:::"พ่อ":::

แทนคุณแทนไท

เขาคือ.

๑...
เขาคือผู้ให้กำเนิดเกิดก่อเกื้อ
ให้มีเลือดมีเนื้อสืบเชื้อสาย
คือแบบอย่างทางถูกของลูกชาย
คือพระผู้ทอดถ่ายความดีงาม
๒...
เขาคือเบ้าแบบอย่างทางชีวิต
ผู้พิชิตบั่นบากทุกขวากหนาม
ดุจแสงทองส่องโลกก่อนโศกลาม
คือนิยาม เมื่อหนามหนั่น บั่นศรัทธา
๓...
เขาคือแผ่น แดนฟ้านภากาศ
ผู้สามารถห่มหุ้มคลุมผืนหล้า
พระผู้เสกสายฝนหล่นพฺสุธา
สู้อาณาจักรกว้างว้างเวิ้งใจ
๔...
เขาคือแสงแห่งฟ้าเวลาเช้า
ยามอรุณอุ่นผ่าวหนาวแค่ไหน
โศกพลันคลายหายเศร้าในทันใด
ด้วยพระผู้ชี้ให้เข้าใจทาง
๕...
เขาคือผู้เมตตาคราพลาดผิด
คือเทพผู้ควรบูชิตเป็นแบบอย่าง
คือผู้ปลุกศรัทธาอันเลาลาง
ในระหว่างวันทุกข์ที่รุกนัย
๖...
เขาคือร่มไม้ใหญ่ให้แอบอิง
คือผู้คุ้มภัยทุกสิ่งที่กรายใกล้
วันโลกร้างห่างหวังจากใครใคร
มีเขาให้อุ่นไอไม่ให้กลัว
๗...
เขาคือผู้สอนธรรมคำพุทธะ
ให้ เลิก ละ ทุกสิ่ง ที่กลิ้งกลั้ว
อบายใดอย่าให้มาใกล้ตัว
พระผู้สอนให้รู้ชั่วในหัวใจ
๘...
เขาคือเขาขุนใหญ่อันไกลโพ้น
ซ่อนสัมผัสอันอ่อนโยนอ่อนโอนไหว
ปิดคะนึงอันลึกซึ้งถึงบึ้งใจ
เผยแต่แน่นหนักในหัวใจชาย
๙...
เขาอาจเป็นใครไหนของใครอื่น
แต่เป็นหลายสิบหมื่นล้านความหมาย
คือพระผู้มีแต่ให้ไม่เคยคลาย
เรามีวันนี้ได้เพราะ เขามี
๑๐...
เขาคือ พระผู้ เสียสละ
ผู้ยึดถือพันธะแห่งหน้าที่
ผู้ตั้งมั่นในธรรมและความดี
พระผู้มีแต่ให้ไม่เคยขอ
๑๑...
เขาคือใครในใจเล่าเราก็รู้
มิอาจกู่ก้องหมด ทดคำพ่อ
น้ำในตา แต่ละหยดที่รดออ
อยากบอกพ่อ ว่าลูกรัก และคิดถึง
 

บทส่งใจ...
สำหรับผมถ้าใครถามว่าเมื่อนึกถึงพ่อนึกถึงสิ่งใด
มีมากครับที่ให้นึกเปรียบถึงท่าน
แต่ไม่ว่าจะเปรียบท่านเป็นอะไรก็ตาม
ก็คงไม่สามารถทดแทนได้หมดที่ระลึกถึงในพระคุณ
บางอารมณ์อาจตรงกับนิยามของใครๆ
หรือบางทีก็ผิดเพี้ยนไปจากบางพ่อแหละบางลูกที่ได้สัมผัสกัน
แต่เหล่านั้น เป็นเพียงสิ่งที่พ่อทำแล้วลูกๆอย่างเราๆรู้สึก
ซึ่งต้องยอมรับครับว่า
ยังมีอีกหลายอย่างที่ท่านทำ แล้วเราไม่อาจรับรู้ได้
พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ใครๆในแผ่นดินนี้
สมมุติว่าคือ วันที่ระลึกถึงพ่อ

ด้วยหัวใจแหละปัญญาอันน้อยนิดที่พอจะระลึกคุณท่านได้
จึงเขียนกลอนสำหรับพ่อครับ...

แทนคุณแทนไท