8 มิถุนายน 2554 21:35 น.
แทนคุณแทนไท
ฉันรู้สึกโชคดีมีโอกาส
ได้รับราชการงานใหญ่หลวง
ปณิธาน สัตย์วาจาทุกสิ่งปวง
อุทิศช่วงชีวิตมวลพอควรยัง
รักษาตัวหัวใจให้สุจริต
สมสังคมนึกคิดมิผิดหวัง
สอนใจมิให้เล่ห์ร้ายอบายบัง
ให้สมพ่อสอนสั่ง แต่แรกมา
ใช้หลักการดีล้ำนำชีวิต
ประกอบจิตหลักธรรมสมคำว่า
รับใช้งานพ่อหลวงของปวงประชา
จะบรรณาการท่านผ่านงานดี
หวังทำงานให้งานดีมีคุณค่า
สมที่ได้เกิดมา...เป็นเช่นที่
ให้สมเกียรติศักศรีในความมี
โอกาสพลีเป็นข้ารองบาทองค์ฯ
มีโอกาสเกิดมาได้รับใช้
สวมเครื่องแบบ แหนบอะไรใช่ประสงค์
เดินตามรอยบาทพ่อไว้เป็นธง
จะหยัดยงคงไว้แต่งานงาม
ถือสำคัญฉันมีวันนี้ได้
เพราะประชาชนผู้เป็นใหญ่ไม่กั้นห้าม
จะถือมั่นตามหลักดำรัสความ
ให้ตรงตามมหาราชประกาศไว้
พ่อถือครองแผ่นดินโดยใช้ธรรม
เพื่อประโยชน์เลิศล้ำนำสมัย
เป็นไปเพื่อมหาชนทุกคนไทย
เรารองบาทรับใช้ใส่ใจงาน
จักดำรงตนไว้ให้ไม่เสื่อมเสีย
ลิ้นไม่เลียแข้งขานายใช้ทางผ่าน
เต้าไม่ไต่เพื่อแลกยศบันดาล
เราจรดจารแต่งานเพื่อนายเรา
นายที่ว่าเราคือข้าประชาชน
ดำรงตนรับใช้ทุกภาคเผ่า
บำบัดสุข บำรุงทุกข์ไม่ยึดเอา
นั่นไม่เข้าคำที่ปฏิญาณ
ถวายสัตย์ว่าจักปฏิบัติตัว
สานประโยชน์ให้ถ้วนทั่วทุกถิ่นฐาน
บำบัดทุกข์บำรุงสุขประชาชาญ
ยึดหลัก ธรรมาภิบาล งานและผล
มาถึงบทบาทหน้าที่ที่รัฐมอบ
ทั้งรับผิดทั้งรับชอบไม่ตกหล่น
สิ่งไหนดีเหนือนิยามความเป็นคน
เท่าเกิดมาได้ทำตนให้ดีจริง
ในฐานะผู้ถือกฎบทบัญญัติ
จะระมัดระวังไว้ในทุกสิ่ง
ใช้กฎเพื่อประโยชน์ไม่โอนอิง
ไม่ละทิ้งอุดมการณ์ ปฏิญาณตัว
รับใส่เกล้าเอามาใช้ใส่ใจราษฎ์
ประเทศชาติประชาชนทุกคนทั่ว
ต้องเท่าเทียม ไม่ทำให้มลทินมัว
บริการธรรมให้ทั่วทุกผู้คน
จะรับเป็นแบบอย่างทางความคิด
และน้อมในสุจริตมิผิดผล
ให้ความยุติธรรมค้ำชาติชน
เป็นไปเพื่อผู้คนด้วยเป็นธรรม
ยุติธรรมใช่ยุติตามกฎหมาย
แต่ต้องให้ตามความจริงคือสิ่งย้ำ
ไม่ใช่แค่เพื่อการ ยุติ-ทำ
ต้องน้อมนำธรรมมาให้ยุติลง
ไม่ยึดถือตัวกฎบทเป็นสารณะ
แต่ต้องจะทำความจริงมิผิดหลง
เมื่อกฎไม่ยุติธรรมไยยืนยง
ใช้ชี้บ่งสังคมให้เป็นไป
สภานิติฯ ผู้บัญญัติ
หากมิได้เคร่งครัดธรรมนำสมัย
กฎจึงเบี่ยงเบนธรรมไร้ธรรมไป
แล้วเราไย ต้องชี้ชัด ปฏิบัติตาม
สำคัญต้องไม่ลืมถ้อยคอยกำหนด
ภายใต้กฎของความดีไร้คำถาม
นั่นหละคือยุติธรรมตามนิยาม
เราเรียกความ เที่ยงธรรม ย้ำเยือนใจ
ฉันรู้สึกโชคดีมีโอกาส
ได้รับราชการงานยิ่งใหญ่
คำถวายสัตย์ย้ำประจำใจ
จะเป็นข้ารับใช้เพื่อแผ่นดิน
พระพุธที่ ๘ พฤษภาค์ ๕๔ / แทนคุณแทนไท
6 มิถุนายน 2554 08:37 น.
