30 กันยายน 2547 13:50 น.
แทนคุณแทนไท
คำถ้อยร้อยจากคุณพี่ พุดพัดชา....
ดอกเอ๋ย ดอกโศก..
วิปโยคแสนเศร้าหมดสิ้นหวัง
ตะวันจ้าส่องนำทางเป็นพลัง
ตะวันหวังใจดวงนี้แตกดับไป..
น้ำเอ๋ย น้ำตา..
ท่วมใจลูกยาวันนี้รู้บ้างไหม
ทุกข์ท่วมท้นสิ้นอกอุ่นเคยปลอบใจ
โอ้ไฉน..รีบลาลับกับตะวัน...
กี่เอ๋ย กี่ภพ..
ขอได้พบได้เกิดเป็นลูกขวัญ
อย่าบุญน้อยเหมือนชาตินี้ต้องพรากกัน
สู่สวรรค์ใจดวงนี้ที่ตรอมตรม..
ดวงเอ๋ย ดวงใจ...
รู้บ้างไหมใจลูกนี้แสนขื่นขม
ไม่คิดเลยวันจากลาพาระทม
ฝากสายลมห่มร่างพ่อถักทอใจ..
มะลิเอ๋ย..มะลิลา..
ลูกรู้ค่ารักพ่อเกินขานไข
เกิดชาติหน้าได้เคียงใกล้ต่อสายใย
อย่าเสียใจเหมือนชาตินี้ที่พรากกัน
ดอกเอ๋ย ดอกลั่นทม..
ตรอมตรม ช้ำชอกจนเสียขวัญ
ดอกโศกบานระทมยามพรากกัน
ดอกเศร้าพลันพลัดพรากจากชั่วกาล..
ดอกเอ๋ย ดอกบูชา
ลูกซึ้งค่าคำสอนย้อนผันผ่าน
ทิ้งดอกโศกคาต้นเหลือร้าวราน
ดอกลาบาน..ชั่วกับป์กัลป์..ลูกสัญญา..
(หวังชาตินี้ชาติหน้าได้เกิดมาเป็นลูกพ่อทุกภพทุกชาติไป)
....................................................................................
ปล...จากแทนคุณแทนไท...
กลั่นความรู้สึกสื่อถึงเพื่อน
ขอส่งแรงปรารถนาดีถึงเพื่อนครับ หวังว่าจะมีวันที่ทุกข์ได้คลายลงบ้าง...
อย่าหมดแรงใจ แม่พ่อจากไปแต่ดาต้องสู้ต่อครับ....
ขอให้ดาจงเข็มแข็ง ตั้งจิตครับ ให้ดวงวิญญาณพ่อดาจงสู่สรวงสวรรค์...
จากใจเพื่อน THAIPOEM.......>
29 กันยายน 2547 14:10 น.
แทนคุณแทนไท
...สัญญารักวันนั้นยังจดจำ
แม้แค่คำในค่ำของคืนหนึ่ง
ที่ดวงใจสองดวงต่างร้อยรึง
ในยามรักงามซึ้งถึงดวงใจ
คิดถึงเธอคนหนึ่งคิดถึงมาก
แม้กายจากกันไกลสักแค่ไหน
ความคิดถึงยังเวียนวนอยู่ต่อไป
ยังงดงามทั่วใจทุกเรื่องราว
คืนที่ฝันทุกฝันช่างอำไพ
เต็มทั่วทั้งห้องใจหทัยผ่าว
หนาวก็อุ่นกรุ่นกับรักที่พร่างพราว
ในคืนที่มีดวงดาวในดวงตา
ยังคิดถึงแย้มยิ้มกับแก้มยั่ว
เจ้าที่งามถ้วนทั่วเป็นนักหนา
เสียงกระซิบที่ปลุกปลอบทรมา
มือที่ไล้ลูบหน้าน้ำตาชาย
คิดถึงเจ้าเข้าถึงดวงใจแล้ว
ยามรักแคล้วคลาดดั่งมิคิดหมาย
น้ำตาไหลเย็นเยียบเฉียบเนื้อกาย
ได้แต่เขียนคำร้อยรายเป็นบทกลอน
คืนนี้หนาวร้าวแค่ไหนดวงใจพี่
เจ้าจะมีใครเรียงนอนเคียงหมอน
ใครจะปลอบปลุกใจก่อนเจ้านอน
มือใครจะอาทรยามเจ้ากลัว
ถ้างานหนักพักหน่อยนะคนดี
ขอความปรารถนาดี ทุกถ้วนทั่ว
บันดาลให้เจ้าอย่ามีวันหม่นมัว
ถึงห่างตัวพี่ไม่เคยห่างใจ
...สัญญาที่เคยให้ยังยึดถือ
เพราะเธอคือคนเดียวมิหวั่นไหว
มิได้ครองเนื้อกายไม่เป็นไร
เพียงได้รักเจ้าต่อไปเท่านั้นพอ
25 กันยายน 2547 10:14 น.
