21 พฤศจิกายน 2548 10:06 น.
แทนคุณแทนไท
หนาวลมเช่นนี้
น้องคิดถึงใคร
...
แสงจันทร์อำไพ
เห็นใครอีกบ้าง
...
ที่โพ้นทะเล
ยวนเปลอ้างว้าง
...
อยากเห่กล่อมนาง
วางปรารถนา
...
ดวงไฟในเมือง
ยังเปรื่องศรัทธา
...
นอกชานบ้านนา
มีแสงไฟไหม
...
น้ำค้างหน้าหนาว
เย็นเข้าขั้วนัย
...
น้องผิงสิ่งใด
อุ่นไอในหวัง
...
นั่นบทกวี
พี่อ่านให้ฟัง
...
อย่าหมดกำลัง
เกรงหวังชังรอ
...
วันพรุ่งยังมี
คนดีอย่าท้อ
...
ฝากจันทร์พนอ
ห่มห่อหัวใจ
...
หนาวลมเช่นนี้
คิดถึงพี่ไหม
...
แสงจันทร์อำไพ
เห็นใจใครบ้าง
...http://www.oldsonghome.com/music/listen.php?song_id=1350...
พระจันทร์ที่ ๒๑ พฤศิจิกาฯ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
18 พฤศจิกายน 2548 14:10 น.
แทนคุณแทนไท
วิหารรัก
...๑...
เคยฝันว่าถ้าเป็นเช่น มหาวิหาร
คงหลงรักวิญญาณแห่งแดดฝน
ที่เพียรกร่อนกัดทุกข์ความทานทน
ไม่ปล่อยการผ่านพ้นเป็นนิรันดร์
ถึงขนาดคาดว่าถ้าเป็นทะเล
คงหลงชื่นคลื่นเห่กล่อมเปลฝัน
ที่เพียรหลอมทุกสายน้ำเข้ารวมกัน
สานทุกความสัมพันธ์สรรสายใย...
...๒...
สิ้นหวังยังไม่พร้อมจะน้อมรับ
จนทุกสรรพสิ่งเร้นเห็นความหมาย
สุข ทุกข์ รุกเร้าเข้าครองใจ
นั่นที่ไป แหละนั่น ก็ที่มา
เมื่อเวลาผ่านมาทำหน้าที่
หลายวันดีกลับมีร้ายคอยหมายท่า
แว่วว่ากรรมคือเครื่องชี้เจตนา
เหตุอาจไม่ประจักษ์ตาถ้าไม่คิด
ผลของความเจ็บปวดที่รวดร้าว
แม้อรุณอุ่นผ่าวยังหนาวจิต
เพราะตรองความเท่าทันของชีวิต
ยังยึดติดไม่คิดจะละวาง
ความสุข ความทุกข์ ในชีวิต
แนบสนิทชิดใกล้ยากไกลห่าง
ความจริงความฝันนั้นบอบบาง
เป็นแต่รอยภาพร่างของความทุกข์
ในวันพรุ่งรุ่งอรุณและพลบค่ำ
อาจสวยล้ำฉ่ำชื่นคืนความสุข
ฦ อาจมีแต่ท้อ มารอรุก
จนยากปลุก วิญญาณการยอมรับ
...๓...
เย็นน้ำค้างที่หยดรดริมแก้ม
เป็นของแถมในวัยวันอันหน่ายหนับ
รอบ เร่ง เว้น ว่าง สว่าง วับ
บัดเดี๋ยวมืด บัดเดี๋ยวดับ สลับไป
ถึงมองเห็นเส้นชัยก็ไกลลิบ
กี่โยชสิบ กี่แสน อยู่แดนไหน
เคยหมายว่าถ้าฝ่าถึงคงซึ้งนัย
แต่ไม่รู้เมื่อไรจะได้มี
...๔...
ยังชะเง้อเพ้อฝันแม้มันเจ็บ
สู้ทนเก็บเศษแก้วอันแววสี
ถึงเลือนลางร้างหวังดั่งธุลี
นิดหนึ่งก็ยังดีกว่ายอมแพ้
วิหารแห่งความรักและความฝัน
แม้ว่ามันมิรู้อยู่ไหนแน่
ศรัทธามั่นถวายมันทั้งดาลแด
พ่ายแพ้ ก็แค่นั้นเหมือนบั่นมาน
...๕...