แทนคุณแทนไท
เพียงแค่เรือนกายเราปรากฏ
ก็เป็นบทสนทนาอยู่ต่อเนื่อง
ว่าเป็นเหตุเภทภัยในบ้านเมือง
จะก่อเรื่องให้ยุ่งระยำยับ
แค่โผล่ให้เห็นก็เรียกเหี้ย
สาดเสียเทเสียแถมโขกสับ
ไม่เคยมีใครเต็มใจรับ
มีแต่ขับแต่ไล่ไปทั้งนั้น
คิดแต่เราคืออัปมงคล
ความเป็นเหี้ยกับคนมีขีดขั้น
ชั่วดีถี่ห่างก็ต่างกัน
จนลืมความสัมพันธ์ที่ผ่านมา
ว่าที่รักที่ใคร่ที่ใกล้ชิด
ก็ออกนามโดยสนิทว่าเหี้ยห่า
ที่ชิงชังที่ขึ้นชื่อว่าชั่วช้า
เหี้ยก็เป็นคำด่ามาเนิ่นนาน
รักก็เหี้ยเกลียดก็ด่าว่าเหี้ยอีก
เกินจะหลีกเลี่ยงคำที่เรียกขาน
ความเป็นเหี้ยจึงถูกจิกถูกประจาน
แค่พ้องพานก็กล่าวหาว่าตัวซวย
เราเคยทำร้ายใครบ้างหรือ
ก็แค่ชังชื่อออกฉาบฉวย
คิดเองเออเองแบบเอออวย
เดินเฉียดเราเข้าก็ป่วยแล้วทางใจ
เราจึงถูกตั้งข้อรังเกียจ
ไม่มีใครเคยเฉียดเข้ามาใกล้
ด้วยมีความเชื่อว่าอัปราชัย
อัปรีย์จนต้องไปปัดรังควาน
ในความเป็นเหี้ยเราเสียใจ
ที่คนใช้เฉพาะชื่อเราสื่อสาร
ยึดแต่ชื่อโดยไม่ยึดพฤติการณ์
เราจึงเป็นตำนานความน่ากลัว
...คนเกลียดเรากลัวเราก็เข้าใจ
ว่าคนไร้เหตุผลจนถ้วนทั่ว
แค่เราอยากมาเยี่ยมเยือนเพื่อนบางตัว
ยังพาดหัวว่าพวกเราบุกเข้าสภา..."
ปล. อาจารย์เอ่ยให้ฟัง เมื่อ ๓ พฤษภาที่ผ่านมา
4 มิถุนายน 2554 21:08 น.
แทนคุณแทนไท
...
