15 กรกฎาคม 2554 19:17 น.
แทนคุณแทนไท
เมื่อเราพ้นเราผ่านกาลเลือกตั้ง
ต่างก็คาดก็หวังดั่งใจว่า
คำที่เขาให้คำมั่นเป็นสัญญา
จะแปรเป็นสัจจาในความจริง
ประชาชนประกาศแล้วในระบอบ
ว่าคิดชอบมอบใจให้ผู้หญิง
ผู้ซึ่งกล้าประกาศกล้ามาท้าชิง
บอกว่าจะทำจริงทุกสิ่งไป
เขาทำงานสองปีกว่าหมดหน้าที่
สี่สิบวันที่เธอมีวลีไว้
ว่าจะนำความสุขสู่ประเทศไทย
ประชาชนชาวไทยก็ยินดี
สิบกว่าล้านกับเกินกึงครึ่งประเทศ
แสดงเจตน์ สาม กอคอ ห้าสิบสี่
ประชาธิปไตยแบบที่ไทยอยากมี
คือประชาธิปไตยที่ "เพื่อปวงชน"
ของปวงชนและโดยประชาชน
สองคำต้น หายไปไหนใคร่สับสน
หรือว่านี้ชี้ชัดวัดชาติชน
ยังทุกข์ทนยังยากไร้และอยากมี
ลืมแก่นแท้ว่าต้อง โดยประชาชน
คือทุกคนอยู่ได้อย่างมีศักดิ์ศรี
ไม่ต้องรอของแจกและของฟรี
แต่ต้องมีวิถีที่พอเพียง
เราลืมไปแล้วหรือวิถีนั้น
ถูกวิถีปัจจุบันจัดสรรปันเบี่ยง
ติดนิยามค่านิยม อารมณ์เอียง
ไม่แท้เที่ยงเสี่ยงเพราะอยากกระดากจัง
ฉันเกรงกาลผ่านไปไม่นานนี้
ถ้าทุกคนได้มีทุกที่หวัง
แล้วประเทศล้มครืนน่าขื่นจัง
ลูกหลานจะนึกชัง ฟังให้ดี
มีตัวอย่างเกิดขึ้นในหลายประเทศ
ยั่วกิเลศเช่นอุบายประเทศนี้
สุดท้ายหนี้ท่วมท้นล้นธานี
และป่นปี้ ไปทั่วทั้งแผ่นดิน
ฉันอยากให้ทุกคนนั้นร่ำรวย
เห็นดีด้วยหากจะไร้ซึ่งหนี้สิน
และมีทุนไว้ให้ทำมาหากิน
แต่กลัวจะเหม่หมิ่นสิ้นหนทาง
หรือว่าจริงเหมือนฝันแค่วันนี้
แต่ไม่อีกนานปีที่เราย่าง
จะเหมือนลำเรือน้อยที่ลอยคว้าง
ทุกคนต่างก็เห็นแก่ประโยชน์ตัว
ไม่รู้จักจัดสะเบียงพอเลี้ยงชีพ
หิวก็รีบกอบกินทุกสิ้นทั่ว
สติมี มิได้จะคิดกลัว
อบายมัวเข้าครอบคำตอบใจ
และผู้นำก็แสวงอำนาจเข้า
ก็มัวเมาเอาใจทุกอย่างไว้
ไร้ระเบียบและก็ไร้วินัย
ใครอยากได้สิ่งใดก็ให้พลัน
กลายเป็นเลือกผู้นำที่ทำเพื่อ-
ประชาชน ล้นเหลือเชื่อไปนั่น
ว่าต้องให้ ต้องฟรีไปทั้งนั้น
อนิจจัง หลั่งแน่พระแม่ธรณี
บรรพบุรุษสร้างสู้กู้ประเทศ
จนกลายเป็นสยามเขตสง่าศรี
ในแหลมทองใครไหนจะมากมี
เท่าไทยที่เรานี้เคยมีมา
อุดมสมบูรณ์ล้ำดังคำกล่าว
ในนามีข้าว ในน้ำมีปลา
เป็นคำโบราณที่กล่าวไว่ว่า
เป็นเมืองทองเมืองท่า แหลมมลายู
ในนามของประชนชนเสียงข้างน้อย
ใจจะคอยส่งกำลังใจให้ไปสู่
รัฐบาลนายกของคุณปู
จงตรองดูนโยาบายก่อนสายไป
อะไรที่ทำแล้วได้ประโยชน์
เราขอโปรดให้ท่านทำให้ได้