แม้เป็นเพียงเกร็ดกรวดที่ปวดร้าว
จักเพียรก้าวคราวทุกข์ที่รุกผ่าน
เหมือนแดดฝนที่หล่นเสียดความทนทาน
จนกร่อนทุกข์ที่รุกราน วิหารใจ
เรียนรู้ ความทุกข์และความสุข
เก็บมาปลุกปลอบฝันวันวันแพ้พ่าย
เถอะพรุ่งนี้แม้นไม่มีวันแห่งชัย
แล้วทำไมวันนี้ต้องยอมแพ้...
...๖...
เป็นวิหารความรักและความหวัง
ตราบชีพยังหวังรู้ว่าอยู่แน่
ที่ในมานย์ยังซ่านทรวงทั้งดวงแด
ถึงพ่ายแพ้กี่หวัง "ก็ยังรอ"...
ฯลฯ
วิหารรัก / ๐๗ พฤศจิกาย์ ๔๘
16 พฤศจิกายน 2548 09:46 น.
แทนคุณแทนไท
...หนึ่ง...
สิบห้าค่ำมาย้ำเตือนเดือนสิบสอง
โคมฟ้าส่องความหวังอยู่มิรู้สร่าง
หวังวันดีในชีวีจะมีทาง
กลับมาสร้างเรียวหวังกำลังใจ
...สอง...
คิดถึงเขารู้ไหมคนดีเอ๋ย
น้องจะเคยเป็นเหมือนพี่เช่นนี้ไหม
แม้นน้องคิดถึงใครบ้างทำอย่างไร
พี่จะให้อภัยได้ไหมหนอ
พี่ยังรักเธอคนนั้นคนดีเอ๋ย
น้องทนฟังพี่เผยทำไมหนอ
ถามถึงความอดทนพี่ถ้ามีพอ
แค่ไหนหนอถ้าน้องบอกยังรักใคร
พี่ยังไม่ลืมใครนั้นคนดีจ๋า
และมากกว่านึกถึงกันอย่างหวั่นไหว
หากน้องยังครุ่นคิดถึงในบางใคร
พี่จักพร้อมยอมรับไหมไม่รู้เลย
พี่ยังเขียนกลอนหวานคืนวานนี้
น้องไม่โทษโกรธพี่ คนดีเอ่ย
ทั้งคนที่พี่เขียนความใช่ทรามเชย
หากน้องเคยทำบ้างจะอย่างไร
พี่ยังคงส่งความปรารถนา
ข้ามเขาเขินเนินนพาฟ้าผืนใหญ่
เหมือนลืมน้องคนที่อยู่ใกล้ใกล้ใจ
แล้วไย น้องยังดีกับพี่นัก
...สาม...
จุดเทียนธูปปักลงบรรจงถ้อย
หลับเนตน้อยนับแต่นี้พี่แน่นหนัก
จะขอลืมความหลังสัมพันธ์รัก
จะบั่นหัก ความหลังดิ่งทิ้งท้องธาร
ปัดเอาความลังเลใจไปไกลห่าง
มั่นแต่นิ่มน้องนางดั่งบรรหาร
เอาหัวใจใส่กระทงบรรณาการ
ที่ผิดพลาดในวันวานลอยผ่านไป
...สี่...
สิบห้าค่ำมาย้ำเตือนเดือนสิบสอง
โคมฟ้าทองส่องหวังยังอยู่ไหม
โปรดจงรับบรรณาการจารจากใจ
รักครั้งใหม่จักมั่นนิรันดร
ลอยกระทง พระพุธที่ ๑๖ พฤศจิกาย์ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
14 พฤศจิกายน 2548 16:42 น.
แทนคุณแทนไท
เขียนที่นี่
ที่ท่าน้ำกระทรวงการค้า ประเทศไทย
สวัสดีมิตรภาพที่รัก
ขณะที่ความเงียบงันถามหาในค่ำนี้
ผมแอบมานั่งเงียบเงียบอยู่ท่าน้ำเจ้าพระยา
สำรวจดู ในเนื้อในนั้น
ของขณะความคะนึงในหัวใจ
พบความเจ็บเจียนหลงเหลืออยู่มากครัน
...
