30 กรกฎาคม 2555 09:45 น.
แทนคุณแทนไท
ข้าแต่ผู้ปกครอง
จะเรียกร้องความเป็นธรรมได้ที่ไหน
ข้าเขียน จดหมายฝากได้หรือไม่
ขอให้ท่านนำไปช่วยบอกที
ทรัพย์สิน ที่ดิน เขายึดข้า
เขาหาว่า รุกป่า- ผิดวิถี
เองสารแสดงสิทธิ์ สิทธิ์ไม่มี
พืชผล กำลังดี เผาทำลาย
ข้าแต่ผู้ปกครอง
ขอปรองดองในนามผู้เสียหาย
ขอเวลาอีกระยะไม่มากมาย
ในปีกลายแน่ชัดได้ตัดยาง
แนวเขตนี้เมื่อก่อนเป็นเช่นไร
ไยไม่ลองมองไปแต่หลังบ้าง
พอล่วงมาข้าสร้างเป็นสวนยาง
ท่านก็อ้าง ว่าอย่างนั้น ว่าอย่างนี้
ข้าแต่ผู้ปกครอง
ก่อนน้ำเหงื่อท่านนองเพราะหน้าที่
ใครสร้างป่า สร้างฝนกันทั้งปี
ขณะก่อน หน้านี้แล้งทุกเดือน
ข้าแต่ศาลที่เคารพ
ข้อขอฟ้องแทนศพที่กลาดเหลื่อน
เพื่อเป็นอุทธาหรณ์ไว้ย้ำเตือน
นักปกครองผู้เลอะเลือน ตัดไม้ทิ้ง
ข้าไม่ยื่นอุทธรณ์ในเรื่องสิทธิ์
แต่ใช้สมองคิดไว้สักสิ่ง
รุกที่ดิน ป่าสงวนนั้นเรื่องจริง
ใครเผาทิ้งป่ายาง-ช่างเขลานัก
"ข้าขอถามสักสิ่ง ใครโค่นป่า"
สำนักกวีบุศรินทร์
แทนคุณแทนไท / พระจันทร์ ๓๐ กรกรฎาค์ ๕๕
24 กรกฎาคม 2555 09:18 น.
แทนคุณแทนไท
เมื่อจะรักก็จงรักให้หนักแน่น
ให้เต็มแก่น เต็มแกนความรู้สุข
แม้บางครารักก่อให้เกิดทุกข์
โชคดีแล้วที่เคยสุขกับทุกข์นั้น
ฉันจากเธอ กี่นานหนอที่รัก
จำแรกได้ใจประจักษ์จนใจสั่น
สัมผัสถึงอารมณ์พริ้มแพร้วนั่น
เราจากกัน ทั้งที่ไม่ไกลเกิน
อยากได้ยิ้มอิ่มออมหอมกลิ่นเก่า
สวนดอกไม้สวนเก่าเขาห่างเหิน
มิรักษา สายตายังมาเมิน
ทางเคยเดินร้างดายใจหายจัง
และแล้ว... ดอกไม้ก็ปลิดดอก
เขาเคยบอก นี่แหละดอกของความหวัง
เงียบจริงหนอ แม้เสียงลมพรมสั่ง
สวนนี้มี ! แต่ไยยังไม่เหมือนเดิม
เมื่อจะรักก็ลองรักให้แน่นหนัก
อย่าปล่อยโลกไสผลัก "รักจงเริ่ม"
แบ่งปัน แม้ฝันฝาด ให้หยาดเยิ้ม
เถอะเธอมา แต่งเติม ... สวนดอกรัก
สำนักกวีบุศรินทร์
พระอังคารที่ ๒๔ กรกฎาค์ ๕๕ / แทนคุณแทนไท
14 กรกฎาคม 2555 13:39 น.