อะไรที่เกินกว่ากำลังไป
อย่าฝืนยัดผลักไปให้เสียการ
อธิบายเหตุผลที่ทำได้
และที่ทำไม่ได้อย่างห้าวหาญ
คนไทยชอบคนจริงและทำงาน
และมีเหตุผลจารทุกสิ่งทำ
จงปกครองประชาชนคนในชาติ
หนึ่งอำนาจ "ของปวงชน" ให้ยลย้ำ
สองต้อง "โดยประชาชน" เป็นธงนำ
และสามจำสุดท้าย "เพื่อประชาชน"
ต้องยึดถือประชนชนเป็นเบื้องแรก
ของ/โดย/เพื่อ ต้องแยกอย่าแปลกป่น
เป็นประโยช์โดยแท้ของชาติชน
ต้อง "โดยประชาชน" บนเท่าเทียม
ไม่เอาใจฝ่ายนี้ลืมฝ่ายนั้น
มาตรฐานสำคัญต้องเต็มเปี่ยม
สิทธิ์เสรี/ภารดรภาพ อย่าสร้างเทียม
สามประการต้องเยี่ยมเยียนประชาชน
นิรัฐต้องใช้นิติธรรมมโนธรรม
จงน้อมนำสุจริตมิผิดผล
อย่าเลือกใช้กฎหมู่ของพวกตน
จงเลือกใช้กฎสากลชนชื่นนาน
ขอจงเป็นเช่นนักยุติธรรม
สื่อสัตย์ สุจริตล้ำ เกินคำขาน
บูชาความถูกต้องเป็นตำนาน
มุ่งสืบสานประโยชน์สุขของปวงชน
ปกครองมุ่งเพื่อประโยชน์คนส่วนมาก
ใช่ดูจากความต้องการส่วนใหญ่ล้น
โดยดุลภาพทางความคิดยังผิดวน
มีอคติ ประจำตนจนล้นพ้นจริง
ประโยชน์ของชนในชาติเป็นสำคัญ
ความต้องการส่วนใหญ่นั้น ใช่แรกยิ่ง
จริงอยู่ที่ต้องฟังเสียงที่เลือกจริง
แต่อย่าได้ทอดทิ้ง ความจริงไป
เมื่อได้พ้นได้ผ่นกาลเลือกตั้ง
มาดู มาฟัง ทิศทาง ยังไม่ได้
ข้อต่อรองอำนาจยังมากมาย
กว่าจะถึงนโยบายที่ขายตน
เมื่อท่านได้รัฐบาลบริหารประเทศ
แสดงเจตน์ วิพากเหมือนทุกหน
ดีจักดี มิมีป้ายให้ปี้ป่น
แสดงออกตามวิธีประชนชน คนรักไทยฯ
09 ก.ค. 54 - 21:42
14 กรกฎาคม 2554 09:30 น.
แทนคุณแทนไท
แล้วเมื่อการจากลาได้มาถึง
เนื้อกายหนึ่งซึ่งเคยสง่าศรี
สิโรราบต่อพระแม่ธรณี
และเป็นฝุ่นผงธุลีไม่มีกาย
ท่ามกลางบทสวดบนศาลา
ภาพคุ้นตาญาติสนิทมิตรสหาย
กุสลา ก้องส่งปลงความตาย
เมื่อเกิดได้ก็ดับได้อนิจจัง
ในความเศร้า เรา-เขา ยังเขลาอยู่
ไม่สดับรับรู้บาลีสั่ง
ได้แต่พุ่มพนมไหว้ ฟังได้ฟัง
ดีเด่นดังนั่งแถวหน้าตั้งท่าโต
ได้แสดงอำนาจบารมี
แขกเหรื่อมาวันนี้มีมากโข
ศักยภาพขายวัดเป็นกิโล
พุทโธ โถ ความดีไร้วี่แวว
มโหรีปี่กลองร้องฟ้องว่า
ความดีได้หายหน้าไปหมดแล้ว
ไม่มีใครพูดถึงเจ้านกแก้ว
ผู้จากแล้วว่าทำดีมีสิ่งใด
บทเพลงแห่งความตายเงียบสงบ
บทบาลีสวดศพจบลงได้
และแขกเหรื่อก็ค่อยทยอยไป
เหลือแต่ธูปที่ไร้คนเหลียวแล
ณ วัดสุวรรณ เมื่อค่ำวาน / แทนคุณแทนไท
13 กรกฎาคม 2554 11:54 น.
