29 สิงหาคม 2549 11:20 น.
แทนคุณแทนไท
อย่าเกลียดกัน...
นับเนิ่นวันสัมพันธ์ห่างเกือบร้างแล้ว
เหลือเพียงวาบภาพฝันอันพริ้มแพรว
ติดตรงแนวรอยว้างระหว่างใจ
จดจำ...
ให้จารย้ำในอกอุ่นละมุนใส
สำหรับความรู้สึกแรกเคยแปลกใจ
แม้มิใช่รักสุดท้ายดั่งหมายมี
เพียรสอนว่า...
พบกันก็วาสนาเกินกว่าที่-
รู้สึกแยกแปลกหน้าบรรดาดี
มิได้มีรู้สึกใดเมื่อใกล้กัน
สอนใจ...
ให้ละเมียดละเมียนนัยหัวใจนั้น
เป็นบุพเพเห่ผ่านกาลและวัน
ย่อมแปรเปลี่ยนเวียนผันวันเวลา
อย่าเกลียดกัน...
นับเนิ่นวันสัมพันธ์ห่างอย่าร้างค่า
ให้ความรักสลักมั่นนิรันดร์ฟ้า
สำหรับรอบวันเวลาคราต่อไป
พระอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท
21 สิงหาคม 2549 13:10 น.
แทนคุณแทนไท
อยากจะเก็บดวงดาวบนราวฟ้า
มาเรียงร้อยอักษราภาษาฝัน
เป็นสร้อยสายปรารถนาไปกำนัล
เป็นของขวัญของฝากจากคนไกล
ไกลห่างกันอย่างนี้มีไหมหนอ
ที่นึกพ้อต่อฝันจนหวั่นไหว
กายเราอาจห่างตัวแต่หัวใจ-
"ใกล้กันแค่ลมหายใจเราคิดถึง"
นั่นหละลมห่มห่ออย่าท้อถอย
พรหมจะคอยร้อยใจให้เป็นหนึ่ง
มีความสัตย์ซื่อนั้นค่อยมั่นตรึง
จะรัดรึง คะนึงรัก สลักนาน
คืนนี้น้องอยู่ไหนหัวใจถาม
ฝากฟ้างามตามขนิษฐ์อธิษฐาน
ความรักพี่มีที่นุชสุดนิจนาน
น้องจงจารจำมั่นนิรันว่า...
ถึงไกลห่างอย่างไรก็แล้วแต่
กาลจะแปรใครจักเปลี่ยนปรารถนา
แต่สัตย์ซื่อถือมั่นต่อขวัญตา
จะตราบจนสิ้นฟ้า นิทราตาย
ขวัญเอย ขวัญวาด อย่าขลาดหวัง
ฟังถ้อยที่พี่ร้อยสั่ง หลั่งความหมาย
แม้นว่าการไกลห่างต้องร้างดาย
พี่ยอมขาดใจตาย หมายรอเธอ
"ถึงต้องรออย่างเปลี่ยวดาย ขอร้องเถอะ ความตายอย่าข่มขู่"
พระจันทร์ที่ ๒๑ สิงหาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท
20 สิงหาคม 2549 10:26 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
ชิงชังหวังหมดยังปดปิด
แน่นก็ไม่เคยสนิทแอบคิดฝัน
แสร้งสุขสนุกสนั่นไปวันวัน
สร้างค่ายกักกั้นกันอารมณ์
...๒...
ทนฝืนอื้นอั้นกลั้นสะอึก
เหน็บน้ำหนาวดึกรู้สึกสม-
สาแล้วแก้วเกลื่อนเถือนอารมณ์
กว่าเคียวเงี้ยวคมระทมนาน
...๓...
มุ้งหมอนนอนนุ่นยังกรุ่นพิษ
หมดฤทธิ์สิทธิสิ้นจะดิ้นด้าน
ลวงล่อหลอกช้ำคำตำนาน
รสหวานซานซัดหัทยา
...๔...
มุมมืดชืดช้าเวลานั้น
หับห้องหมองฝันไร้หรรษา
ไย๋หยากระยางโยงดั่งโลงลา
ชื้นน้ำทาหน้าสองตาริน
...๕...
ช่วงช้ำช้าช้าเพลาพ้น
รุ่มร่ายร้อนรนล้นแดดิ้น
เงียบเงียบเฉียบเฉือนกัดกลืนกิน
ในร่างไร้จินต์และวิญญาณ
...๖...