แทนคุณแทนไท
ฉันคิดถึงเธอ
เมื่อแรกที่ได้เจอในที่นี่
มาทักทายสบายไหมสบายดี
มามอบมิตรไมตรีไม่มีภัย
ประวัติดีไมตรีไม่มีหมด
มาฝากถ้อยร้อยรสบทความไว้
ไม่สนใจที่มาหรือที่ไป
ใจต่อใจสัมผัสได้ด้วยรสคำ
เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนทั้งพวกผอง
บ้างนับเป็นเช่นน้องร่วมร้องร่ำ
บรรเลงจินตนาการละลานคำ
ยกจอกแดดื่มด่ำล้ำเลอใจ
ไปไหนหนา
เธอผู้เป็นนางฟ้าหนีไปไหน
เขาผู้เป็นทวยเทพอำนวยชัย
สหายผู้ห่วงใยเคยให้กัน
ลืมแล้วหรือถิ่นเคยรักสมัครหมาย
ที่ไม่ต้องใกล้กายใจหมายมั่น
ใครจักอยู่โลกไหนก็โลกนั้น
มาเป็นโลกนิจนิรันดร์ในบ้านเรา
เธอจากไปไกลห่างรู้บ้างไหม
ว่ามีใครเขาคอยพลอยหงอยเหงา
เขียนคำฝากกระซิบส่งถึงนงเยาว์
อย่าปล่อยเขาหมองหม่นนะคนดี
สำหรับใครบางคนที่ถอยฉาก
เธอถามฝากฉันมา ณ.ที่นี่
ไม่เหลือรักยังเหลือไหมเยื่อใยมี
กับคนที่เคยรักเคยรักกัน
เวลามีพอว่างบ้างไหมหนอ
ถ้ามีพอขอมาตอบว่าชอบฉัน
อย่าซอนซุกรู้สึกลึกลึกนั่น
ขอแค่มาแบ่งปันเท่านั้นพอ
สมมุติว่า
ถ้าใจเธอรักเพรียกหาเหมือนว่าหนอ
เสียงสวดมนต์บ่นถึงไม่ซึ้งพอ
เท่าสร้อยที่ร้อยล้อต่อคำคม
ฉันคิดถึงเธอ
ใยมาเจอโทษทัณฑ์อย่างสาสม
ไปอยู่ไหนสารภาพอย่างซานซม
ฉันปรารมขมขื่นทุกคืนวัน
แดนแห่งนี้เคยสนุกสุขเสมอ
แม้เพ้อเจ้ออย่างไรไม่เคยหวั่น
ไปไหนหนอนางฟ้าที่ว่านั้น
เทวดาไปแอบปันใจที่ใด
ไปไหนหนา,,,อักษราสารพัน
เคยมีมอบตอบปันปลอบขวัญเรา
4 กรกฎาคม 2555 08:48 น.
แทนคุณแทนไท
เมื่อคืนนั้นฉันฝันเสียไปไกลลิบ
โลกระยิบงามงดสีสดใส
ผีเสื้อสวยบินว่อนฟ้อนปีกไกว
ดอกไม้ไหวเต็มลานหน้าบ้านเรา
ไม่เห็นตึกระฟ้าเคยอ่าโอ่
ไร้ดิสโก้อาคาซ่าเท็คบาร์เล้า
เหล้า กัญชา ยาอีไม่มีเงา
ยามเปลี่ยวเปล่าใช้ธรรมขับประดับใจ
คนแก่งแย่งแข่งขันทำความดี
โลกเสรีสีสวยมิป่วยไข้
ประชาธิปไตยและความตาย
กลายเป็นฝันเลวร้ายอย่าหมายมา
สายลมพลิ้วปลิวแผ่วแว่วเสียงทิพย์
พญาโศกกระซิบซึ้งจึงผวา
ไยเย็นเยือกไปถึงซึ่งอุรา
พอลืมตาได้ซบทราบช่างหยาบคาย
ตื่นเร็วเข้าเหลือเราแค่นี้แล้ว"
นังนกแก้วเจื้อยแจ้วให้ใจหาย
เสียงบางใครกลบฝันอันพริ้มพราย
ขณะที่ปีศาจร้ายกำลังมา
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1468