...
แม้ระลึกรู้จะเข้าใจ
ว่าทุกหลังฝน ฟ้าจะสวยใสเสมอ
แต่ยามทุกข์ทับดวงนัยน์
มักจะลืมวันพรุ่งที่อาจได้เจอไปสิ้น...
...
...
บางวันผมก็แข็งขืนความรู้สึกไว้
เพียงเพราะไม่อยากอ่อนแอให้ตัวตนเรารู้สึกแย่
แต่บางที
ยิ่งข่มขืนกลืนกลั้น
ยิ่งทอนทำลายความภาคภูมิที่เพียรสร้างมานานวัน
....
มิตรภาพที่รัก...
ขออภัยสำหรับเวลาของน้ำตาลูกผู้ชาย
มันช่างทรมานน่ะคนดี...
ผู้ชายร้องไห้
คนเหงา เหงา
ในวันเงียบเงียบ
ฝันก็เย็นเยียบ
สัมผัสไม่ถึง
มิเหลือสิ่งใด
ให้ไฝ่คะนึง
เมื่อฝันใสซึ้ง
ถึงวันหล่นลาญ
มีแต่หัวใจ
สิ้นไร้วิญญาณ
ทุกทรมาน
จะผ่านเมื่อไร
วันนี้วันหน้า
วันว่าวันไหน
ฦ ไร้วันใด
หัวใจเจ้ากรรม
หัวใจเจ้าเอย
เคยเหน็บจำช้ำ
มาเยือนประจำ
ทำร้าย จริงหนอ
....
หัวใจผู้ชาย
ร้องไห้ไม่พอ
ทุกข์ไม่อยากท้อ
ตัดพ้อ ชะตา
พบ พบ พบ พบ
จบ หมดเวลา
ที่หลั่งล้นมา
น้ำตา ผู้ชาย
...
...
บัดเวลาที่จบข้อความนี้ พระอาทิตย์กำลังจะลาแสงแล้ว
ผมเหมือนเผลอทำหัวใจหล่นหายไป
ใจหายนัก...
แท้จริง...
ผมคงมิรู้สึกเช่นที่เป็นอยู่บัดวินาทีนี้เป็นแน่
ถ้าแม้นเพียงหนึ่งวินาทีที่มีความรู้สึกในคำนึงนึกนั้น
พบว่า พรุ่งนี้ยังอาจมีคำว่าเรา
..
ขอบคุณมิตรภาพที่แสนดี/แทนคุณแทนไท
8 พฤศจิกายน 2548 13:49 น.
แทนคุณแทนไท
๑...
เธอสอยดาวสาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า
มาแซมช่อมาลาเพื่อปลอบขวัญ
หยิบปุยเมฆขาวนวลชวนพระจันทร์
มาถักร้อยสร้อยฝันปันปลอบใจ
๒
แถมยังคว้าเรียวรุ้งที่คุ้งฟ้า
มาเป็นเพื่อนเพลาคราหวั่นไหว
พบหยาดฝนหล่นกลิ้งบนกิ่งใบ
เธอแอบหยิบมาเติมให้ในใจกัน
๓...
นี่ก็ช่อดอกหญ้าถ้าจำได้
เธอร้อยไว้เป็นมาลัยใจยังหวั่น
คำเธอว่าคิดถึงยังตรึงกรรณ
เก็บมาเพ้อ ..รำพัน.. ทุกวันไป
...๔...
จึงถักร้อยสร้อยคำอันล้ำลึก
แทนรู้สึกดีดีที่มีไว้
เธอมิใช่คนแรกอย่าแปลกใจ
แต่เป็นคนสุดท้ายที่หมายมี
...๕...
แล้วก็จ่าหน้าความตามจดหมาย
ถึงไม่อาจเคียงใกล้ห้องใจสี่
แต่ร้อยถ้อยปรารถนาบรรดามี
เขียนวลีเหล่านี้-มอบแด่เธอ
................................................
พระอังคารที่ ๐๘ พฤศจิกาย์ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
2162
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
