31 ตุลาคม 2548 09:50 น.

...แด่วนิดา...

ส่งไปถึงพระจันทร์ที่ ๑๔ พฤศจิกาย์ ๔๘
...
น้องสาว...
ย่างต้นหนาว เข้าแล้วหนอ
ปลายฝน ตุลาฯ ฦ ฟ้ารอ
นิ่มละออ รอใครหรือน้องสาว
...
บุราณว่า...
อุ่นใดน่าสิเน่หา เท่าหน้าหนาว
พิศผิวผ่องน้องพี่บ่าว
ฝาดเลือดสาวหนาวนี้ กี่ปีแล้ว
...
เต็มสาว...
ยินข่าว เล่าขานเรื่องหวานแว่ว
ดาวราย ฉายยิ้มทุกถิ่นแนว
พิมพ์แก้ว งามพริ้งดั่งนางฟ้า
...
สวยนัก...
พิศพักตร์-ลักขณา
ยิ่งพี่-พินิศพิจารณา
เจ้างามดั่ง หยาดฟ้า โลมดิน
...
เทพไท้...
สถิต ณ สถานไหน ในแดนถิ่น
อันเชิญองค์ ทรงประสาท ประกาศจินต์
ดุจประทิ่นส่งกลิ่นหอมขจรมา
...
เกสร...
เกณฑ์ภมรว่อนว่ายจากปลายฟ้า
จงพิทักษ์รักษ์เจ้าเกสรา
พรุ่งนี้จะได้วิวาห์ดั่งว่ารอ
...
เจ้าสาว...
ย่างต้นหนาว เข้าแล้วหนอ
ปลายฝน ตุลาฯ ฦ ฟ้ารอ
นิ่มละออ ขอน้องพี่ มีความสุข

พระจันทร์นี้ที่ ๓๑ ตุลาฯ ๔๘

แด่เธอวนิดา  
ขอทุกความเป็นไปอันงดงาม จงมีแด่น้องวันวิวาห์
ด้วยใจปรารถนาดี / แทนคุณแทนไท

1487

love

comment

20 ตุลาคม 2548 11:48 น.

...คิดถึงรวี...

แทนคุณแทนไท

๑
แม้นได้กล่าวคำว่า "อำลาแล้ว"
ไม่เคยหมิ่นสิ้นแววสิเน่หา
ความทรงจำยังย้ำชิดติดตรึงตรา
ยังทรงค่ากับความรักที่หักหาย
๒
กาลครั้งนั้นถึงมันผ่านเนิ่นนานแล้ว
ยังคิดถึงพิมแก้วแววความหมาย
สัมพันธ์ลาแม้ว่าห่างร้างเรือนกาย
แต่รักไม่เคยหักหายจากหัวใจ
๓
ไม่แปรเปลี่ยน...
เพียงกาลเวียนเปลี่ยนให้ห่างไปทางใหม่
เป็นชั้นช่วงห้วงเวลาของอีกใคร!
ที่ได้ชิดสนิทใกล้ในใจนาง
๔
จึงพากเพียร-เพื่อเปลี่ยนปรับ
ด้วยนอบรับกับรักที่หักห่าง
ในความรักพี่ไม่เคยรู้จักจาง
เพียงหนทางหว่างวันนี้ เราห่างแล้ว
๕
โชคดี...
นวลรวีคนดีของพี่แก้ว
แม้นวันนี้ไม่มีตัวพี่แล้ว
รวีแวว คงมีแต่ความสุข
๖
ถึงได้กล่าวคำว่าอำลาแล้ว
แต่ถิ่นแถวแนวนัยน์ยังไออุก
คำอำลาแม้นนำมาซึ่งส่วนทุกข์
แต่ยังสุขทุกครั้ง เมื่อคิดถึง

สวัสดีที่รัก...
คุณคงสบายดี ผมหวังใจ / แทนคุณแทนไท
พระฤหัสที่ ๒๐ ตุลาฯ ๔๘

1457

love

comment

17 ตุลาคม 2548 13:36 น.