แทนคุณแทนไท
อยุติธรรม
ระยับระยำและอัปปรีย์
ราชการงานเมืองจะเอาดี
เสือกเลือกใช้พวกกาลีสีธนนท์
ประชาชนทำผิดเพียงนิดหน่อย
ใช้กฎหมายเถื่อนถ่อยเข้าปลุกปล้น
นายทุนชั่วทำเลวชัดเจนจน
ถวายตนตะแบงบิดมิผิดไป
เมื่อนึกอยากใช้กฎให้เป็นกฎ
ก็ปรับบทให้เที่ยงธรรมก็ไม่ได้
ทำเคร่งครัดสัตย์วซื่อคือสิ่งใด
ประชาชนคนยากไร้จึงกล้าทำ
ลืมแล้วคำปฎิญาณเมื่อกาลเก่า
กลายเป็นเรื่องเปลืองเปล่าที่เขาย้ำ
ให้มโนสุจริตคิดโดยธรรม
สมองหมาปัญาซ้ำระยำบรรลัย
แสวงหาอำนาจขาดสติ
ลืมดำริองค์พ่อเคยสอนไว้
ว่านักยุติธรรมต้องย้ำให้ขึ้นใจ
บรรดาใดต้องให้ได้เที่ยงธรรม
ปฎิบัติหน้าที่โดยมิชอบ
เพียงเพื่อได้สนองตอบกระสันส่ำ
ดั่งสุนักหอนกำหนัดติดสัตว์กรรม
ใช้มโนฝ่ายต่ำเข้าครอบครอง
อับยศอดสูกูมิกล้า
ไยถึงมาพบหมดสยดสยอง
ต่อให้เนื้อฉาบทาบด้วยสีทอง
กูก็มองว่าเป็นของสีอาจม
อยุติธรรม
ขอให้กรรมกระหน่ำใส่ให้สาสม
เกิดกี่ชาติอย่าบังอาจรองบาทองค์
เป็นฝุ่นผงธุลีทรายอย่าหมายชิด
ขอเดชะบารมีปกเกล้าข้า
และสยามเทวาสถานสถิต
ดลดาลให้ยุติชั่วทุกทั่วทิศ
ไปสถิตเถลิงถวัลชั้นนรก
ให้ตายตกตามกันทันตาเห็น
ทุกผู้เป็นผู้ใช้กฎอย่างสกปรก
และผู้เว้นหน้าที่ไม่สะท้านสะทก
พวกปิดปกคนชั่ว มิกลัวกรรม
พวกรังแกคนยากลำบากแสน
เหยียบไหล่แขนแทนฐานปากหวานฉ่ำ
โกงประเทศ ขายหน้าที่ พลีร่างซ้ำ
จงชดใช้การกระทำระยำเลวฯ
7 กรกฎาคม 2554 10:05 น.
แทนคุณแทนไท
เธอไม่ได้พ่ายแพ้แม้ไม่ได้
สมที่หมายตั้งใจในความหวัง
ศรัทธาเธอค่ายังเลิศเลอยัง
ที่จะใช้สอนสั่งกันต่อไป
ถ้าเธอแพ้ฉันก็คงพ่ายแพ้
และอีกหลายล้านแดด้วยรู้ไหม
อุดมการที่เธอใช้จารใจ
คืออนาคตยิ่งใหญ่ที่ควรมี
เห็นเธอน้อมพร้อมรับกับการแพ้
แต่เธออย่าท้อแท้ใช่แค่นี้
ในวันรุ่งพรุ่งนี้ก็ยังมี
ขอแค่เธอเป็นคนดีเช่นที่เป็น
เราจะยืนเคียงข้างระหว่างนี้
และก็นึกยินดีที่ได้เห็น
เธอได้ชนะในสิ่งที่เธอเป็น
รู้เถอะนั่นหละประเด็นที่เลือกเธอ
ฉันไม่มีดอกไม้ให้หายท้อ
และมิมีคำขอมาเสนอ
มีแต่ถ้อยสร้ออยลำนำ คำคนเซ่อ
ว่านับเธอเป็นยอดคนไว้ดลใจ
วันนี้เธออย่าอยู่อย่างผู้แพ้
ถ้าจะขอก็แค่นี้ได้ไหม
ขอให้ยืนอยู่อย่างผู้มีชัย
กับความภาคภูมิใจในตัวเอง
เธอคือผู้ชนะ
เป็นผู้ถือสัจจะอย่างครัดเคร่ง
ใจเธอก็งดงามน่ายำเกรง
เป็นนักเลงแสนสุภาพมิหยาบคาย
ไม่ต้องใช้คำด่าเป็นอาวุธ
ดวงตาเธอช่างพิสุทธ์มีความหมาย
ในนามของคนที่เกิดมาเป็นชาย
ทำอย่างไรถึงจะได้คล้ายคล้ายเธอ
เธอไม่ได้พ่ายแพ้แม้ไม่ได้
สมเจตน์หมายที่ผลิตคิดเสนอ
ฉันและเขา และเราและก็เธอ
ชนะแล้วแน่เสมอ อุดมการฯ
นี้มาลัยจากใจเปิดใจหน่อย
เรารัดร้อยสร้อยสุนทรอักษรสาร
มอบให้เธอระลึกไว้ใช้ใจจาร
อีกไม่นานผู้แพ้จะมีชัย
ตั้งใจจะเขียนให้ได้วันละสำนวน วันนี้อ่านงานบ้านคุณเลยเขียนสำนวนนี้ไว้ "ผู้ชนะในความพ่ายแพ้"
6 กรกฎาคม 2554 05:59 น.
