30 มิถุนายน 2549 11:12 น.
แทนคุณแทนไท
...
เดินไปสู่ แดนดาวเถิด
สวรรค์เปิด วิมานแมน
...
เป็นสุข ณ ถิ่นแดน
สรวงชั้น สวรรค์ฟ้า
...
แช่มชื่นกับหมู่ดาว
ที่วามวาว สกาวตา
...
ฉ่ำเย็นกับเพ็ญทรา
ที่ฉายแสงแจรงโสม
...
เอาหยาดละอองฟ้า
มาจารทาประลาโลม
...
หยิบทิพย์ระยิบโดม
ใส่โคมฝัน ตะวันฉาย
...
เกสร ภมรฟ้า
อัปสรา อยู่ราราย
...
หยุดโลก อันโศกดาย
เอาซอนไว้ ในเมืองแมน
...
ในทิพยกานน์
กังสดาลทั้งลานแดน-
...
-แดนัย ที่ใครแคลน
จะเหมือนแม้นไม่เคยมี
...
เดินไปสู่ แดนดาวเถิด
สวรรค์เปิดประดามี
...
ทุกทิพยดี
ถวายพลี เพื่อเธอแล้ว...
...บทส่งใจ...
ผมเพียงแต่รู้ว่า
ในมิตรภาพที่หลากหลาย
ผมว่าได้ใส่ใจในทุกความเป็นไป มากเท่าที่จะทำแล้ว
แต่ไม่เคยแสดงถึง ได้เหมือนกันสักมิตรภาพเดียว
วานก่อนครับ
ผมบอกมิตรภาพที่คุ้นเคยกันหลายกว่าสิบปี
"ถ้าเอ็งทนความเจ็บปวดไม่ไหว แล้วคิดว่าความตายคือคำตอบสุดท้ายสำหรับเอ็ง ก็ไปเถอะ"
คำผม ในบางที ในบางใคร หรือบางคุณอาจนึกชัง
แต่ผมก็ยังคงเป็นผม และมองทุกความเป็นไปของทุกมิตรภาพมีเกียรติเสมอดุจกัน....
"ถ้าแกตาย กันจะไปวางดอกไม้คารวะกายธรรมชาติแกเป็นครั้งสุดท้าย แบบสูงเกียรติ ในสิ่งที่แกเลือกเป็น" ผมกล่าวต่อ...
มิตรภาพเอ๋ย
"ผมไม่เคยอยากทำร้ายคุณ แหละหวังว่าคุณจะไม่ทำร้ายตัวเองนะ" ผมคิด
แต่ถ้าคุณเลือกแล้ว อย่าว่าแต่ความเป็นผมเลย พรหมยังมิรู้ว่าจะหยุดคุณได้รึไม่
ถ้าวันใด ใครใคร่สงสัยในน้ำมิตร
ในบางความนึกคิดคนคงห้ามกันไม่ได้ ความสงสัยก็ดุจกัน...
ไมตรีที่มีส่วนสัมพันธ์อันบริสุทธิ และเสมอเทียมกันเท่านั้น จึงจะหยั่งรู้ ได้บ้าง....
ถ้าแดนใด ที่อาจเป็นทิพยวิมานที่มิตรคิดคำนึง
หากว่า อยากเหยียบกรายไมตรีนี้ เพื่อไปถึงซึ่งวิมานนั่น
มิตรภาพที่แสนรัก อย่าลังเล กันยินดี ผมเอ่ยตอบแบบจำนน
ด้วยหัวใจ / พระศุกร์ที่ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๔๙
แทนคุณแทนไท
28 มิถุนายน 2549 12:03 น.
แทนคุณแทนไท
"อย่ามัว หยามๆ เหยียดๆ เกลียดกันไปเลย"
เมื่อไม่ได้เข้าใจในน้ำมิตร
เธอจะคิดอย่างไรไม่ใคร่ถาม
เมื่อเกลียดกลั้วลามทั่วหัวใจงาม
รักในนามความอะไร อย่าไปแคร์
ฉันจะเป็นอย่างไรอย่าไปคิด
จงใช้สิทธิของเธอให้แน่วแน่
ฉันก็ใช้สิทธิฉันมั่นดาลแด
นี่แหละความ เทียมแท้ ของชีวิต
ถึงนึกเศร้าเสียดายมิตรภาพ
เคยอิ่มอาบซาบทรวงทั้งดวงจิต
แต่เมื่อมิตรไม่ได้เข้าใจมิตร
ฉันทรงสิทธิได้แต่แค่เสียดาย
ให้ฉันมีชีวิตมีสิทธิเลือก
เธออย่า สอ เสือ ใส่เกือก จะได้ไหม !!!
ฉันกล่าวคำ เช่นนี้ดีหรือไม่ ?
ตัดบัว อย่าเหลือไย ให้คั่งคา
เราไม่ควรพบกันในวันนั้น
จงลืมฉัน มันไป เหมือนไร้ค่า
เราควรเป็นเพียงใจรักอักษรา
ที่สัมผัส ตามปรารถนา ของอารมณ์
เมื่อไม่ได้เข้าใจในน้ำมิตร
เราต่างผิด ที่คิด สนิทสนม
ฉันอาจพอก็ทำได้แต่ปรารมภ์
ต่อนี้ไป จักข่ม อารมณ์รัก
พระพุธที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๔๙
แทนคุณแทนไท
26 มิถุนายน 2549 15:43 น.