แทนคุณแทนไท
...ฉันรักเธอ
มากเสมอเกินคำจะกล่าวขาน
จะไม่แปรเปลี่ยนผันตามวันวาน
จะเนิ่นนานก็รักแน่ไม่แปรใจ
ระยะทาง
ไม่ว่ากายเราห่างสักปานไหน
โปรดรู้เถิดคนที่ดีที่หมายใจ
พี่มั่นรักยอดหทัยทั้งชีวี
แววตา
จะเต็มเปี่ยมปรารถนาจากใจพี่
จะเผยทุกรู้สึกบันดามี
ให้คนต่างรู้ว่าพี่นี้มีเธอ
ความเหงา
อาจมีมารุมเร้าได้เสมอ
แต่ในความเป็นไปที่ได้เจอ
พี่จะไม่รักเธอน้อยลงไป
ความห่วงหวง
เกินจะตวงตักมาให้หมดได้
เพราะมากมายเกินจะกล่าวให้หมดใจ
ที่จะให้ทุกอย่างเท่าที่มี
ขอบคุณเจ้าดวงดาว
ที่รับฟังเรื่องราวจากใจนี้
ในคำถ้อยที่ร้อยย้ำพร่ำความมี
ขอบคุณทุกวินาทีที่เจ้ามา.
อยากจะร่นขอบฟ้าเข้ามาใกล้
จะได้พบยอดดวงใจดั่งฝันหา
จะได้กล่าวคำรักผ่านดวงตา
จะได้โอบกอดกานดาผ่านดวงใจ....
----------------------------------------------------
เช้านี้พระเสาร์ที่ ๒๕ กันยาฯ ๔๗..นนทบุรี
21 กันยายน 2547 17:25 น.
แทนคุณแทนไท
เจ้าจะอยู่กาลใดในโลกหล้า
ปรารถนาไม่เคยมีคำถาม
เจ้าจะงดในดวงจิตเจ้าจะงาม
เป็นนิยามรักแน่แท้จากใจ
มิใช่แค่ยินดีที่มีเจ้า
แต่เป็นความพริ้งพราวที่ฝันใฝ่
จะรอเจ้าทุกภพทุกกาลใจ
จะรักเจ้ายอดหทัย ทั้งชีวี
ชาตินี้พี่มาได้พบประสบรัก
ก็ชื่นชุ่มใจนักในรักนี้
แม้เวลาแห่งรักนั้นจักมี
เพียงเท่าที่พรหมท่านลิขิตมา
ขอบคุณพรพรหมจ้าวทั้งดวงจิต
เนรมิตดั่งชีวิตปรารถนา
แม้ท่านพรากจากก่อนใจอยากจรลา
ยังขอบคุณ โชคชะตาพาพบเธอ.
แม้นสิ้นชาติวาสนาในครานี้
ดวงฤดีพี่จะคอยเจ้าเสมอ
ภพชาติไหนตั้งหทัยต้องได้เจอ
เพียงหนึ่งเดียวคือเธอนิรันดร ฯลฯ
พระพุธที่ ๑๔ กรกฏาค์ ๒๕๔๗...๑๗.๓๘ นาฬิกา
@...หัวใจพี่จะรอเจ้าชั่วนิรันดร์
แม้ไม่รู้ได้เคียงกันในวันไหน
จะทุ่มรักทั้งหมดของหัวใจ
ไม่เหลือเผื่อส่วนไว้ให้ใครครอง...
20 กันยายน 2547 17:45 น.
แทนคุณแทนไท
บทกลอนไพเราะและงามใจ
ยามครุ่นคิดถึงใครให้ใจอุ่น
ยามฝากถ้อยร้อยวจีละไมละมุน
ช่างอบอุ่น ด้วยรักจักงดงาม
คิดถึงใครคนหนึ่งคิดถึงมาก
ยามไกลจากได้แต่ฝากดาวไปถาม
ว่ารู้ไหมดวงใจใครไหวหวามวาม
ยามเห็นจันทร์ดวงงามหวามใจคอย...
เดือนจะดับลับไปในความมืด
ดาวจะชืดจืดแสงแห่งหิ่งห้อย
ทิวาจะลาดับไปลับลอย
แต่ดวงใจ น้อยน้อยยังเหมือนเดิม
สื่อถึงคน อยู่ไกลใจแสนรัก
ยังแน่นักรักหวาน นานยิ่งเพิ่ม
แม้ดวงใจดวงนี้จะดวงเดิม
แต่เพิ่มเติมทุกวัน ไม่ปันใคร
คิดนะคิด คิดถึง ใจจะขาด
ทั้งที่ใจไหวหวาดและหวาดไหว
ยังสู้ข่มเก็บอารมณ์ที่ขมใจ
เพราะมั่นในรักนั้นไม่ผันแปร
รู้เถิดว่าอารมณ์นั้นข่มยาก
ยังคิดอยากคิดข่มอารมณ์แน่
เพราะหมายใจถึงคนไกลไม่เปลี่ยนแปร
เพราะรักแท้ รักแน่ แม้ถูกลืม
พระเสาร์ที่ ๑๐ กรกฏาค์ ๔๗...๑๘.๐๕ นาฬิกา
ไม่เคยลืมเธอได้สักครั้งหนึ่ง
เธอยังเป็นทุกความซึ้งซึ่งห่วงหา
แม้ยิ่งคิดจะยิ่งทุกข์ทรมา
แต่ใจมันไม่เคยกล้าที่จะลืม
.
หัวใจเอย ช่างน่าสงสารนัก..
นอนฟังเพลงเพลงหนึ่งซึ่งเปิดหัวใจที่เจ็บเจียน
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3705
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1773
