4 สิงหาคม 2547 16:30 น.
แทนคุณแทนไท
...พบเจอ เพ้อถึง พึงถาม
เป็นความ งดงาม ดั่งฝัน
เป็นโลก ทั้งโลก เดียวกัน
เป็นความ ผูกพันธ์ พลันมี
ทุกคิด ที่เฝ้า คำนึง
งามซึ้ง เกินกว่า ทุกที่
ดีงาม ในทุก ยินดี
เป็นความ มากมี มากมาย
ก้าวเดิน ไปทุก คราครั้ง
เปี่ยมหวัง ทุกครั้ง คราได้
ว่าจะ งดงาม เพียงใด
ถ้าใจ สองดวง...เดียวกัน
จึ่งพา กันไป ทุกที่
จึ่งเป็น ยินดี ที่ฝัน
จึ่งใช่ เป็นแค่ ผูกพันธ์
จึ่งเคียง คู่กัน....ตลอดมา
ถ้อยคำ สัญญา จากปาก
เพียรฝาก เพียงเพื่อ เพียงว่า
แบ่งปัน ยืนยัน สัญญา
เยียวยา รู้สึก หวั่นใจ
หัวใจ สองดวง ต่างรัก
พร้อมพรัก มอบรัก กันไว้
เป็นปรารถนา แห่งใจ
ยิ่งใหญ่ ไม่เคย ลืมลง
แต่สุข ทุกการ รอคอย
หนึ่งน้อย ที่สม ประสงค์
มากมาย ใช่รอ จบลง
นิดน้อย หนึ่งคน สมใจ
จงยิน ดีที่ ได้รัก
แน่นหนัก ก็รัก อยู่ได้
ปรารถนา ให้ได้ เท่าไร
เป็นความ พอใจ ก็พอ
จงภูมิใจที่ ถูกรัก
น้อยหนึ่ง คนนัก จักได้
เป็นเรื่อง ของสอง หัวใจ
เป็นความ ยิ่งใหญ่ แห่งรัก
ระหว่าง ทางก่อน สมหวัง
หรือก่อน ชิงชัง แตกหัก
เริ่มต้น ด้วยความ พร้อมพรัก
และมั่น ใจนัก ทุกคน
จริงแท้ ที่ปรารถนา
มากค่า ทุกการ เริ่มต้น
มากมี ระหว่าง ดิ้นรน
เพียงก้าว ข้ามพ้น กี่ราย
เมื่อคราว ต้องตัด...อาลัย
ก็ต้อง ตัดไป ให้ได้
อิ่มงาม ในความ พริ้งพราย
มากมาย ไม่หมด หัวใจ
ราวเรื่อง ของความ รู้สึก
เร้าลึก เกินกว่า หยั่งได้
ดวงแด ที่แปร เปลี่ยนไป
ผิดก็ หาไม่ ใช่ควร
พบเธอ เพ้อถึง พึงถาม
อิ่มงาม ในทุก ทั่วถ้วน
งดงาม ในทุก ที่ควร
จึ่งล้วน ไม่เคย หมดกัน
หมดใจ จึงพร้อม น้อมรับ
หยุดนับ เวลา รอฝัน
เพียงคิด ถึงกัน บางวัน
สวดมนต์ ให้กัน ก็พอ
------------------------------------------------------------------
พระพุทธที่ ๔ สิงหาคม ๔๗....๑๖.๑๖ นาฬิกา
ปล...
ผมเขียนไว้นานแล้ว... วันที่ใจผมตรอง....
ได้ว่ารัก มีพบ มีพราก มีจาก มีลา..
อนิจจา...ความรักเอ๋ย
แต่รักเอย เจ้าจะงามนิรันดร....
4 สิงหาคม 2547 15:55 น.
แทนคุณแทนไท
...
ขอขอบคุณคุณที่ปรารถนาดี
ผมก็มากมายมากมีปรารถนา
จึงเรียงร้อยถ้อยรสพจนา
แม้เขียนช้าแต่เขียนจากหัวใจ
พิมพ์สัมผัสไม่ได้จึงอึดอัด
จึงขืนขัดหัวใจเป็นไหนไหน
ทั้งที่ใจอยากเขียนเท่าที่ล้นใจ
แต่สื่อได้เท่าที่สัมผัสมือ
ขอบคุณความปรารถนาที่ล้นเหลือ
ใครจะเชื่อใจที่ช้ำน้ำตาเรื่อ
ฟังคำคุณให้อุ่นไอใจสั่นเครือ
เหมือนเจอเจือปรารถนาที่หายไป
ให้คุณได้สมหวังดั่งใจเถิด
เท่าที่เกิดปรารถนาที่อยากได้
ให้ได้มากเท่าที่คุณหวังใจ
เป็นความหวังจากหทัยมอบให้คุณ
แม้บังเอิญมาพบประสบถ้อย
เห็นคำที่เรียงร้อยให้อกอุ่น
ไม่เคยมาดหมายได้ว่าจะเจอคุณ
ที่ทำให้ใจละมุนอุ่นหัวใจ
สืบเนื่องจากขบเขียนให้คุณอ่านในวันที่โลกหมุนมาให้เจอกันทาง MSN
พระอังคารที่ ๓ สิงหาคม ๔๗....