสบตา สนิทนัก เหมือนทักทาย
ฉันชักอาย...เพราะตาเรา...เศร้าพอกัน
บทกวีสำนวนนี้ คุณครูยกให้ฟังบางส่วนตอน ม.๔ ยิ่งยิ่งอ่านสำนวนเต็ม ยิ่งชอบ
17 เมษายน 2556 11:58 น.
แทนคุณแทนไท
เอ็งหลอกข้ามาได้ตั้งหลายเรื่อง
มันเปล่าเปลืองจะเอ่ยให้เสียหาย
มันเจ็บปวดยิ่งกว่าคำเสียดาย
กับความ ตลกร้ายที่เอ็งทำ
และยังกล้าสาบานอย่างหาญหัก
ข้าไม่ได้นอนปลักไอ้บักหำ
ปัดสวะ ไอ้บ้า ห่าระยำ
คนพูดชั่ว ไม่ทำเลวไม่มี
คนพูดดี ทำดี เป็นศรีปราชญ์
มาเจอพวกไม่ฉลาดคำพูดนี่
ทำชั่ว ยังกล้ามาอ้างดี
จะทำนู่นทำนี่ก็ไม่ทำ
จะมีทำก็ทำเลวไอ้เหวห่า
รับใช้จนเป็นขี้ข้าช่างน่าขำ
ประชีประชนตาดำดำ
ไยต้องทนรับกรรมกับพวกเอ็ง
เอ็งหลอกข้ามาได้ตั้งหลายเรื่อง
จะยึดเมืองคุยขรมเหมือนข่มเหง
สมุนหยาบ นักบุญบาป และนักเลง
ข้ากริ่งเกรงเอ็งเหลือกลัวจริงจริง
เอ็งหลอกข้ามาได้ตั้งหลายเรื่อง
มาคุยเฟื่องให้ฟังตั้งหลายสิ่ง
ข้าก็เคลิ้มกับคำที่อ้างอิง
งูจังโป้ เข้าสิงตั้งหลายที
พอเขาถามว่าชอบไม่ชอบไหม
สงสัยเผลอตอบไปใช่ไหมนี่
เป็นเท็คติกการตอบแบบยวนยี
ยืมมาใช้หนนี้แค่หนเดียว
เอ็งหลอกข้ามาได้ตั้งหลายเรื่อง
อย่าคัดเคืองคิดแค้นเพียงแล่นเสี้ยว
มึงหลอกกู กูหลอกมึง เข้ามั่งเชียว
เจ็บเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็หาย อย่าอายเลย
บทส่งใจ...
เอ็งหลอกข้ามาตั้งหลายเรื่อง
ข้าขอหลอกเอ็งเรื่องเดียวเอง
หลอกบอกโพลว่า จะเลือกมึงแต่กูไม่เลือก
สำนักกวีบุศรินทร์ / แทนคุณแทนไท
17 เมษายน 2556 11:54 น.
แทนคุณแทนไท
ข้าพเจ้าเสียมวลมิตรไปมากมาย......
สูญเสีย เหล่าสหายเคยคุ้นหน้า...
เคยทักทายกันเป็นธรรมดา...
ก็เก็บทีสงวนท่าในไมตรี
ข้าพเจ้าเชื่อมั่นในอุดมคติ...
ทุกดำริห์ชี้ชัดใช่บัดสี...
เขียนถึงความชั่วร้ายอย่าหมายมี...
เขียนถึง มวลความดีที่อยากเห็น
ข้าพเจ้า กระทบกระทั่งมิตร...
ทุกสิ่งคิดอาจผิดใจ ใช่ใคร่เด่น ...
บอกเล่า เรื่องราวที่โลกเป็น...
และคิดเช่น นั้นนี้มาเนิ่นนาน
ข้าพเจ้า อยากเขียนถึงซึ่งโลกสวย...
ขอจงช่วย ขานรับไปขับขาน...
ในโลกข้าฯ หมดซึ่งไร้ซึ่งจินตนาการ...
เพราะว่าถูกซานตานระรานใจ
ข้าพเจ้า ถามใจข้าพเจ้า...
ว่าข้าฯ จะแสนเศร้าสักแค่ไหน...
ระหว่างการปล่อยวางทุกอย่างไป...
และปล่อยกรรมเคลื่อนไหวไปตามกาล
หรือจะทำอวดเท่เหมือนเขาว่า...
ตะโกนบ้าเหมือนหมาที่เฝ้าบ้าน...
เห็นความเลวเหวห่า ด่าประจาน...
แลกกับโลกแสนหวานที่เคยมี...
ข้าพเจ้า อาจเสียเธอมหามิตร...
แต่ทุกความนึกคิดหนึ่งนิดนี้...
เกิดจากแรงปรารถนาบรรดาดี...
เสียไมตรีไปบ้างทำอย่างไร
สำนักกวีบุศรินทร์ / แทนคุณแทนไท
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
3646
