31 กรกฎาคม 2547 14:19 น.
แทนคุณแทนไท
...๑
เขียนกวีร้อยวลีทุกบาทบท
บรรจงจดศัพท์สร้อยทุกถ้อยศรี
ผูกลำนำพร่ำคำ...ย้ำวจี
แทนความงามนามความมีที่หัวใจ
บทกวีที่พี่เขียน...ในวันก่อน
ทุกบทกลอนกลางสำนึกจารึกให้
จากอารมณ์ร้อยรัดสัมผัสใจ
ทุกอาทรอาวรณ์ไหวในสำนึก
ใช้อักษรกลอนสารมานานแสน
ฝากสื่อแทนไมตรีที่รู้สึก
ให้แทนทดความงามงดหมดส่วนลึก
แทนรู้สึกลึกล่วงห้วงหัวใจ
แทนจริงใจมอบให้อย่างงามงด
แทนสร้อยรสงดงามความสดใส
แทน สัมพันธภาพ ความรักความห่วงใย
แทนหัวใจใฝ่ถึงทุกเวลา
แทนคำมั่นสัญญาเอมอิ่มอุ่น
แทนรักคือเขาขุนทรงคุณค่า
ไม่ไหลหลับกับเล่ห์กาลเวลา
วันข้างหน้ายังกล้าพอให้รอดู
บทกวีที่ฉันเขียน...ในวันนี้
ทุกวลีที่พร่ำย้ำยังจำอยู่
ยังข้นเข้มเต็มในหัวใจรู้
ยังพรั่งพรูอยู่อย่างไม่ห่างทรวง
บทกวีทุกบทที่ขบคิด
ร้อยเท่าใจที่บูชิตไม่คิดหวง
เป็นถ้อยคำจากห้วงฤดีดวง
เกินจะตวงตักไปให้ใครดู
๒
ณ.วินาทีนี้ของชีวิต
ที่รักของผมคุณยังคงเป็นภาพฝัน และความงดงามของชิวิต เสมอเสมอ
นับแต่วินาทีนั้น ที่เราต้องกล่าวคำอำลา
นานมาจนวินาทีนี้.
นอกจากความทรงจำอันเงียบงาม
ในรู้สึกผมก็งามเงียบเช่นนั้นตลอดมา
ถ้อยงามในบทจรรโลงใจในภาพยนต์ไทยเรื่องหนึ่ง
ยังก้องหัวใจผม มิคลาย
ข้ายินดีที่เจ้ามาอยู่ ณ.ที่แห่งนี่ แต่เจ้าอาจยินดีที่จะได้จากไป
คงใกล้เคียง กับสัมพันธภาพของเราในบัดเวลานี้นะคนดี
ยังจดจำได้น่ะที่รัก
ถ้อยคำที่ผมสัญญากับคุณ
ว่าหัวใจรักที่แหลกสลาย.จะไม่กลับไม่กลายเผาไหม้ใจใครให้ต้องช้ำหมอง.
วันนี้ผมยังจำสัญญานั้น อย่างระแวดระวังยิ่ง
แต่ที่รักของผม.
ขณะที่ทุกวันชีวิตผมต้องเดินต่อไป
แต่หัวใจผมกลับย่ำอยู่กับที่. หรือเพราะผมย่ำอยู่กับคุณซึ่งเป็นทุกอย่างในกาลอดีตโน่น
ก่อนข่มตาหลับลงทุกคืน
คุณกลับเป็นเรื่องราวสุดท้ายที่ผมครุ่นคำนึงนึก
ผมท้อใจบ้างเหมือนกันคนดีที่บางขณะของเวลา
ที่ถึงแม้ว่าผมอาจสอนใจตัวเองได้ แต่มิอาจสั่งใจตน
ให้วางตนวางตัววางหัวใจ.ให้เหมาะให้ควรไม่ได้สักที
นานนับวัน นับเดือน และ.ปีกว่าแล้วซินะ
ที่การใช้ชีวิตของผม หัวใจรักสั่งการให้ยึดเหตุและยึดผล แปลกแต่จริงครับคนดี
บัดวินาทีนี้ หัวใจผมกลับนิ่งหยุดอยู่กับที่.ไม่คิดก้าว และไม่กล้าเดินไปไหนสักทีหนึ่ง
บางทีในคืนค่ำที่เงียบเหงา.