จะถึงวันที่สามกรกฎาร์
รกลูกตาที่พามาขายฝัน
ป้ายหาเสียงน้อยใหญ่สารพัน
เมามัน ด่าทอ ยกยอตัว
ต่างก็อยากเป็นรัดทะบาน
ทุกแหล่งบ้านจึงไปกันถ้วนทั่ว
มือไม้อ่อน ออดอ้อนเป็นอีตัว
นวดและนาบให้ทั่วทุกครัวเรือน
คนไม่เคยได้คบก็พบหน้า
ลุงจ๋า ป๋าขา ช่างกล้าเอื้อน
น้ำหมากไหลแล้วอย่าแชเชือน
ขยับเขยื่อนซับปาก "กูอยากตาย"
"น้ำหมากกูมันอยู่ที่ในปาก
กินหมากมากน้ำหมากก็ใหลได้
อย่ามาดัดจริตเดี๋ยวถีบตาย
โดนด่า ก็ทนได้ไม่ว่ากัน"
เรามีโครงการมานสานต่อ
ไหว้อีแม่อีพ่อ ขอให้ฉัน
มีโอกาสรับใช้ท่านสักวัน
ตระกูลเราเป็นหนี้ท่าน "ฉันจึงมา"
เชื่อผมเถอะเราต้องก้าวหน้าต่อ
มิได้ขายความหล่อเพียงใบหน้า
จะเพิ่มหน่วยปราบปรามสองพันกว่า
ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้าให้ใช้ฟรี
สำหรับหนูจะแก้ไขไม่แก้แค้น
คิดถึงรากหญ้าเหลือแสนสุดใจที่
ให้คนเหนือเป็นนายกหญิงซะที
เป็นคนดีไม่เคยมีมนทิล
ผมจะสร้างรถไฟฟ้ามีรางคู่
มุ่งไปสู่ทุกบ้านทั่วร้านถิ่น
อินเตอร์เน็ตสามจีทั้วแผ่นดิน
ประกันถึงหนี้สินของชาวนา
และจะรับประกันราคาข้าว
ฉันว่าเอาจำนำมาดีกว่า
ชลประทานผมจะบันดานมา
แต่ฉันว่าจะผันน้ำมาจากลาว
ผมยังจัดเรียนฟรีสิบห้าปี
ฉันจะจัดให้เรียนดีใช่ฟรีเปล่า
คอมพิวเตอร์หลายล้านเครื่องเอาไม่เอา
ลุงอยากได้ไหมเล่าให้หลานลุง
ไปรษณีย์เคยส่งแต่ความทุกข์
นี่ส่งเรื่องขนลุกมาเป็นถุง
ใบหน้าแปลกเขียนมาทักกันนังนุง
จะมุดมุ้งหาเมีย เสียอารมณ์
พอสายหน่อยมาห้อยป้ายไว้หน้ารั้ว
เรียงหน้ากันจนสลัว กลัวแต่ข่ม
ในรอยยิ้มใบปลิวหิวอาจม
สวยซ่อนคม หล่อซ่อนเขี้ยว ชักเสียวจริง
อีกหลายวันกว่าสามกรกฏา
ไยมาต้องมาโชว์หน้าทั้งชายหญิง
เอ็งเปลี่ยนพรรคกันไวยังกะลิง
แต่ก็สิงสู่สมอารมณ์เดิม
จะเลือกคนหรือว่าจะเลือกพรรค
ถ้าให้เลือกด้วยความรักชักฮึกเหิม
บางคนสวยก็น่านักชักจะเคลิ้ม
บ้างคนหล่อก็เริ่มจะเปลี่ยนใจ
ลองมาเลือกดีดีทีละพรรค
พรรคไหนจักจัดคนไว้เบอร์ไหน
ทั้งหล่อเล็ก หล่อใหญ่ ไม่เด็กไป
แถมพวกปากมีตะไกรเอาไว้ฟัน
นี้คน แต่ชื่อเธอเหมือนสัตว์
น้องปูสุดที่รัก ส่งเข้าฝัน
แต่ก็มีพวกปากพล่อยบรรลัยกัลป์
โน่นมันชัด ณัฐวุฐ จตูดพร
ไม่เอาแล้วพรรคหลักชักขยาด
มาเลือกพรรคเครือญาติมาดนิ่มอ่อน
