12 มิถุนายน 2551 12:22 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
ฉันจะเก็บเธอไว้ในดวงตา
ติดอยู่ทุกปรารถนาที่คิดถึง
มนต์บุพเพเห่ห้อมหอมคำนึง
เธอตราตรึงติดครองทุกห้องใจ
...๒...
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความหวัง
ธารดอกไม้ทอถั่งสะพรั่งไหว
ดนตรีพิณรินเสียงสำเนียงใน
บรรณาการหัวใจให้เบิกบาน
...๔...
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความสุข
ถึงสัมผัสส่วนทุกข์ยังแสนหวาน
เมื่อความงามความฝันอันตระการ
มาละเลงละลาน ขับขานคลอ
...๔...
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความจริง
โลกมิอาจหยุดนิ่งทุกสิ่งหนอ
วัยและวันผันเวียนเปลี่ยนทุกรอ
รักจักไม่ทุกข์ท้อเพราะเปลี่ยนแปลง
...๕...
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความดี
รักษ์มาลีสีขาวให้พราวแสง
สะกดความต้องการอันฤทธิ์แรง
จิตแสดงแจงรักด้วยหลักธรรม
...๖...
ฉันจะเก็บเธอไว้ใน ความรู้สึก
เหนือคำที่จารึกอันรินร่ำ
เหนือความปรารถนาอันสีดำ
และเหนือความระส่ำ สันดานใจ
...๗...
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความคิด
ยิ่งกว่า มิ่งมิตรที่ชิดใกล้
คิดถึง แผ่วผ่าว สกาวใน
ด้วยหัวใจ ความรักและผูกพัน
...๘...
ฉันจะเก็บเธอในความรัก
และจะแน่นจะหนักทุกรักนั่น
ถนอมคู่ทะนุค่า ปัจจุบัน
สมกับที่จำนรรจ์จำแนกใจ
...บทส่งใจ...
ฉันได้เก็บเธอไว้ในดวงตา
เชิญมาเปิดปรารถนาฉันไปได้
เธอนั่นเก็บฉันไว้ ณ แดนใด
ถ้าเก็บไว้ ณ แดนใจ ก็คงดี
พระฤหัสบ์ที่ ๑๒ มิถุนาย์ ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท
10 มิถุนายน 2551 14:41 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
เป็นแค่เพียงผู้อาศัยหัวใจฝน
ที่ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าหนาว
พบกับเธอในคืนมืดชืดแสงดาว
ขณะรอน้ำเช้า วาวสุรีย์
...๒...
เธอวักน้ำว้างฟ้าเวหาหน
ดื่มหัวใจสายฝนจนล้นปรี่
ฟื้นพลังความหวังในชีวี
ดวงตะวันเสรีก็เบิกบาน
...๓...
เพียงหยดน้ำหยดนี้มีความหวัง
จะประทังให้คนขื่นได้ชื่นหวาน
เราอาจพบกันได้มิเนิ่นนาน
น้ำใจยังตระการ ฝันสกาว
...๔...
โลกของเธอไกลห่างบนทางนั้น
ปัจจุบันแคบใกล้บ้างไหมเล่า
สัมผัสที่คว้าได้แต่รูปเงา
เปลี่ยนไปบ้างหรือเปล่าเมื่อเรามี
...๕...
ฉันเป็นเพียงผู้อาศัยหัวใจฝน
ไว้ฉ่ำชนม์ชื่นหัวใจ จนไหวถี่
ขอยกทุกคุณค่าประดาดี
ให้ฟากฟ้าผู้อารีมีน้ำใจ
...๖...
เราได้เจอเผลอถามถึงความคิด
ถ้าจะผิดก็ผิดที่ห้ามไม่ไหว
เธอดื่มเอาปรารถนา ฉันเข้าไป
ฉันไม่หวงไม่ห้ามไว้ เต็มใจพลี
...๗...
เมื่อใช่เพียงเม็ดฝนที่หล่นฟ้า
มีคุณค่า ในปรารถนาที่ล้นปรี่
ฤๅ วาสนา มาทายทักสวัสดี
เราเจอกันที่นี่ มีที่มา
...๘...
เธอใช่เป็นแค่ยาใจผู้ทุกข์ยาก
แต่มีความหมายมากเป็นนักหนา
คือส่วนขาดหายไปจากท้องฟ้า
และเป็นความปรารถนาในความจริง
...๙...
ฉันจะขออาศัยหัวใจฝน
คอยซับชนม์ซับใจใครทุกสิ่ง
พร้อมเปลี่ยนจินตภาพ เป็นความจริง
ให้มากกว่าเคยอ้างอิง บทกวี
....
