15 สิงหาคม 2550 17:33 น.
แทนคุณแทนไท
แม้ไม่มี ดอกไม้ มาให้
มีเพียง ความห่วงใย... มาฝาก
แนบมา กับความรู้สึก ว่า รักมาก
พี่เก็บจาก ความมาก จากข้างใน
...
สีของดวง ห่วงใยอาจไม่สวย
มิสมด้วย คนดีที่รักใคร่
แต่คือสี ของปรารถนาใจ
เด็ดจากส่วนรู้สึกใน ที่มากมี
...
ดอกรัก- ดอกดวง- ดอกห่วงใย
บานจากความจริงใจในอกพี่
ปลูกด้วย พลัง ของความดี
บำรุงจากความมี ทั้งหมดนัย
...
หวังแทนดวงดอกไม้ วิไลวิสุทธิ์
เป็นดั่งดุจ ดอกดาวพราวไสว
ซับทรวง ห่วง นะ ห่วงใย
ไม่ต้องมี ฤดูใด ให้รอคอย
...
มีแต่ฤดีแด แน่ที่สุด
จะพิสุทธิ์ พิเศษ ไร้เลศพล่อย
มิหลามล้นเหมือนฝนที่หล่นปรอย
มีแต่น้อย หนักแน่น และนิจนาน
...
ยังไม่มีดอกไม้มาให้
แต่ดอกความห่วงใยยังไหวซ่าน
บานให้เธออยู่ทุกฤดูกาล
แหละเนิ่นนาน-เนิ่นนาน... นิรันดร์
..
บทส่งใจ...
คุ้นคำและคุ้นชินทุกบ่อยแล้ว
สำหรับคำที่ใคร และหลายใคร ใช้จนเป็นปกตินิยมคำนั้น
"สุขสันต์วันเกิด นะที่รัก"
พี่มิได้ตั้งใจจะลืมความปรารถนานั้นหรอกนะคนดี
รู้สึกเช่นนั้น ยังเปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจพี่
เพียงแต่ว่า
พี่ตั้งใจจะเขียนปรารถนาที่ (พี่คิดว่า) จะพิเศษกว่าก็เท่านั้น
แหละพี่มิได้เย้ยเยาะดอกไม้ อันเป็นสัญลักษณ์แห่งโลกที่งดงาม
แต่ตั้งใจ จะปลูกปรารถนาสักต้น เพียงเพื่อเด็ด "ดวงห่วงใย" ไว้กำนัลเธอก็เท่านั้น
พี่มิรู้ว่าความเป็นพี่จะทำให้น้องสุขสักเพียงไหน
พี่รู้แต่ทุกขณะหายใจพี่... สิ่งที่ทำ ที่คิด แหละที่เป็น ได้แต่หวังว่า
น้องจะมีชีวิต ที่งดงาม ดีงาม และสวยงาม เสมอเสมอ
แด่น้องน้อย นางฟ้าผู้พิสุทธิ์และพิเศษ พิเศษ ไม่เหมือนใคร
....................................................................
แทนคุณแทนไท / พระพุธที่ ๑๕ สิงหาคม ๕๐