ขณะหนึ่ง ขณะนั้น...

แทนคุณแทนไท

ณ  ขณะหนึ่ง
ขณะซึ่งฉันหลับกับความหวาน 
ล่องลอยไกลลิบในทิพย์วิมาน
ซึมซาบซ่านแห่งห้วงอารมณ์นั้น

มวลบุปผาเบ่งบานเต็มลานป่า
กลิ่นจรุงหอมกว่าป่าไหนนั่น
แดดพรายพริ้มอวดแสงแห่งกลางวัน
และแล้วปีกความฝันฉันล่องลอย

ธารระเรื่อยระริกไหลไปตามสาย
ฝนโปรยปรายละอองปลิวลงค่อยค่อย
ลมบาดหินเฉื่อยเฉื่อยฉิวไร้ริ้วรอย
รุ้งเรียงร้อยสอดสายสานผ่านไอออง

แมลงปอร่อนร่ายบนสายน้ำ
กรีดระบำกรายปีกบางกลางแดดส่อง
นกเจื้อยแจ้วเสียงฉ่ำระร่ำร้อง
ร่ายทำนองขับเห่เสภาไพร

แล้ว..อัศจรรย์นั้นพลันบังเกิด
นางฟ้าแจ่มบรรเจิดลงว่ายไหว
พิศโนมพรรณนวลผ่องเป็นยองใย
ทั้งร่างไร้ไฝฝ้าด่างราคี

นางกวักมือยิ้มเยียกอย่างเริงร่า
อร้ามอะหร่าอวดเอวองค์แม่ทรงศรี
จะม้วยมอดหรืออย่างไรในวันนี้
ขอเชยชิดชิมคนดีให้ชุ่มใจ

  ณ  ขณะนั้น
ขณะฉันโอบเอวบางของนางไว้
พลันสะทกสะท้านผ่านทรวงใน
กลิ่นควันไฟคุคร่ำให้รำคาญ
แล้วเจ็บแปลบราวถูกชกที่กกหู
ลืมตาดูเห็นเงายักษ์ยืนตระหง่าน
เขวี้ยงไม้ฟืนด่าบ่นก่นประจาน
อ้ายสันดาน!! ผัวผีสางสันหลังยาว
 
ลุกขึ้นมา!! ขูดมะพร้าวให้สองซีก
เสร็จแล้วฉีกปลาย่างแยกก้างขาว
วิมานทิพย์เป็นต้องพังอีกครั้งคราว
ฉันรวดร้าวแต่อิ่มหนำ..เพราะคำเมีย



ผู้ชายในสวนขวัญ / เมษายน นครศรีธรรมราช