ความรู้สึกผมก็ได้ดำดิ่งไปกับบทเพลงโศกที่ครวญสะกดความรู้สึก
เป็นบทเพลงดั่งฟ้าผ่าลงกลางใจ
...
บางคืนในครุ่นคิดคำนึงของผม ผมใช้เวลาก่อนข่มตาลงกว่าค่อนคืน
ที่จะจัดวางเรื่องราวในวันวานที่ผ่านมาให้อยู่ในส่วนเสี้ยวความรู้สึกที่จะทำให้ผมหลับตาลงได้.
ช่างทรมานนะคนดี
ทรมานที่มิรู้ได้ว่าเมื่อไหร่ความรู้สึกเหล่านี้จะจบลงสักทีหนึ่ง
เมื่อคืนนี้ เมื่อคืนก่อน คืนก่อนเมื่อคืนก่อนนี้ หรืออาจรวมเรียกได้ว่าหลายคืนวานมาแล้ว
ผมยังนึกถึงวันก่อน วันที่ผมเพิ่งจะเรียนรู้รักครั้งแรกในหัวใจ
ยามที่ผมยิ้มร่ายิ้มรับ.กับทุกความเป็นไปในความเป็นคุณความเป็นผมและความเป็นเรา
ผมนึกเห็นตัวเองในวันนั้นผมช่างอิ่มสุขอิ่มใจ
ผมเคยบอกใครหลายคนที่มิเคยเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นในกาลนั้นและจวบจนกาลนี้ แม้ในวินาทีที่เราจากลากันเป็นนิรันดร์แล้วก็ตามว่า สักวันหนึ่งความสงสัยในตัวพวกคุณทั้งหลายจะหมดไปว่าทำไมผมจึ่งรัก รัก รัก และรักเธอเช่นนี้
ผมเคยบอกคุณด้วยประโยคแสนเชย และมิน่าจะกล่าวกับใครเลยในยุคสมัยแห่งความสมัยใหม่เช่นนี้
ผมรักคุณมิใช่เพราะคุณรักผม แต่เพราะผมเกิดมาเพื่อรักคุณ วันนี้ยามที่ผมได้รักคุณ ผมจึงลืมหิว ลืมง่วง ลืมเหงา และลืมทุกความเป็นไปที่จะทำลายสัมพันธภาพระหว่างเรา แหละจะมีสิ่งเดียวที่ดวงใจผมจะมิมีวันลืม คือคุณ
ผมได้ยลคุณหัวเราะและกล่าวคำนั้นแก่ผม คุณว่าคุณโชคดี. วันนั้นผมยิ้มและอิ่มร่ากับคำคุณ
แม้ตอนนี้ผมคิดว่าแท้ที่จริงแล้วคุณมิได้พูดอะไรเพื่อผมเลย
วันนั้นคุณแค่กล่าวความในที่คุณรู้รับต่างหากเล่า
วันนี้ผมจึงมิเคยได้โชคดีเช่นที่คุณรู้สึก. แต่ช่างเถอะคนดีของผมเพราะเหล่านั้นเปล่าประโยชน์จะครวญใจ
วันนี้วันเวลาเปลี่ยนไปมากแล้ว
วันและวัยเราก็ก้าวไปจนไกลเกินกว่าที่จะมาถามย้ำเหตุแห่งความเป็นไปในกาลเก่านั้นอีก
วันนี้เราเติบโต ทั้งตัวทั้งหัวใจ เป็นวันและวัยที่ต้องก้าวไปข้างหน้าต่อไป
ผมจึงมิได้รบกวนความเป็นไปแห่งคุณอีกเลย.คนดี
วันนี้เราจึงมิได้เป็นเช่นเส้นขนาน
แต่กาลที่ล่วงมาทำให้ผมเริ่มเข้าใจและยอมรู้ว่านาทีนี้ เราเป็นได้แค่เส้นทะแยงที่ถึงแม้นอาจมีโอกาสได้มาพบกันอีกคราฐานคนเคยคิดรักและไม่หวังพรากจากกันเท่านั้น.จะหวังใจดั่งที่เคยมาดหมายไม่ได้อีก
หลายค่ำคืนในกาลโน้นโพ้นเวลาที่คุณยังดาวพราวสว่างแสงในดวงใจ ผมเคยเขียนถ้อยร้อยคำฝากรัก ฝากลม ฝากฟ้าฝากจันทร์ไว้มากมาย
บทกวีแห่งรักเหล่านั้นต่างหากที่ชโลมใจให้ผมมองย้อนคืนหลังได้อิ่มอารมณ์ดั่งเช่นปัจจุบันนี้
คืนนี้ก็เช่นกันถ้าฟ้าขาวพราวฟ้าที่สว่างอยู่เบื้องหน้าจะรับรู้ความเป็นไปของดวงใจที่กาลหนึ่งเคยอาจหาญริรักปักใจกับดวงใจดวงหนึ่งในวันวาน และจะเข้าใจในความเป็นไปในวันนี้บ้าง.