ท้นเทเวษ

แทนคุณแทนไท

เวลานี้๑๘.๒๗ นาฬิกา
นนทบุรีที่เศร้า

ไฉน
ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ
ทั้งน้ำมิตรมิคิดพึงจะขึ้งโกรธ
ได้โปรด อภัยกัน นั้นเถิดนะ

ทับเทเวษ
แค่ซากเศษส่วนเศร้าเร้าผัสสะ
ที่เกินก่ายถ่ายทุกข์รุกอุระ
แค่สุดจะละวางหว่างโศกนั้น

เย้ยเยาะ
ให้กับความเปลี้ยเปราะอกเดาะดั้น
อั้นคะนึงอึ้งสมเพชเลศนัยนั้น
อาธรรม์เหลือเกิน โชคชะตา

มั่นมาด
มาพลั้งพลาดนิ่งอนาถวาสนา
ท่วมท้น ล้นความทรมาน์
ปวดปร่า กับค่ารัก ที่หักหาย

ชนนานดร
คงเคยคลอนรอนทรวง ฦ ลวงไว้
ให้ใช้ชาติ พินาศมิตรนิจจาใจ
จำนนในชะตากรรมย้อนซ้ำกัลป์

เจ็บจำ
ถึงงามล้ำก็ไม่กำชีวิตฉัน
เธอคิดคำนี้ได้อย่างไรกัน
เหมือนมาห้ำมาหั่นบั่นหัวใจ...

ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ
จะขึ้งโกรธน้ำมิตรไปถึงไหน
เธอไม่รักเราแล้ว แล้วเป็นไง ?
ก็นั่งเศร้าต่อไป แล้วกันนะ !!!

-----------------------------------------------

วางไว้เมื่อ...
พระจันทร์ที่ ๑๗ ตุลาฯ ๔๘ / แทนคุณแทนไท

1535

love

comment

13 ตุลาคม 2548 13:55 น.

ระลึกถึงกันสักวันไหม

แทนคุณแทนไท

แด่เธอ / ด้วยรัก
๑
จริงหรือนี่ที่ว่ามิตรภาพ
เคยซ่านซาบซึ้งจิตมิ่งมิตรเอ๋ย
มาเปลี่ยนแปลงจำแลงร่างร้างใจเคย
เหลือแค่ความเปล่าเฉย จึ่งเอ่ยลา
๒
ทุกครั้งที่เจอกันเคยงันงาม
ใช้ถ้อยถามความรู้สึกระลึกหา
มีสร้อยพจรสกวีเป็นแววตา
ประสานความปรารถนา มายิ้มเยือน
๓
แม้ว่าเราพบกันวันกายห่าง
ใช่เคยร้างห่างนิยาม ความเป็นเพื่อน
ไมตรีมิตรชิดใกล้ แม้เลาเลือน
เหมือนประกายดาวเกลื่อนเป็นเพื่อนเหงา
๔
เรามอบความรู้สึกดีมีไว้เสพย์
ในวันหนาวคราวเหน็บหรือเจ็บร้าว
แค่แหงนมองดาวขาวที่วาวพราว
เหมือนนั่งอ่านเรื่องเล่า บทกวี
๕
เรามีถ้อยอักขรา ภาษาสวย
ไว้ปลอบใจที่ปวดป่วยด้วยศัพย์ศรี
ตอบถามความยามทุกข์สุขรุกฤดี
ใช้ถ้อยรสพจวลีเป็นที่พัก
๖
เราพบกันวันนี้มีโชคแล้ว
อย่าเผลอทิ้งกรวดแก้วอันหน่วงหนัก
ความเป็นจริงเราพบกันด้วยความรัก
ได้ประจักษ์แจ้งมาแล้วในหัวใจ
๗
เมื่อเรามารักกัน ณ วันนี้
กวีว่า ไมตรี นี้ยิ่งใหญ่
สายสัมพันธ์แม้มันจะห่างไกล
ในทุกความเป็นไปของเนื้อกาย
๘
แต่ในนาม เจตน์แจงแห่งความรัก
ซึ้งตระหนัก รักเอ๋ยเคยหรือไม่
สนิทสนม กลมกล่อมห้อมฤทัย
มิตรภาพ ใช่ไหม คือความรัก
๙
เราพบกันในนามของอะไร
ยากจะหาคำตอบใหม่ได้แน่นหนัก
ระหว่างจารกานท์กลอนได้ผ่อนพัก
คงเพราะเราต่างรักบทกวี
๑๐
...
...
...
...
๑๑
(เหมือนที่ผมพบคุณในวันนี้
ช่างมากมีไมตรีที่รู้สึก
ในระหว่างทุกความคะนึงนึก
คุณระลึกถึงกัน สักวันไหม)

พระฤหัสบ์ที่ ๑๓ ตุลาฯ ๔๘ / แทนคุณแทนไท

3207

love

comment

12 ตุลาคม 2548 16:12 น.