บทส่งใจ
สำหรับบางคน... บางความรู้สึกแสนธรรมดา
สำหรับบางใคร... บางความรู้สึกมิได้มีค่าอะไร
สำหรับบางรัก... บางรักมิได้น่าสิเน่หา
แหละสำหรับบางวาสนา... บางความโชคดีมิได้มีสิ่งใดน่าจดจำ
แต่...สำหรับฉัน
บางเธอ... ธรรมดาไม่เหมือนใคร
บางเธอ... มีค่ากว่าที่เคยคาดคะนึงหวัง
บางเธอ... ณ ปัจจุบันใจ คือรักเดียวที่น่าสิเน่หาถึง
และบางเธอ... เป็นคำตอบของวาสนาฟ้า เป็นความโชคดีที่รอคอย
แด่เธอด้วยหัวใจรัก
พระอังคารที่ ๑๐ มิถุนาย์ ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท
7 มิถุนายน 2551 07:55 น.
แทนคุณแทนไท
...๑...
แทนความรู้สึก อันอบอุ่น
เปรียบรักเราคือเขาขุนทรงคุณค่า
แทนความภักดี มั่นทุกวันมา
ยิ่งกว่าคำสัญญา รักษาเรา
...๒...
แทนความเชื่อใจแม้ไหวหวั่น
พิสูจน์ท่ามคืนวันอันเปลี่ยวเหงา
จำกระซิบคำซึ้งส่งถึงนงเยาว์
รักเจ้า เหลือล้น นะคนดี
...๓...
แทนถ้อย เป็นผวยห่มอารมณ์รัก
น้องหนาวนักพี่จักกอดยอดรักพี่
ไกลแต่กาย แต่อุ่นไอในกวี
สัมผัสพี่ ยังมีมากล้นหลากความ
...๔...
แทนความรู้สึก เมื่อห่วงใย
สัมผัสได้หรือไม่ พี่ใคร่ถาม
สบายดีหรือเปล่า ดอกฟ้างาม
ถามในนาม ความรักและห่วงใย
...๕...
ส่งเพลงรักแทนใจใครคนนี้
เคยร้องกล่อมคนดี พี่จำได้
น้องว่างามกว่าเพลงรักเพลงใด
วันนี้ยังเหมือนเดิมไหม ไหนลองฟัง
...๖...
แทนความรู้สึกอันแน่นหนัก
เธอผู้เป็นที่รัก และที่หวัง
วันนี้ พี่คิดถึงเธอจัง
ยังเต็มใจรับฟัง คำพี่ไหม
...๗...
แทนคำ แทนสัมผัส แทนความคิด
แทนใกล้ชิด แทนพลัง แทนฝันใฝ่
แทนห่วง แทนหวง แทนห่วงใย
แทนคุณแทนไท แทนใจแทน
...บทส่งใจ...
แม้ไม่มีคำไหนที่จักแทนปรารถนาแห่งรักได้หมดเท่าที่รู้สึกมี
แต่ ณ สถานการณ์แห่งสองเรา วินาทีนี้
ที่รักของผม
ผมจะมีสิ่งใด จักบรรณาการรักแห่งเรา ได้มากกว่าถ้อยอักษราเหล่านี้เล่า
ขอให้รักทุกรักในสากลงดงาม เช่นเดียวกับรักของ "สองเรา"
"รักคุณนะ" ที่รัก
พระศุกร์ที่ ๖ พฤษภาค์ ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท
28 พฤษภาคม 2551 15:53 น.
แทนคุณแทนไท
๑...
เถอะคนดี
วันนี้จะเขียนบทกวี ให้ฟัง
ความ เหงา เงียบ ส่งเสียงดัง
ไม่อาจขัง ไว้ในจินตนาการ
๒...
ฝืนความรู้สึก ได้ ! ก็ไม่หมด
เปลืองประโยชน์จะโป้ปด ด้วยพจน์หวาน
น้ำจิตน้ำใจ ยังตระการ
เท่าเท่า วันวาร รู้สึกมี
๓...
ใครจะซบซับ ความรู้สึกใครได้ตลอด
สัมผัสอุ่น กรุ่นกอด ไม่เสื่อมศรี
สงสัยทำไมหมายรู้สึกดี
ฤๅ ปรารถนามี รู้สึกใด
๔...
บางคราว ที่บางใครเหนื่อยหน่าย
บางคนอาจภินท์พ่าย ใช่หรือไม่
คนท้อ ท้อลำพังซะเมื่อไร
เพียงเรามิได้ใกล้ คอยปลอบกัน
๕...
