13 สิงหาคม 2548 12:41 น.

ต่อนี้ไป คงเลาลาง

เสียใจ...
เมื่อสองมือละมุนละไมมาไร้ค่า
ในสัมผัสยิ่งชัดชื่นยิ่ง ขื่น คา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งคิดว่ามีแต่ทุกข์

ใจหาย...
เมื่อยิ่งชิดสนิทใกล้ยิ่งไร้สุข
เป็นเพียงฝันอันงดงามเมื่อยามทุกข์
ผิดที่รุกเร้าเข้าไป ในจินตนา

ประหลาดใจ...
ให้อุทธรณ์สิ่งใดก็มิกล้า
ในทุกความเป็นเธอ จงอิสรา
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ไม่จบจาง

ทำใจ...
จึงได้ถอยออกไปให้ไกลห่าง
ในสัมพันธ์วันหน้าถ้าเลาลาง
คงมีบ้าง ระหว่างนั้น วันดีดี

หวังใจ...
การจากไปไกลกันในวันนี้
ในทุกทุก ปรารถนาบรรดามี
คุณคนดี คงได้ปรารถนานั้น

ฝากใจ...
ต่อนี้ไป หัวใจคงไหวสั่น
ทุกคราวคิดถึงคุณคงเงียบงัน
อธิษฐานทุกวัน ให้งดงาม