พบคนแรกพี่ปุเรต จัดเขตนอน
โอปากหนอนชูวิทย์ น่าคิดลอง
หรือจะกลับไปที่พรรคกลางกลาง
คือพรรคที่ไม่มีทางได้หนึ่งสอง
แต่ไม่อยากภูมิใจห้อยไม่น่ามอง
สยดสยองปลาไหลใส่สกี
ถ้าไม่เลือกพรรคไหนเลยจะดีไหม
โหวตไม่เอาทุกใบทุกใครที่
ลงมารับสมัครเพื่อปากท้องพี
กลัวไม่มีตัวเหี้ยในสภา
เขาก็ว่าโนโหวตลงโทษบ้าง
ฉันติดค้างข้อเดียวจริงเชียวหนา
ไยคนที่ดีล้ำเลิศไม่เข้ามา
หรือกลัวว่าชาติหน้าไม่มีจริง
มิรู้กูจะเขียนกลอนทำไม
มานั่งนับพรรคเมืองไทยช่างใหญ่ยิ่ง
มีให้เลือกมากมายซะจริงจริง
ทั้งพรรคหญิงพรรคชายคล้ายทั้งเพ
คล้ายก็ คือคล้ายแต่ไม่เหมือน
แต่ขอเตือนถ้าลิ้มชิมจะจบเห่
รสชาดยิ่งกว่าหมาเน่าในทะเล
เป็นซากสัตว์ชื่อเฮ่ตะเข้ไพร
แต่ในความโสโครกที่โศรกเศร้า
ยังได้เห็นหย่อมเหย้าความรักได้
ทุกแห่งหน ตำบล มณฑลไทย
นับญาติกันหวั่นไหวไปทั่วเมือง
ผมเป็นลูก หนูเป็นหลาน ทุกบ้านทั่ว
บรรพบุรุษ คงมั่วไว้หลายเรื่อง
จึงนับพี่ นับน้อง ได้เมลือง
ไม่แค้นเคืองพบแต่รักในแววตา
แล้วทีนี้จะเลือกใครที่ไหนเล่า
ลูกที่เอาเงินมาให้ก็เข้าท่า
หลานที่ประแป้งที่ตีนก็ดีนา
เคารพญาติ ป้าน้า และย่ายาย
คนไม่มีเงินให้ก็ใช้ได้
แต่รับคำเอาไว้จะไม่หาย
ถนนในหมู่บ้านที่เป็นทราย
จะเอางบมาให้ในเร็ววัน
คนนั้น คนนี้ หรือคนไหน
ประเทศไทยจะก้าวไกลกว่าใครนั่น
เห็นไหมป้ายประชานิยมนั้น
เมืองเราคงได้กล่าวขวัญไปทั้งจักรวาล
หลับตาก็เห็นแต่ความสุข
ต่อแต่นี้คงสิ้นทุกข์ยุคลูกหลาน
พ่อแม่ จะเลือกไว้เป็นตำนาน
ว่านี่คือปัญญาญาณบรรพชน
เข้าคูหากาเบอร์พร้อมเพ้อพก
สัตว์นรกมันคงได้ตกหล่น
นี่แหละหนาพลังประชาชน
จะเลือกคนที่ควรนักพรรคตัวแทน
ด้วยสิทธินี้เป็นของประชาชน
จะเลือกคนที่ว่าดีมีเหลือแสน
นโยบายขายฝันอันขาดแคลน
เอาหละจะลงคะแนน ให้เหมือนกัน
เลยเลือกคนที่รักพรรคที่ชอบ
ตามระบบระบอบเราชอบฝัน
กาเบอร์ไหนก็กาให้ด้วยใจพลัน
เอาความฝันขอเราเข้าสภา
หย่อนบัตรจบพบกันที่หน้าเขต
บอกประเทศอยูในมือหนูแล้วหนา
"เขาถามย้อนเอาหลักฐานเบิกเงินมา"
แล้วรีบไปให้พ้นหน้า น่ารำคาญ
หลังสิบห้านาฬิกาทุกป้าปู่
นอนฟังเสียงวิทยุอยู่กันทุกบ้าน
สะท้อนใจไยวันนนี้ ใช่เมื่อวาน
ลูกเหลนหลานที่มากราบไม่ทราบตัว
จึงเปิดเครื่องโทรทัศน์จัดครบภาพ