แม้เพราะความระลึกนึกถึงสำหรับผมถึงเธอยังไม่เคยเปลี่ยนเป็นอื่น แต่ผมคงมิกล้าวานไหว้ฝากข่าวฝากใจเหมือนเช่นกาลอดีต
หากแต่วันนี้สิ่งที่อยากทำ ถ้าทำได้..ผมอยากฝากแรงปรารถนาดีทั้งมวล ที่มี
หากจะเป็นประโยชน์แก่เนื้อใจเธอ เพื่อเธอได้สว่างไหวในทางที่ก้าวไปข้างหน้าได้บ้าง
ผมไหว้วานคุณหน่อยเถอะฟากฟ้าสว่างไหว ช่วยนำคำปรารถนานี้ไปบันดาลให้เธอได้ดั่งใจเธอปรารถนา.
อธิษฐานจากใจให้ความงดงามจงเกิดแก่เธอเป็นนิรันดร์..
ด้วยหัวใจสม่ำเสมอ / แทนคุณแทนไท
ขบเขียนขณะนี้ที่น้ำตารินร่วงพระเสาร์ที่ ๓๑ ปลายกรกฏา ๔๗๑๑.๐๒ นาฬิกา
18 กรกฎาคม 2547 17:49 น.
แทนคุณแทนไท
...พรหมลิขิตขีดชะตาฟ้ากำหนด
ให้ได้ร่วมเสพรสสิเน่หา
ให้ได้สุขสมดังจินตนา
เพียงเท่าวันเวลาที่พรหมให้....
ชาตินี้พี่ หมดวาสนาแล้ว
จึงต้องรอ รวีแววในชาติใหม่
นับต่อจากวินาทีบัดนี้ไป
เจ้าจะเคียงคู่ใคร...ใจไม่จำ
แค่ได้เกิดมาพบประสพภักดิ์
ก็ขอบคุณเจ้านัก เกินจักพร่ำ
ว่าไยพรหมใจร้ายทำให้ช้ำ
รักชักนำแล้วไยทำให้พรากกัน
จะกี่กาล ฦ จะผ่าน ไปกี่ภพ
ใจยังหมายได้ประสบพบดวงขวัญ
จะตั้งจิตอธิษฯเทพเบื้องบนนั้น
จะหมายกันกายใจให้ใจเดียว
รวีแววแก้วตาอย่าลืมพี่
จากกันในคราวนี้คงโดดเดี่ยว
ใครจะแลดูเจ้าห่วงจริงเจียว
ใครจะเหนี่ยวกอดเล่ายามเจ้ากลัว
เจ้าคือคน คนเดียวในชีวิต
ที่บูชิตทั้งดวงจิต นะทูนหัว
ต้องจรจากใจอย่าไหวหวั่นสั่นรัว
เจ้าอย่ากลัวถึงตัวพรากใช่จากใจ
วาสนาชาตินี้พี่หมดแล้ว
ต้องมาจากรวีแววที่ฝันใฝ่
เหลือแต่แก้วแววกลอนที่ซ่อนใจ
ให้เจ้ารู้ความในหทัยพลี
จิตวิญญาณแห่งรักสลักมั่น
รักจักงามเป็นนิรันดร์ในใจนี้
จักให้ทุกปรารถนา บรรดามี
ณ บัดนี้ บัดโน้นโพ้นเวลา
อย่าร้องไห้คนดีถึงพี่จาก
จิตวิญญาณไม่เคยพรากปรารถนา
เจ้าจะไม่ดายเดียวหรอกแก้วตา
ทุกข์ก็อย่าทรมาเกินไปนัก
......................................
