27 มีนาคม 2549 10:08 น.

: : :"พอกันที": : :

...๑...
แค่สายฝนหล่นรายก็หายโหย
น้ำตาโรยรินลง น่าสงสาร
ไยความ-เจ็บช้ำยังย้ำมาน
นิจเนิ่นนานยังซ่านโศรกวิโยกตรม
...๒...
ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านม่านฟ้า
หวังกลบคราบน้ำตาคราขื่นขม
ในความ โง่  เง่า มัน ง่าย งม
เจ็บจับจม ระทม-กับความหลัง
...๓...
มันหมดแล้วแก้วฝันที่ฉันเชื่อ
ไม่น่าเผื่อเหลือเศษสมเพชหวัง
ยิ่งพิศ-ยิ่งคิด-ก็ยิ่งชัง
ในภวังค์ ที่คลั่ง ครวญกำสรวญนั้น
...๔...
เผลอประนามหยามเหยียดเกียรติยศ
ว่านี่ข้า ค่าหมด เพราะพจน์นั่น
ได้ฝากรอยเกินเร้นไม่เว้นวัน
กับเสียงหยัน ว่าฉัน มันไร้ค่า
...๕...
เทียวประจานมานตัวจนทั่วทิศ
ไม่ตรองคิดหลงติดพิษตัณหา
ให้มันบั่น หั่นตัดหัทยา 
แล้วฟุบพับหลับคาช่างบ้าบอ
...๖...
จะลองเร้นเล่นรอยเหน็บที่เจ็บลึก
ไม่เผลอเชื่อรู้สึกที่ลึกล่อ
ว่าฝันเถิดเพริศพริ้งยังนิ่งรอ
จะหัวร่อต่อหวังที่พังครืน
...๗...
อย่าหวังเห็นเป็นเช่นนี้ชั่วชีวิต
ไม่ผูกติดไปทุกวันทั้งฝันตื่น
จะลอดบ่วงห่วงทุกข์จะรุกคืน
ฉันต้องมีสดชื่น สักคืนแน่
...๘...
ได้รู้พิษผิดหวังฝังรอยร้าว
ที่เจ็บด้าวเข้าตรึงซึ้งบาดแผล
เลิกหวังนัยใครนักจะรักษ์แล
ฉันจักแก้ แม้แดมันทรมา
...๙...
ทิ้งความคิด ผิด-ปลูก ให้ถูกทั่ว
เลิกก้มหัว ให้เขานั้นเหิมหรรษา
จะรับมิตรมาชิดแนบแอบอุรา
ลืมกานดาที่กล้าหน่ายกลับกลายใจ
...๑๐...
สลักรอยร้าวไว้ในเร้นลึก
ฝังรู้สึก...ที่รุมลุ่มหลงใหล
ให้น้ำตารินหลากจากนี้ไป
จะได้ใช้อย่างมีค่ากว่าที่เป็น
...๑๑... 
ให้หยาดฝนที่หล่นคว้างกลางว้างฟ้า
เป็นน้ำทิพย์ชโลมทา ทุกคราเห็น
ในวันหน้า แม้ว่าจะกระซอนเซ็น
ก็จักเป็นไปเพื่อคนที่ควรรัก
...ฯลฯ...
 

พระจันทร์ที่ ๒๗ มีนาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท

1637

love

comment

24 มีนาคม 2549 10:49 น.

: : :"คืนสุดท้าย": : :

แทนคุณแทนไท

...
เชิญเถิดจันทร์เทเวษนเรศเศร้า
ฉายแสงเนาคนเขลาเบาความหวัง
ทับมานนัยให้แหลกจนแตกปัง
สมกับความชิงชังโชคชะตา
...
กลับไปซะแจ่มจันทร์อันทรงกรด
กลัวขบถต่ออำนาจวาสนา
เมื่อมิอาจวาดหวังดังศรัทธา
ตัดใจนะแก้วตาแม้อาลัย
...
คนสิ้นหวังถึงยังอยู่อย่างผู้แพ้
อย่าเอาแดดวงเธอเผลอมาใกล้
ฉันจะสิ้นศักดิ์ศรี มิมีอะไร
เธออย่าเสียศักดิ์ไปเพราะใกล้ฉัน
...
ความรักเราวันนั้นจน-วันนี้
บรรดา ปรารถนาดี ยังมีมั่น
รักทั้งรักจงหักอาลัยมัน
เมื่อเรากันกายไว้ไม่ได้แล้ว
...
กันได้แต่ความหลังอันแสนหวาน
ณ ห้องจินตนาการอันหวานแว่ว
ทิพย์ประกายพรายดาวอันวาวแวว
สิ้นแล้ว ความหวังถึงยังรัก
...
ถ้าวันรุ่งพรุ่งนั้นมันมาถึง
เจ้าจงตรึงใจไว้ให้หน่วงหนัก
นี่เป็นกอดสุดท้ายนะยอดรัก
น้องจงหักใจก่อนกก กับอกใคร
...
วันวิวาห์อย่าครวญกำสรวลเศร้า
พี่จะเนาขอบฟ้าเข้ามาให้
เป็นของขวัญของฝากจากหัวใจ
ของผู้ชาย ที่ไร้ วาสนา
 

...
พระศุกร์ที่ ๒๔ มีนาคม ๔๙ / แทนคุณแทนไท

1632

love

comment

22 มีนาคม 2549 11:12 น.