เขากำลังซึ้งซาบกันถ้วนทั่ว
"แถลงการณ์เป็นรัฐบาลชัวร์
ไล่จับขั้วกันไว้ระไวระวิง"
เราจะนำนโยบายขายวันแรก
อาจผิดแปลกไปบ้างในบางสิ่ง
เพราะว่างบประมาณจำกัดจริง
แต่ไม่ทิ้งป้ายขายฝันขอท่านรอ
ต้องเป็นไปตามระเบียบระบบรัฐ
เราจะจัดให้ตามที่ท่านขอ
โครงการดีเราจะไม่ชะลอ
ขอแม่พ่ออย่าได้ไปกังวล
เรากำลังจัดสรรผลประโยชน์
มันยากโครตพวกเราจึงสับสน
ข้าก็หิวเหมือนกันนะประชาชน
ช่วยดิ้นรนไปก่อนอย่าได้กลัว
เช้าที่พ้นที่ผ่านการเลือกตั้ง
คนที่เคยคับคั่งก็หายหัว
ทุ่งนาร้างเห็นแต่ควายกะวัว
แล้วนั่งหัวร่อกันทั้งน้ำตา
นี่แหละหนาเมื่อผ่านหน้ากาลเลือกตั้ง
เคยคับคั่งเคยคบก็หลบหน้า
วัฎจักรเป็นเช่นนี้ทุกทีมา
ตามธรรมชาติแห่งประชาธิปไตย (ไทย) ฯ
โดยแทนคุณแทนไท
ปล เมื่อครุ่นคิดแล้วปรับแก้ไข ลงเฉพาะที่เหมาะแก่การอ่าน
31 พฤษภาคม 2554 06:15 น.
แทนคุณแทนไท
เศร้าได้แต่อย่านานจะพาลแย่
โลกนี้ไม่แน่แท้ย่อมแปรผัน
ประสาไรกับใครแปลกหน้านั้น
มาพบกันเพื่อพรากแล้วจากจร
เป็นแค่เพียงสมมุติยุติได้
หลงเหลือไว้แค่ฝันในวันก่อน
จากเป็น "เรา" เปลี่ยนเป็นเงาอย่ารานรอน
โลกละครชีวิต นิมิตเป็น
การจากไกลขอให้น้อมใจนิด
อย่าถือโทษโกรธผิดในคิดเห็น
การจากกันเมื่อไหร่ใช่ประเด็น
อย่างน้อยเราก็ได้เห็นความรักงาม
สอนหัวใจไว้เถิดไม่เกิดทุกข์
และปลอบปลุกหัวใจไร้คำถาม
ที่เปล่าจะค้นหาถ้อยนิยาม
ว่าไย "ความรัก" นี้เจ็บปวดนัก
นี้คือถ้อยจากผู้เคยถอยทัพ
และติดกับ หวังที่รุกจนทุกข์หนัก
และปร่าปวดรวดผ่าวจนร้าวภักดิ์
จนตำหนิความรักอย่างน่ากลัว
เคยรักใครทั้งใจมอบให้หมด
และได้ลิ้มชิมรสจนถ้วนทั่ว
เมื่อความหวานในหวังไม่ตั้งตัว
จะยิ้มหัวอย่างไรให้ระวัง
กวีว่ารักแค่พูดพิสูจน์ยาก
แต่ส่วนมากอยากพิสูจน์คำพูดหลัง
ที่ว่าการไกลกายโหดร้ายจัง
และภินท์พังลงได้คงไม่มี
แต่ชีวิตอย่างไรคือชีวิต
ถึงสิ้นสิทธิ์ก็อย่าสิ้นศักดิ์ศรี
จงอยู่เป็นไฟส่องหวังให้ชีวี
ของคนที่ ยังรัก ยังรักเรา
หรืออยู่ให้เป็นแรงใจและไฟฝัน
ของคนนี้ คนนั้น นั่นไงเล่า
ทุกคนที่เรารัก และรักเรา
อย่าหลงรูปจูบกับเงาที่เลาลาง
เศร้าได้แต่อย่านานจะพาลแย่
สายเกินแก้กับสิ่งที่ไกลห่าง
ปล่อยให้เป็นละอองไออันเบาบาง
อย่าปล่อยโลกเคว้งคว้าง อย่างฉันเคย