แทนคุณแทนไท
ขอโทษ
คิดว่าใครขึ้งโกรธไปถึงไหน
ถ้าหัวใจลองได้นึกรักใคร
เธอไม่ต้องเหนื่อยใจมาง้องอน
ถ้าฉันรู้ว่าใจสบายแล้ว
จะกลับมาหนุนตักแก้วเหมือนวันก่อน
แต่วันนี้ใจยังรินรินรอน
ขอห่างเธอไว้ก่อนเดี๋ยวอ่อนแอ
อย่าขอโทษ
ฉันอาจโฉดชั่วดีย่อมมีแน่
ขออภัยที่วันนี้ไม่ดูแล
เพราะไม่อยากรังแกกระแสจินต์
ความนึกคิด
ถึงได้เงียบเชียบสนิทในถวิล
ที่โหยหาเหมือนฟ้าอยู่ไกลดิน
แต่ได้กลิ่นหอมล้นหลังฝนโปรย
ใจหาย
คิดถึงวันอยู่ใกล้ให้หายโหย
มาไกลกันนับวันยิ่งฝันโรย
ต้องรีบโบยบินกลับไปรับคำ
ว่าอภัย
สารภาพความในที่ไหวส่ำ
ในละเมอยังเผลอประจานจำ
ชุ่มดวงตารินร่ำฉ่ำหมอนรอง
คิดถึง
ทรมานปานประหนึ่งอกขึ้งหนอง
รู้แล้วว่าโลกนี้ที่ฉันปอง
มีเธอนั้นหมายครองตลอดไป
วันนี้
ฉันจักเล่าใจที่มีให้ฟังไหม
ตั้งแต่เมื่อแรกพบผิแผกไป
จนล่วงมานานไกลในหลายวัน
ครั้งแรก
ใจฉันแปลกเหมือนใครสมัยนั้น
ที่เคยบอกว่าย่อยแยกกว่าใครกัน
รู้ว่าใจสั่นสั่นรู้สึกดี
ส่วนลึก
ในรู้สึกส่วนถ้อยใช้สร้อยศรี-
สุนทรคำมาซ้ำย้ำความมี
ฉันจักพลีจำแนกแจกแจงใจ
ครั้งแรก
เราคือคนที่แปลกหน้ามาใหม่
มาทายทักรักไมตรีมีมาลัย
คล้องประทับกันไว้ห้อมอารมณ์
มีน้ำใจโอบเอื้อเฟื้อน้ำมิตร
สนมสนิทคิดว่าสนิทสนม
ในจินต ภารภาพเหมือนฉาบมนต์
ฟ้าดาลดลให้ได้พบน้ำใจงาม
เมื่อมีทุกข์
ก็ปลอบปลุกป่วนปั่นไม่หวั่นหวาม
และเสมอไม่เคยจะเลยลาม
ทุกนิยามความรู้สึกลึกลึกมี
ยามป่วยเจ็บมาเยี่ยมเต็มเปี่ยมจิต
อยูใกล้ชิดแม้นิดหน่อยไม่ถอยหนี
ทั้งข้าวปลาอาหารบันดาดี
ผลไม้หลากสีก็มีมา
เธอเป็นหมอก็มาช่วยดูแล
และปรับแก้ตามวิธี วิถีรักษา
เธอเป็นเพื่อนเธอลำบากยังฝากยา
เธอป่วยกว่ายังกล้ามาห่วงใย
เธออยูไกลส่งใจมาช่วยปลอบ
สนองตอบขอบคุณ ทำบุญใหญ่
ทั้งล้านนา ละโว้ สุโขทัย
เมืองเชียงใหม่ ไม่ไร้น้ำใจเลย
ถ้าฉันเขียนบรรยายให้หายซึ้ง
คงนั่งถึงแก่เฒ่านะเจ้าเอ๋ย
เธอขอโทษใจฉันไม่สบายเลย
คนที่ควรเอื้อนเอ่ย คือฉันเองฯ
สำนวนสำหรับคืนวาน / แทนคุณแทนไท
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
2165
