15 สิงหาคม 2550 17:33 น.
แทนคุณแทนไท
แม้ไม่มี ดอกไม้ มาให้
มีเพียง ความห่วงใย... มาฝาก
แนบมา กับความรู้สึก ว่า รักมาก
พี่เก็บจาก ความมาก จากข้างใน
...
สีของดวง ห่วงใยอาจไม่สวย
มิสมด้วย คนดีที่รักใคร่
แต่คือสี ของปรารถนาใจ
เด็ดจากส่วนรู้สึกใน ที่มากมี
...
ดอกรัก- ดอกดวง- ดอกห่วงใย
บานจากความจริงใจในอกพี่
ปลูกด้วย พลัง ของความดี
บำรุงจากความมี ทั้งหมดนัย
...
หวังแทนดวงดอกไม้ วิไลวิสุทธิ์
เป็นดั่งดุจ ดอกดาวพราวไสว
ซับทรวง ห่วง นะ ห่วงใย
ไม่ต้องมี ฤดูใด ให้รอคอย
...
มีแต่ฤดีแด แน่ที่สุด
จะพิสุทธิ์ พิเศษ ไร้เลศพล่อย
มิหลามล้นเหมือนฝนที่หล่นปรอย
มีแต่น้อย หนักแน่น และนิจนาน
...
ยังไม่มีดอกไม้มาให้
แต่ดอกความห่วงใยยังไหวซ่าน
บานให้เธออยู่ทุกฤดูกาล
แหละเนิ่นนาน-เนิ่นนาน... นิรันดร์
..
บทส่งใจ...
คุ้นคำและคุ้นชินทุกบ่อยแล้ว
สำหรับคำที่ใคร และหลายใคร ใช้จนเป็นปกตินิยมคำนั้น
"สุขสันต์วันเกิด นะที่รัก"
พี่มิได้ตั้งใจจะลืมความปรารถนานั้นหรอกนะคนดี
รู้สึกเช่นนั้น ยังเปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจพี่
เพียงแต่ว่า
พี่ตั้งใจจะเขียนปรารถนาที่ (พี่คิดว่า) จะพิเศษกว่าก็เท่านั้น
แหละพี่มิได้เย้ยเยาะดอกไม้ อันเป็นสัญลักษณ์แห่งโลกที่งดงาม
แต่ตั้งใจ จะปลูกปรารถนาสักต้น เพียงเพื่อเด็ด "ดวงห่วงใย" ไว้กำนัลเธอก็เท่านั้น
พี่มิรู้ว่าความเป็นพี่จะทำให้น้องสุขสักเพียงไหน
พี่รู้แต่ทุกขณะหายใจพี่... สิ่งที่ทำ ที่คิด แหละที่เป็น ได้แต่หวังว่า
น้องจะมีชีวิต ที่งดงาม ดีงาม และสวยงาม เสมอเสมอ
แด่น้องน้อย นางฟ้าผู้พิสุทธิ์และพิเศษ พิเศษ ไม่เหมือนใคร
....................................................................
แทนคุณแทนไท / พระพุธที่ ๑๕ สิงหาคม ๕๐
1 กรกฎาคม 2550 19:16 น.
แทนคุณแทนไท
"รักแต่ละที ไม่มีบังเอิญ"
รักแรกพบ
เพียงตาสบ ซาบซึ้งตรึงความหมาย
มนต์ความไม่เคยมีก็คลี่คลาย
ทนเหงาไว้เจียนตายก็หายพลัน
รักกูลเกื้อ
ก่อจากความช่วยเหลือ มิเบื่อผัน
ส่งผ่านม่าน รัศมีที่พลีปัน
หาใช่สิ่งมหัศจรรย์เกินเข้าใจ
รักใกล้ชิด
เกินทนพิษความห่างที่ขวางไว้
เพียงใกล้กายก็คล้ายละลายใจ
แล้วจะรักกันไหมถ้าไกลกัน
รักไซเบอร์
เก็บไปหลง ละเมอ จนเพ้อฝัน
สลับกลับเป็นหนาวเย็นเมื่อเห็นกัน
เมื่อความจริง สิ่งนั้น แค่ฝันไป
รักสงสาร
อาจสุขผ่านความดีที่พลีให้
จนเมื่อเลยล่วงผ่านกาลนานไป
ให้รักสุขอย่างไร ถ้าใจตรม
รักตอบแทน
ยอมให้แม้น แสนฝืนสุดขื่นขม
หลอกตนเอง หลอกคนอื่น ขืนอารมณ์
น่านิยมยิ่งนัก รักหลอกลวง
รักเพราะให้
เพียงได้ความเอาใจใส่อย่างใหญ่หลวง
เหมือนเห็นค่าคนรัก จนปักทรวง
แท้แค่คิด ตักตวง ลวงว่ารัก
รักชื่นชม
เริ่มจากความ นึกนิยม เป็นพื้นหนัก
พ่ายพลัง ดูดดึงตรึงใจภักดิ์
เมื่อนานไป ก็จัก ประจักษ์ใจ
รักลวงตา
หลงในมนต์มายา น่ารักใคร่
รู้ทั้งรู้อยู่หรอก เขาหลอกใช้
ยังปักใจ ศรัทธามายาลวง
รักรูปลักษณ์
เหมือนรู้จัก คนรักอย่างใหญ่หลวง
ทั้งรูปร่าง ทางท่า ประดาปวง
แต่เกลากลวง ยิ่งนัก รักรูปกาย
ไม่พบรัก
ก็จะยังแน่นหนักกับความหมาย
ว่าจะยังคง เหงา แทบขาดใจ
ทุกข์จะเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อมีรัก !!!