นี่แหละหนาธรรมดาประสารัก
แรกมิได้รู้จักรักมิเผย
ก็ถามหาความรู้สึกที่ไม่เคย
พอได้เชยก็ชอบชิดจนติดใจ
เราต่างเป็นคนที่เคยแปลกหน้า
และได้มาพบกันจนหวั่นไหว
จึงแลกเปลี่ยนปรารถนาแก่กันไป
จนหลงลืมบางอย่างไว้ในชีวิต
ความสัมพันธ์ที่มิใช่โดยสายเลือด
อาจจะแล้งแห้งเหือดนั้นเป็นสิทธิ์
เมื่อเข็มนี้มันมีตั้งหลายทิศ
ในชีวิตเขาก็มีได้หลายทาง
อย่าโทษใครอาลัยอะไรอีก
และเลี่ยงหลีก โทษรักแท้แพ้ไกลห่าง
ความจริงคือเวลาหมดรสรักจาง
และเราต่างได้สิทธิ์ คิดอีกครา
ว่าอกหักแก้ได้ด้วยรักใหม่
ที่กวีเคยว่าไว้จริงไหมหนา
อย่าคิดว่าเมื่อผิดหวัง ก็ช่างชะตา
เอือมระอา ในรักเสียหลักชัย
หลักคือเมื่อมีรัก เข้าใจรัก
และตระหนักว่าตัวรักนั่นยิ่งใหญ่
ถึงแม้ไม่ได้ใกล้จะเป็นไร
ถ้าหัวใจเราได้รู้รักแล้ว
พระจันทร์ที่ ๓๐ พฤษภาค์ ๕๔ / แทนคุณแทนไท
29 พฤษภาคม 2554 21:38 น.
แทนคุณแทนไท
ถึงภัธญาเหณือ
ใม่รู้เหณือใม่รู้ใฏ้
ใม้มลายฉัณหายใป
เหลือใว้แฏ่ใม้ม้วณ
ธิสใฏ้อยู่ธางใหน
คงใม่ใช่ธี่มีภระอาทิส
ถ้าใช่ก้อคงผิต
วรรณอาทิศยังมาใม่ภึง
ณี่พระรึหัดยามเย็ณ
ใจใยเห็ณใม่ชุ่มชื่ณ
คืณณี้ก่อณเธี่ยงคืณ
เทอคงหลัพฝันฎี
ธี่จิงฉันคิตถึงเทอ
แฏ่เพ้อเจ้อมากใม่ใฎ้
วรรณณี้ภพบางคณฃองบางใคล
ฉัณใม่ใช่ อิด หิร ปูณ ซาย
ณี่หรือภัทญาเหณือ
เฃาหลอกให้เชื่อหรือปล่าว
แศงแฎต ธอตธัพเงา
เหงาเหมือณศุศานฝังอะใร
อาดฝังฟามคิตฝัณ
ปิฏิ ณั้ณธี่เคยใช่
ปราบปรื้มฃองหัวใจ
เทอคงใฎ้ ภักผ่อณซะบาย
มีเพียงก้อแฏ่ฉัณ
กัพใม้มลายธี่ศูนย์หาย
อาดฏกหล่ณบณภื้นซาย
หรือฆลื่ณซัด ศาจศาย หายใป
อยู่ใหนหณอ
ให้ฉัณ ร ร ก้อใด้
หวังอาดใฎ้ภพใคล
ธี่หัวใจฉันฏ้องกาน
ร ใม้มลาย
ร วรรณที่ศายเกิณแก้
ร คณที่เฃาไม่ชายฏาแล
ร บาจแผล ฏกศะเก็ตใจ
ร เรือ กลายเป็น ล ลัก
ชักพิลึกพิลั่ณใหย่
และณั่ณเฃาลักใคล
และทำใมหลงลักเงา
หน้าเสร้า
ว่างปล่าวและคว้างเคว้ง
ใม้มลาย งง เงง
กลายเป็ณ ฎอก มาลัย
ร เรือก้อธิ้งฝั่ง
อานิดจัง เหลือ ล ลิง
โณ่รลักแท้หรือลักจิง
กลัวเป็น ลักธิ้ง ลักคโมย
ณี่หรือ ภัธญาเหณือ
เห็ณแล้วเชื่อให้หายโหย
ใม้ มลายใคลคโมย
โหลยโท่ย เมืองมหาปะลัย
พระฤหัสบ์ที่ ๒๖/๐๕/๕๔... แทนคุณแทนไท
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1863
