14 เมษายน 2547 16:05 น.
แทนคุณแทนไท
....บางรู้สึกเต็มตื้นก็เต็มตัน
สื่อถึงความผูกพันแม้หนึ่งน้อย
ระลึกถึงความงดงามยามรอคอย.
ยากถักถ้อยร้อยคำได้ดั่งใจ
จึ่งกลั่นบท พจฝาก จากอารมณ์
ที่สั่งสม บ่มจาก ความหวามไหว
บอกฝากจาก อารมณ์ คนอยู่ไกล
นานแค่ไหน หัวใจ ไม่จืดจาง
ความรู้สึกจึงยังคงล้นหลั่ง
แม้ความหวังนั้นยังอยู่ไกลห่าง
(เคย)นับวันคอยเวลาได้เคียงข้าง
(ไม่ลาร้างเสียก่อน ?คง) เจอกัน
เคยนับคืนนับวันนับนาที
เพื่อเร่งถึงพรุ่งนี้ที่เฝ้าฝัน
มาวันนี้เหลือเพียงเสี้ยวความผูกพันธ์
ที่เงียบงันในความฝันที่ไร้ทาง
จะเพราะเหตุ หรือเจตนาใด
ที่ทำให้กายเราต้องไกลห่าง
แต่หัวใจจะชิดใกล้ไม่อ้างว้าง
จะมีฉันคอยเคียงข้างกำลังใจ
เรามีกันและกันอยู่เช่นนี้
ไม่เคยมีเลยสักทีที่หวั่นไหว
ขอเพียงเธอไม่แปรเปลี่ยนดวงใจ
ฉันจะอยู่เคียงใกล้ ณ. คนดี
ระลึกถึงวันคล้ายวันเกิดเธอนางฟ้าแสงระวี
1 เมษายน 2547 15:06 น.
แทนคุณแทนไท
...
ปากที่ยิ้ม พริ้มจน เหมือนมนต์มัด
ให้กระหวัด ไหวหวั่น เฝ้าคิดถึง
เนตรเหมือนวอน ซ่อนคำ ให้รำพึง
จริตหนึ่ง บอกใบ้ให้สัมพันธ์
จะให้ตัด ขัดอารมณ์ ข่มความคิด
ว่าดวงจิต อย่าหมายมิตร ชิดดวงขวัญ
ก็ใจพี่ หมายพิชิต คิดผูกพันธ์
จะให้ดับ ตัณหานั้นพี่สุดทน
แม้ถึงพี่ นี้เคยช้ำ ระกำหนัก
หากใจต้อง ชอกช้ำรัก อีกสักหน
เพราะคนดี ที่พี่ หมายได้ยล
จะปัดรัก ให้เสียคน ก็ยินดี
พี่จึงแบก เอาแรง ปรารถนา
มาวางลง ตรงหน้า ของน้องพี่
พี่จึงหอบ เอารักจาก ดวงฤดี
มาวางลงตรงที่หัวใจปอง
มาวางลงตรงที่หัวใจภักดิ์
มากมายนักรักจากใจเคยไหม้หมอง
หมายมามอบทั้งดวงใจให้น้องครอง
จึงหอบรักมากองปองสัมพันธ์
คนมันรัก จะให้ ทำยังไง ?
ก็หัวใจ มันหวั่นไหว จนใจสั่น
ถ้ารักแล้ว จะต้องปิด ปากเงียบงัน
เธอก็บั่น ใจฉันทิ้ง ดีไหมเธอ....
พี่รักเธอ เธอรู้ไหม ว่าพี่รัก
มากมายนัก รักแน่ แท้เสมอ
พี่รักเธอ รู้ใช่ไหม พี่รักเธอ
เป็นรักแน่แท้เสมอเสนอใจ
พี่พูดรัก จากปาก อยากให้เชื่อ
แม้ไม่เท่า ที่ใจเนื้อ มันหวั่นไหว
ปรารถนา ที่เอ่ยฝาก จากหัวใจ
น้องรู้ไหม พี่อยากให้ น้องได้ยิน
น้ำตาพี่ เคยไหลริน เหมือนสิ้นหวัง
เมื่อรักพัง หวังพี่ ก็จบสิ้น
แต่ถ้อยคำ ที่น้องร้อย ให้พี่ยิล
ช่วยให้พี่ ไม่หมดสิ้น กำลังใจ
ยื่นมือมา พี่ขอจับ กระชับหน่อย
มือหนึ่งน้อย ที่พี่คอย อย่างหวามไหว
ยื่นมาให้ ขอพี่จับ กระชับใจ
เพื่อสร้างฝัน อันเรืองไร นิรันดร์กาล