บทส่งใจ....
นักเขียนนาม ดั่งตฤณ เคยเขียนไว้ในมติชนสุดสัปดาห์ ว่าไว้ดั่งนี้
...รักระหว่างชายหญิง จะเกิดจากเหตุอันใด ยืนบนพื้นฐานบาปบุญแบบไหนก็ตาม
ท้ายสุดก็มีฤทธิ์ผูกใจไว้ ไม่ให้ได้เป็นไทในตนเอง
จนกว่าใครจะแสวงหา ความรักอิสรภาพทางใจ และพบกับรักชนิดนั้นจริง
จึงยุติการสร้างเหตุแห่งทุกข์รูปแบบใดรูปแบบหนึ่งลงเสียได้อย่างถาวร
ถ้ายังไม่มีความรัก
เรารู้แน่ว่าต้องทนทุกข์แบบเหงา
แต่ถ้าฝืนมีความรักให้จงได้
เราไม่รู้เลยว่า จะต้องทุกข์แบบไหนแน่ ... ท่าจะจริง
แทนคุณแทนไท / พระอาทิตย์ที่ ๑ กรกฎาคม ๕๐
8 มิถุนายน 2550 11:00 น.
แทนคุณแทนไท
ถ้าคืนนี้จะพิไล...
ไยต้องมากความ...
เหล้าสักจอก คุยเป็นเพื่อนกัน
หลับสักฝัน ไม่นานก็เช้าแล้ว
ในวันพรุ่ง รุ่งอรุณที่วุ่นวาย
คิดถึงทำไม ให้หัวใจนึกรำคาญ
มาชมดาว
มาเย้าน้ำค้าง
มาหัวเราะดังดัง มาฟังเพลงราตรีกาล
วันนี้ คือค่ำนี้
หรือวันนี้คือคืนนี้
เป็นรอยยิ้มดีดี ก็รู้สึกดีจัง
ไปไหมที่นั่น
ไปดูละครพระจันทร์
ไปหลบเรื่องวันอันร้อนรุม
หรือว่าไม่สิ...
คงต้องดูละครพระอาทิตย์..
เพราะชีวิตช่างร้อนรุ่ม
ถ้าเป็นเช่นนั้นนะยอดรัก
มาซิมานั่งบนตัก ในอาณาจักรจินตนา
พิตความหวานสักหนึ่งนิด
ให้สมคิด สมที่คิด
และคิดปรารถนา
จอกเหล้าอยู่ในเป้
น้ำทะเลเป็นเมรัย
อเวกาศใช่ของใคร ไปไหม อย่าละเลล้า
เอาความสุขมาคลุกเหล้า
เอาดาว เอาดารา
มาแกล้มเหงาที่เหว่ว้า ปาดน้ำตาเขียนกวี
ถ้าคืนนี้จะพิไล... แล้วไยต้องมากความ...
เหลือไว้เป็นคำถาม ...ยามเรา ได้เจอกัน...
พระศุกร์ที่ ๐๘ มิถุนายน ๕๐ / แทนคุณแทนไท
18 พฤษภาคม 2550 09:28 น.