ปล จากหัวใจผม ถ้ากาลเวลาหนึ่งเราต้องพรากจากกันจริง
สิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้คุณรู้ไว้ ทุกชาติภพผมตั้งจิตอธิษฐานให้ได้เจอคุณทุกครั้งไปตราบเท่าที่ใจคุณปรารถนา.
สำหรับผม ดวงใจแห่งรักจักเป็นนิรันดร์สม่ำเสมอ รักที่มีต่อคุณจึงเป็นนิรันดร์ดุจกัน
ที่รักทุกครั้งที่คุณเอ่ยคำรักแก่ผม หัวใจผมมักโต้เถียงคำคุณ
ว่าผมรักคุณมากกว่าที่คุณเอ่ยอ้างมากมายนักเสมอเสมอ อาจเป็นเพราะ
ทุกครั้งที่ผมคำนึงนึกระหว่างปรารถนาที่เรามีต่อกัน ผมมักตอบตัวเองเสมอว่าผมเกิดมาเพื่อคุณ
ที่รักของผม
ผมรักคุณ รักคุณ รักคุณ และรักนิรันดร
แทนคุณ / แทนไท
พระอาทิตย์ที่ ๑๘ กรกฏาค์ ๔๗ ๑๕.๐๕ นาฬิกา
13 กรกฎาคม 2547 20:35 น.
แทนคุณแทนไท
...ยอดรัก
๑...
จะเก็บดาวพราวพร่างบนทางฟ้า
นำมาร้อยอักษราภาษาศิลป์
สื่อความล้ำคำลึกให้ยลยิล
แม้ตัวไกลใช่ใจสิ้นสายสัมพันธ์
ไม่ว่าวันผันผ่านนานแค่ไหน
ฉันมั่นในหฤทัยไม่แปรผัน
ทุกย่างก้าวที่เราพบประสพนั้น
จะยืนยันคำมั่นสัญญาใจ
โอ้จำใจจำพรากจำจากเจ้า
แม้เจ็บร้าวหัวใจให้หวั่นไหว
สัมพันธภาพ ความงามความห่วงใย
มีให้เธอเสมอไปไม่เคยเลือน
๒...
เมื่อมือเธอยื่นมาคราทุกข์ท้อ
ไม่รั้งรอให้เอ่ยขานไหว้วานเอื้อน
ทั้งอุ่นไอที่ให้กันฉันไม่เลือน
จะตรึงเตือนใจฉันจนวันวาย
เมื่อน้ำตาจะเอ่อหยด รดรินแก้ม
เธอหยาดแย้มหยดน้ำใจให้ทุกข์หาย
สบตางามซึ้งความดีไม่มีคลาย
ผสานสายสัมผัสอันยืดยาว
ยื่นมือมาให้ฉันจับกระชับหน่อย
มือที่คอยปลอบใจให้คลายหนาว
ส่องเถิดสองตาสวยซื่อเหมือนดวงดาว
เพื่อฉันก้าวต่อไปได้ถูกทาง
พระอังคารที่ ๑๓ กรกฏาค์ ๔๗๑๙.๔๖ นาฬิกา
ปล...ส่งท้ายจากหัวใจ
ผ่านมานานแสนนานยังหวานอยู่
แท้ทั้งที่ หนึ่งพธู มิรู้ได้
ว่าเจ้ายอดหญิงงามในดวงใจ
อยู่ ณ.หนแห่งใดในแผ่นดิน
10 กรกฎาคม 2547 13:50 น.