ใครจักซบซับความรู้สึกใครได้ตลอด
แต่เรายังอุ่น กรุ่นกอด กันที่นั่น
ที่ซึ่ง คะนึงเรามาพบ บรรจบกัน
ระหว่างเส้นของฝัน และไมตรี
บทส่งใจ...
...
...ปรารถนาเอ๋ย
...มิตรไมตรีแห่งเรา มิเคยปรารถนาสิ่งใดมากไปความรู้สึกอันปิติใจมิใช่หรือ
...
...บางวันที่ปรารถนาท้นท้อ
...บางมิตรไมตรีก็อาจกำลังทุกข์หนักก็เป็นได้
...
....
...แหละนั่นแม้ถึงว่า เรามิอาจซบซับทรมานแห่งกัน ได้สมปรารถนาหวังทุกครั้ง
เช่นที่เคย
...
...แต่เรามิเคยไกลกัน ณ ดวงจิตพินิศถึงมิใช่หรือ
...มิตรภาพที่แสนรัก
คิดถึงคุณจัง
พระพุธที่ ๒๘ พฤษภาค์ ๕๑ / แทนคุณแทนไท
18 พฤษภาคม 2551 10:52 น.
แทนคุณแทนไท
(๑)...
ฉันรักได้เพียงนี้แหละที่รัก
เต็มอยู่ ณ อาณาจักร ของอักษร
ลุ่มหลงแต่ถ้อยวิถีของนาคร
หลุดไปในวงโคจรความคำนึง
(๒)...
ร้อยอักษรกลอนกานท์จารรู้สึก
นิ่งในทุกอึกทึก คำนึกหนึ่ง
เต้นตื่นในความเหงาที่เร้ารึง
ตกตะลึงในความงามและความดี
(๓)...
พบเธอในจินตนาตระการหนึ่ง
อยากจะดึงภาพฝันมาปั้นสี
ในโลกแห่งความรักอันเสรี
ที่ฉันมีเธอบ้าง อย่างนั้นพอ
(๔)...
ฉันรักเธอจนเพ้อถึงคะนึงถาม
ยากจักห้ามความรักเกินหักหนอ
ทุกวันความคิดถึงมาซึ้งรอ
ไว้เติมต่อความรู้สึกลึกลึกมี
(๕)...
ฉันอยากเป็นเม็ดฝนที่หล่นฟ้า
ให้มากเท่าปรารถนาที่ล้นปรี่
ตระหนักรู้เท่าทันที่ฉันมี
เต็มอยู่ในบทกวีที่ดีงาม
(๖)...
ฉันรักเธอได้เพียงนี้แหละที่รัก
เท่าที่ถ้อยทอถักความรักถาม
เท่าที่ทุกข์รุกถึงคนึงวาม
เท่าที่สุขลุกลามเกินห้ามใจ
(๗)...
ร้อยอักษรกลอนกานท์จารรู้สึก
ใครจะนึกถึงกันสักวันไหม
ใครจะรู้ว่าใครคิดถึงใคร
ใจฉันรู้ว่าใจ คิดถึงเธอ
(๘)...
พบเธอในจินตนา ตระการหนึ่ง
อาจไม่ได้เพียงครึ่งที่พึงเผลอ
ที่แห่งนั้นสำหรับฉัน สำหรับเธอ
ไม่พอให้พกเพ้อละเมอความ
(๙)...
ฉันจึงเขียนกลอนกานท์จารเอาไว้
แม้ไม่ได้เท่าใจละไมหวาม
ฝากเป็นถ้อยอนุสรณ์บทกลอนงาม
แด่นิยามความรัก รู้จักเธอ
........
...บทส่งใจ
...ความรัก
...เมื่อมิอาจจูงมือกันไปถึงปรารถนาหวังได้
...การได้รักอย่างที่ควรรัก
...คิดถึงอย่างที่ควรคิดถึง
...กลับเป็นรักแท้ ที่งดงาม
...
...แม้มิอาจกล่าวได้ว่างดงามกว่ารักที่สมทุกปรารถนาหวัง
...ทั้งสมหวังใจจิตพินิศถึง และกายคะนึงหา
...แต่การได้รัก โดยตัดปรารถนาหวังในกายที่คะนึงหา
...
...อิ่มสุข และนิรันดร์แท้
...
...ขอบคุณที่ได้ "รู้จัก" และ "รักเธอ"
พระอาทิตย์ที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑ / แทนคุณแทนไท