แทนคุณแทนไท
แค่พบกันเพียงนั้นไว้ฝันถึง
ก็สุดพึงซึ้งจิตเมื่อชิดหวัง
วิมานวาดปรารถนา พะว้าพะวัง
ช่างสุขจริง สุขจัง หวังวิมาน
เอาไว้เป็นเช่นพลังเมื่อพลั้งพ่าย
ไว้รดรายหทัยหวาดที่พลาดผ่าน
ไว้จารจด ทดแทนวิแมนมาน
ไว้อิ่มซ่าน ดาลแด เมื่อแพ้เยือน
ไว้คิดถึงพึงถาม หวามความคิด
เป็นมวลมิตรสนิทแนบแม้แบบเพื่อน
เป็นแสงเย็นเพ็ญวาวของดาวเดือน
เป็นผ้าซับรอยเปื้อน หยาดน้ำตา
เอาความหวานปานหวังที่ถั่งทับ
มาเปลี่ยนปรับซับทรวงที่ห่วงหา
เอาบรรดาปวงความดีเคยมีมา
มาเสี้ยมส่วนปรารถนาให้เบ่งบาน
แค่เพียงนี้ที่ฝันวันละนิด
ขอใช้สิทธิ์ นิดนั่น จนสั่นซ่าน
ปล่อยความสุขรุกหทัยละไมมานย์
จุมพิตกับรสหวาน ปานละเมอ
แค่พบกันเพียงนั้นเมื่อฝันถึง
ดั่งนี้จึงหมดสิทธิ์คิดเสนอ
ใช้ความดีพลีพจน์รสบำเรอ
ฉันกับเธอ รักกัน แค่ฝันไป
..........................................
"พระฤหัสที่ ๑๗ พฤษภาคม ๕๐" - แทนคุณแทนไท
16 พฤษภาคม 2550 16:15 น.
แทนคุณแทนไท
"ฉันรู้สึกว่าเธออยู่ไกลนัก"
ฉันรู้สึกว่าเธออยู่ไกลนัก
แต่ยากเกินไสผลักหักใจไหว
สัมผัสช่าง เบาบางและว้างใจ
รู้สึกเหมือนฉันไหมเราไกลเกิน
คว้าไม่ถึง
ใช่แค่เพียงคิดคะนึงซึ่งห่างเหิน
ปรารถนาธรรมดาไม่ก้ำเกิน
ยังมิอาจเพลิดเพลินดั่งใจคิด
ซ่อนมิไหว
ทั้งสองตาดวงนัยน์คนไร้สิทธิ์
ปากนิ่ง ก็มิอาจสนิทมิด
กับความคิด ที่มิอาจประกาศใจ
หนอความรัก
คิดถึงแรกรู้จักมักอยากได้
พร้อมจะมอบแก่กันและกันไว้
เป็นสายใยเป็นสัมพันธ์ คือสัญญา
รู้สึก - งดงามทุกยามพบ
เป็นน้อมนบรบเล่ห์สิเน่หา
กลับ "คือ" ความทรงจำ อันทรมาน์
เหลือแต่วันเวลา พะว้าพะวัง
ถึง คิดถึง
ก็ไม่ได้ ส่วนหนึ่ง ที่ซึ้งสั่ง
เดี๋ยวอารมณ์ ก็ประเด ประดาดัง
แล้วก็พัง ลงมา น้ำตาคลอ
โถความรัก
ฉันทายทัก รักเธอ เสมอหนอ
ถึงน้ำตา หล่นพราก จนหลากออ
ก็ยังรอ รักที่ลับ หวนกลับมา
มองฝั่งฟ้าอีกคราน้ำตาร่วง
ฟ้าชั่งลวง เล่ห์นักความรักหนา
นี่หรือ รักหนอ ที่รอมา
"คือ" น้ำตา แต่ละหยด ที่รดริน
ฉันรู้สึกว่าเธออยู่ไกลนัก
แต่ยากเกินไสผลักหักถวิล
สัมผัสช่าง เบาบางระหว่างจินต์
รู้สึกเหมือนสูญสิ้น วิญญาณแล้ว
----------------------------------------------------------------------------------
"จะให้ทำประการใดดี เมื่ออารมณ์โศก มันเศร้าจนหัวใจมันเกินกว่าจะเก็บทรมาน"
คงเพราะบทกวีของบางใครกระมังครับ
...เดี๋ยวนี้ พระพุธที่ ๑๖ พฤษภาคม ๕๐ / แทนคุณแทนไท...
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
2128