แทนคุณแทนไท
... นั่งนิ่งนิ่ง มองดวงดาว คราวคืนดึก
ให้นิ่งนึกถึงรู้สึกสม่ำเสมอ
ถึงดอกดวง จำปาที่เคยเจอ
ในทรงจำ... ยังเลิศเลอเสมอสมัย
เพียงวิญญาณแห่งการแสวงหา
จำใจมาอยู่กับกาลของคืนใหม่
คืนที่ ณ.วินาที ต่อนี้ไป
ไม่มีความอุ่นไอจากใจคุณ
คิดถึงวันฝันถึงคืนที่คุณมา
พร้อมฝากสร้อยปรารถนา ให้ใจอุ่น
ทิ้งริ้วหวังให้ดวงใจ ละไมละมุน
ทนุค่าใฝ่หาคุณ กรุ่นอารมณ์
ถึงคืนหนาวร้าวเพียงใดดวงใจเอ๋ย
อกใครไหนให้ทรามเชยได้ห่อห่ม
คืนพี่หนาวร้าวแค่ไหนในอารมณ์
คุณยังเป็นไฟพราวพรมห่มหัวใจ
พิศมองดาวอาจปวดร้าวดวงใจบ้าง
เมื่อเดินมาจนสิ้นทางจะก้าวไหว
เจ้าดาวงาม พี่จึ่งได้แต่ถามใจ
ทั้งแท้ที่มิอาจใกล้ดวงใจดาว
แม้นับกาลผ่านมาจนบัดนี้
เหลือเพียงมีแวววลีผู้เหน็บหนาว
ที่มิอาจ เฟื่องฝันถึงวันยืนยาว
เพราะเคว้งคว้างอยู่กลางหาวในคืนนี้
ใจปลอบใจว่าดาวอยู่ใกล้ใจ
ทั้งแท้ที่เจ้าลอยไปไกลจนสุดที่
จะสัมผัสได้ถึงในความมี
ไม่เหลือเสี้ยวส่วนที่จะหวังใจ
พระเสาร์ที่ ๑๐ กรกฏาค์ ๔๗...๑๓.๓๐ นาฬิกา
4 กรกฎาคม 2547 18:24 น.
แทนคุณแทนไท
...
เขียนที่นี้เดี๋ยวนี้ขณะคิดถึงคุณ
ถึงคุณคนดีของหัวใจ ณ.ฟ้าไกล กรุงเทพมหานคร
วันนี้รวีทำวิจัยอยู่ น้ำตกโตนงาช้าง น้ำตกบริพัตรค่ะ รวีรู้ว่าคุณคงกำลังวุ่นวายใจว่าระวีอยู่ที่ไหน อย่างไร
อย่ากังวลไปเลยที่รักรวีสุขสบายดี ดั่งคุณหวัง
ขอบคุณความรู้สึก (ตามเอกสารหมาย ล..) เหล่านี้ที่คุณมีให้เสมอๆ
ที่รักจ๋า ทุกๆ อย่างที่คุณตั้งใจเรียงร้อย ทุกข้อความที่คุณตั้งใจจะบอก
รู้เถิดคนดีรวีรับรู้และรู้สึกได้ค่ะ
ที่รักจ๋าบางครั้งยังแอบอิจฉาตัวเองกับสิ่งที่คุณมอบให้
จะมีใครสักกี่คนที่เค้าได้รับความรู้สึกดี ๆ เหมือนที่รวีได้รับ
ที่รักของรวี รวีอาจจะเรียงร้อยถ้อยคำอันรู้สึกดีได้ยาก และอาจไม่เท่าคุณ
แต่ความรู้สึกที่รวีมีให้ช่างมากมายจนไม่รู้จะบรรยายหรือสื่ออย่างไรให้ที่รักรับรู้ว่า
รักคุณเหลือเกินคนดีของรวี
รวีรักคุณเหมือนเดิม และมันก็มีการเติมเต็มอยู่เรื่อย ๆ ทุกวัน
ขอบคุณคะขอบคุณที่เราเติมต่อแต่ความรู้สึกดีดีให้แก่กัน รัก หวง ห่วงใย และใส่ใจในกันและกัน
รวีรักคุณคะ มากแค่ไหนก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่รวีเชื่อว่าคุณรับรู้และรู้สึกได้เช่นเดียวกับที่รวีรู้สึก
คนดีของรวี รวีอยากร้อยถ้อยรักได้ดั่งคุณคุณจะได้รู้ว่าหัวใจระวีรักคุณแค่ไหน.
ณ.นาทีนี้รวีมายืนอยู่ ณ.ตรงที่เราเคยได้จินตนาถึงวันพรุ่งด้วยกันคะ.
น้ำตกยังสวยและใสเย็นเหมือนเช่นเคยคะคนดี
จะขาดหายไปเพียงคุณเท่านั้นแต่รวีก็มีบทกวีที่คุณบอกว่ามอบให้รวีด้วยหัวใจคะ
คุณลืมแล้วรึยังคนดีของรวี.