แทนคุณแทนไท
ถึงคุณคนดี
ผมทอดถ่าย บทกวี วลีฝัน
ในเสี้ยวหว่าง เวลา อันง่ายงัน
ล้วนเป็น ปัจจุบัน ของอารมณ์
ความรักนั้นงดงาม
จึงแอบใช้เป็นนิยามเหมือนผวยห่ม
แม้ความทุกข์จะรุกด่าวฤดีตรม
ก็แสร้งจมข่มไว้ในส่วนลึก
เขียนถ้อย อักษรา ภาษามิตรภาพ
ทุกส่วน ล้วนทราบ ความรู้สึก
ค้นคำ แล้วเขียนความ ตามรำลึก
ดื่นดึก หลับฝัน ยังปันใจ
ผมเป็นเพียง ผู้พ่ายแพ้ แก่ความรัก
ที่ดื้อเกิน ไสผลัก ความรักได้
จึ่งใช่โลก แห่งฝัน รำพันนัย
ปลอบส่วนเสี้ยว หัวใจ ที่ใครชัง
ถ้าบทกวี มีชีวิต
คงเป็นเพื่อนคู่ชิตมิตรความหวัง
แหละถ้าพจน์รสกวีมีมนต์บ้าง
ขอเธออย่า เจออย่าง ที่ผมเจอ
เถิดรับฟัง ถ้อยพลัง หวังกวี
ทุกถ้อยปรารถนาดีที่มีเสมอ
เขียนคำ ย้ำคะนึงที่อึงเอ่อ
ผมรักเธอ รักเธอ จนเพ้อแล้ว
.................................................
พระจันทร์ที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๔๙
แทนคุณแทนไท
12 มิถุนายน 2549 11:45 น.
แทนคุณแทนไท
"อย่าหมิ่นใจกันนะ"
นึกถึงคำกวีว่า
รักมักวาด ปรารถนาอย่างหน่วงหนัก
ทั้งที่ไม่ถึงเสี้ยวหนึ่ง ที่พึงพัก
และไม่ได้เสี้ยวรักที่พึงใจ
กวีว่า "คำพูดพิสูจน์ยาก
ต่อเมื่อจากจึงพิสูจน์คำพูดได้"
ใจพี่ พี่รู้ดีอยู่ที่ใด
คงต้องรอ ให้บางใครพิสูจน์มัน
หากแม้ ไม่เชื่อ คำพูดพี่
วอนอย่ารับ ไมตรี ให้ไหวหวั่น
เพราะเมื่อรัก จักมอบกายถวายกัน
เกินจะเพ้อรำพัน แค่ฉันรัก
เมื่อไม่เชื่อเนื้อใจอันใสซื่อ
แล้วสิ่งใดไหน ฤา คือประจักษ์-
เมื่อเริ่ม ไม่ได้ด้วย คำพูดภักดิ์
แล้วเราจัก รักกัน ณ วันใด
ยอดรัก
เชิญพริ้ม ยิ้มทัก รักได้ไหม
แม้ไม่รับรักพี่ ไม่มีอะไร
เพียงอย่าหมิ่นน้ำในหัวใจนะ!
.........................................
มิถุนายน ๒๕๔๙
แทนคุณแทนไท
7 มิถุนายน 2549 19:20 น.
แทนคุณแทนไท
อย่าให้รักกลับเป็นชัง
๑...
รักจากปาก ของใคร อาจไม่ยาก
เพียงคิดเผยก็เอ่ยฝาก ออกปากได้
ทำเสียงซึ้ง อาจไปตรึง ได้ถึงใจ
ส่งตาหวาน อาจซ่านใน หัวใจแล้ว
๒...
ส่วนคำรักจากปากพี่มันมีช้า
จึงชินในปรารถนา กัลยาแก้ว
หวิวหวั่น ไม่สั่นซ่าน ทั้งมานย์แนว
จึงอยู่ปลายท้ายแถว แผ่วแผ่วเลือน
๓...
ก็ความรักจากปากพี่มีไม่ง่าย
มิได้ตก ราดราย วางขายเกลื่อน
ไม่เคยคิด ให้สิทธิทุก ผู้มาเยือน
จึงเขียนกลอน อ้อนเอื้อน เพื่อเตือนใจ
๔...
ถ้าแม้น น้องไม่เชื่อคำพูดพี่
ก็อย่ามา ด่วนมี ไมตรีไว้
คนอย่างพี่ มันรักศักดิ์ นะนวลใจ
จักมิยอม ให้ผู้ใด ย่ำยีรัก
๕...
หรือถ้าแม้น นาฏนุช สุดสวาท
มิคิดปรารถนากัน ให้บั่นหัก
ถูกน้องเมิน ดีกว่า ถูกหมิ่นนัก
อย่าล่วงล่อ ความรักภักดีนา
๖...
คนอย่างพี่...
เมื่อรัก ก็สุดดี พลีเลยหละ
แต่ถ้าชัง ก็ชังจน ไม่สนพระ
จนพร้อมจะ พิทักษ์รักษาไว้
พระพุธที่ ๐๗ มิถุนายน ๔๙ / แทนคุณแทนไท
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1501