รอแสงแห่งฟ้าอุษาเช้า
ได้ออกหับห้าวไปกล่าวขาน
ยั่วเย้ากระเซ้ายิ้มเหมือนอิ่มมาน
บนลานโลกกว้างที่ร้างรก
...๗...
ช้าช้าช้ำช้ำแล้วร่ำไห้
น้ำตารินไหลจากในอก
ปริ่มปริ่มแปลบแปลบซุกแสบซก
นรกความช้ำไยย่ำช้า
...ฯลฯ...
บทส่งใจ
คุณค่ะ ความเป็นไปในหนึ่งวันคุณมีความสุขแค่ไหน ?
คำถาม อันเป็นประโยคแห่งความห่วงใยของคุณ
ผมยังจดจำ
คนดีของผม
วินาทีแห่งความช้ำ สำหรับผม เป็นเพียงเสี้ยววินาที ระหว่างวัน
สั้นสั้น แต่เนิ่นช้า เท่านั้นเอง
อย่าได้ห่วงเลย
ขอบคุณจากหัวใจ
พระเสาร์ที่ .... สิงหาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท
8 สิงหาคม 2549 18:43 น.
แทนคุณแทนไท
เมื่อสายไหมไยชีวิตได้ปลิดขาด
ว้าเหว่หวาดไหวหวั่นไร้หรรษา
ในโลกเดี่ยวจึงเปลี่ยวร้างว้างเอกา
หัทยาเหมือนหล่นหายทลายลาญ
ความพลั้งพลาดพินาศหวังชังชีวิต
ด้วยแผลพิษความรักที่หักหาญ
เปลี่ยนคนพ่ายคนแพ้ เป็นคนพาล
ที่จดจารจำแต่เจ็บที่เหน็บใจ
จึงอยู่อย่างผู้ไร้ใจ ใครจะรัก
กี่สมัครรักหลงล้วนสงสัย
ฉันมิได้เป็นชายล้ำประจำใคร
ในหัวใจก็เปิดไว้ไร้ใครครอง
ในตอนที่รักจากไปเหมือนใจขาด
เมื่อสิ้นวาสนานั่นมันหม่นหมอง
มีแต่ความคร่ำควรญ มิชวนมอง
กก กอด กอง ครองความช้ำร่ำสุรา
เธอแน่ใจแล้วหรือถือความรัก
มามอบให้คนอกหักรักไร้ค่า
เป็นกวีไส้แห้งแล้งเงินตรา
ฤา ความรักมันเข้าตาเกินล่าถอย
............................................
พระอังคารที่ ๐๘ สิงหาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท
4 สิงหาคม 2549 15:40 น.
แทนคุณแทนไท
เมื่อฟ้าเปิด ประตูหัวใจก็กลับปิด
ขณะที่เราครุ่นคิด อีกใครหนึ่งกลับกำลังหลับใหล
นิรันดรสำหรับเธอ อาจเป็นแค่ความบังเอิญสำหรับใคร
แหละวันที่คนอื่นร้องไห้ เธออาจไม่เคยเยื่อไยกับเขาเลย ...แม้สักครั้ง
นั่นหละชีวิต
บางทีสิทธิ คิดมี ก็แค่ได้ คาดหวัง
สวยเหมือนวิมาน หรือจักหวานปานปราสาททราย ยังต้องคลายภวังค์
จะนึกรัก หรือนึกชัง เพียงเงี่ยหูฟัง ...ฟัง ...ฟัง เสียงคลื่นนั่นกำลัง... กำลัง ...กำลังสั่งลา...
จึ่งไม่เลย จะเคยมี
ตรงเพียงบัดวินาที ที่ปรารถนา
ดั่งทิพยสวรรค์ บันดาลฟ้า... ...โปรดน้ำฝน บันดลมา
ผิดที่ ผิดเวลา คราต้องการ หยาดอรุณ
บางวันก็เปล่าแปลก
ที่เคยอุ่นแดดแรก กลับไม่อุ่น
เสมือนว่า ความหนาวเหน็บ เจ็บแค่ไหน หัวใจกลับยัง ละไมละมุน
หรือว่าต้องเอ่ยคำขอบคุณ ความการุณ โชคชะตา
....
เมื่อฟ้าปิด ประตูหัวใจ ไยเพิ่งเปิด
โน่น วาสนา ตื่นเตลิด ไปไกล จนเกินจะไขว่คว้า
กว่ารอบวง กงล้อ ของกาลเวลา... ...จะหมุนมารอท่า คง อีกนาน แสนนาน...
...........................
พระศุกร์ที่ ๐๔ สิงหาคม ๒๕๔๙ / แทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
2679
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