รวีคิดถึงคุณคะน้ำตารวีรินเพราะคิดถึงคุณคนดี รวีคิดถึงจัง
กระแสชลหล่นหลั่งมาโลมหล้า
เหมือนจากฟ้ามาลิ่วปลิวเป็นฝน
กระเซ็นสายกระจายสาดระราดวน
ฉะฉานชลถะถั่งโถมลงโลมดิน
เป็นธารพลิ้วริ้วโรยโตยหยดย้อย
เป็นธารลอยเลียบกร่อนชะง่อนหิน
เป็นธารเงินทาบสรวงมาร่วงริน
เป็นธารถิ่นถานสวรรค์อาถรรพณ์มนต์
พฤกษ์สล้างลมป่าลูบโลมจูบผิว
สายธารพลิ้วมัจฉาล่องโลดฟองฝน
เรไรหริ่งชะนีโหยโอยอึงอล
ภาพพึงยลปักษาบุปผาพรรณ
ณ ถิ่นนี้ บริพัตรประหวัดหวัง
เหมือนเวียงวังอุทธยานพิมานสวรรค์
ณ แดนดินถิ่นป่าพนาวัน
เป็นแดนรักถิ่นฝันถึงดวงใจ
ต่างธารทิพย์ฟ้าหลั่งโลมมนัส
ต่างธารธรรมนำสัตย์สัญญาให้
ต่างธารรักไล้ถนอมอรทัย
ต่างธารใจเจิ่งกระแสรักแด่เธอ
ณ ถิ่นนี้ที่ได้รักสมัครมั่น
ณ ถิ่นนั้นฝันถึงรักสลักเสมอ
ณ ถิ่นนี้ที่สุขใจได้เคียงเธอ
ณ ถิ่นนั้นใจละเมอแอบอิงอร
กระแสชลหล่นหลั่งมาโลมหล้า
กระแสรักหลั่งผวาโลมสมร
กระแสสินธุ์รินชื่นชุ่มนาคร
กระแสจิตรินจรจอดจอมใจ
ปลรวีรักบทกวีที่คุณมอบให้คะ แม้ไม่เท่าที่หัวใจรักที่รวีรักคุณ
ท้ายสุดของความคิดถึง ณ วินาทีนี้ รวีอยากบอกคุณคะคนดี
ว่าฟังเพลงนี้ทุกวัน ทัดทานคะ
อาจเป็นเพราะสำหรับรวีเป็นเพลงที่ไพเราะที่สุดในหัวใจ
เพราะเป็นเพลงที่คุณครวญให้รวีฟังทุกครายามเราได้สวมกวดกัน
มีเธอเสมออยู่เคียงใจ
รับรู้รับฟังที่เป็นไป
ยามมีปัญหายังอุ่นใจ
ช่วยกันไขช่วยเป็นเช่นกำลังทำหนักให้เบา
ยังมีรอยยิ้มแต่ใจหมอง
เหมือนดังของสำคัญต้องพรากไป
ในใจมันค้านสั่งดึงไว้
เพราะจุดหมายที่ไปด้วยจำเป็นเกินใจทัดทาน
ยามที่เธอเดินลับตาไป
ใจก็หายตามไป
สิ่งมาเยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่า
เข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ
คือความเหงา ไม่ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ .ยังทัดทาน
ทุกค่ำคืน.ฝ่ากับความมืดไป
กอดเธอไว้อย่าให้ร้าวรอน
บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน
จะร้อนหนาวเย็นห่วงเธอ .รักษาตัว
ในใจหวิวๆไม่เคยเป็น
ทั้งที่เห็นผู้คนก็มากพอ
ในตามีน้ำมาคลอคลอ
แล้วอยากขอร้องฉันไม่ไป เกินใจทัดทาน
เคยแง่งอน. หลับแหละยอมง้อกัน
สิ่งเหล่านั้นผูกพันมัดใจ
จากกันไปเพื่อมาพบใหม่
ใจหายเพราะเป็นห่วงเธอ.รักษาตัว
รวีจะรอทุกทุกถ้อยรู้สึกของคุณน่ะคนดี.ตลอดไป
รักและคิดถึงคุณมากมายคะอยากให้คุณมาอยู่ตรงนี้จัง
คุณค่ะรวีรักคุณสม่ำเสมอเช่นกัน / แววรวี
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
3483
