สวัสดี หญิงสาวชาวโลกมนุษย์นางผู้ที่พิเศษสุดเหมือนภาพฝันเทวีแห่งชีวิตนิจนิรันดร์โชคชะตาอันงดงามตระการวิไลเธอผู้สอนให้เพียรเรียนรู้รักเสลาสลักกับโลกที่โศลกไข้มองแง่งามของส่วนปรารถนาใจให้รู้เราทำไมต้องเกิดมาซ่อมสร้าง มาสอนสั่ง จิตหวังวาดให้สมชาติชายทะนง อาจองค์สง่าให้ปันรัก ปันจริต คิดเมตตาขี้ความแปลกหน้าให้หมดไปจากหนังสือรวมบทกวีคัดสรร เธอ "ยังมีรัก-คิดถึงกันบ้างไหม"พระพุธที่ ๒๕ มีนาค์ ๕๘
ในเวลาหนึ่ง...ระหว่างวรรค ระหว่างความนึกคิดที่เล่นเต้นอักษร ซ่อนเร้นหลายความรู้สึกฉันพบ ความคิดถึง และมิตรภาพที่มีให้เธอ.ปีใหม่มาเยือน..ฉันจรดหมึก หมายสื่อปรารถนาบางอย่างความกระวนกระวายใจรบกวนมโนฉันคำอวยพร ได้แต่วิ่งแล่นอยู่ในใจความสงสัยถามใจฉันเธอกำลังทำอะไรในวันที่กำลังจะผ่านปีที่กำลังจะถึง เธอวาดหวังสิ่งใดฉันได้แต่นึกคิด และวุ่นวนกับตัวเองระหว่างบรรทัด บทกวีที่รักบอกเล่าส่วนรู้สึกที่เร้นหลบใครคนนั้น บอกเล่าความในใจฉันฉันจึง จ่อมจมกับปรารถนาที่ไม่อาจแสดงมหาปราชญ์ผู้แปลกหน้าสนุกสนาน โหมประชัน จินตนาฯดนตรี ปี่ขลุ่ยบรรเลงเพลงทุ่งหญ้านักรบ ควบอาชา ในกลศึกความเศร้าโชยกลิ่นคนเก็บฟืนกลับจากป่าพร้อมกระต่ายน้อยเด็กหญิง ผมเปียแก้มมอม หนาวสั่นกองไฟกำลังมอด หมดฟืนฉันแสร้งหัวเราะกับโคลัมบัสโอ้อวดสิ่งที่ค้นพบมิใช่มหาทวีป หาใช่ทะเลทรายและเปล่าค่ากว่าจินดามณีใดในย่อหน้าหนึ่งของมหากวีเขาหยอกเย้าหญิงสาวอันเป็นที่รักฉันหยุด ด้วยริษยาชั่วครู่ก่อนคิดถึงเธอ แล้วแย้มยิ้ม.ในเวลาหนึ่งถึงเวลานี้จากย่อหน้าแรกถึงอักษรสุดท้ายฉันยังจ่อมจมกับหลากรู้สึกนึกคิดที่มีเธอมารบกวนด้วยจิตที่เบิกบาน.ปีใหม่มาถึงแล้ววันวานกับวันพรุ่งห่างกันด้วยสมมุติเราจากกันและไม่ได้เห็นกันอีกเลยแต่ฉันยังรักเธอ รักเธอ เต็มหัวใจบทส่งใจคิดถึงเธอทั้งหลาย ณ อารมณ์ที่ไม่อาจปะติดปะต่อได้สวัสดีปีใหม่มิ่งมิตรของผมสิงห์ สิงหราช / พระพุธที่ 8 มกราค์ 57....
ฉันพบเธอคนนั้น
เราสนทนากัน ในรอบปี ?
“รอยยิ้ม” ปรากฏผ่านตัวอักษร
“มิตรภาพ” แจ่มชัดในคำขอโทษ “ขออภัย”
ไม่หรอก ไม่มีใครทราบว่าเหตุใด
ไร้ผู้ให้คำตอบที่แท้ได้
กาลเวลา เจียรนัยความขัดข้องใจ
ธรรม (ชาติ) บอกเล่าทุกพฤติการณ์
เธอยิ้มให้ตัวอักษรของฉัน
ฉันเย้าหยอก ท่าทีของเธอ
ความเนิ่นนาน ผ่อนคลายลงพลัน
เพราะ คำว่าเพื่อน คำเดียว
ระหว่างเรา...
มิใช่ความผิดพลาดใด
นั่นคือ กฎเกณฑ์ของวันเวลา
กับวาสนา และสิ่งที่งดงาม
สิงห์ สิงหราช / 16 ธ.ค. 56
ออกมา ประชาชนในนามคนรักแผ่นดินนังยิ่งลักษณ์ ไอ้ทักษิณขี้ข้าชิน... ไล่มันไปล้มล้างระบอบชั่วที่สุมหัวทำลายไทยกระชาก ถอนรากไพร่มันสร้างไว้... ใช้อย่างโจรขี้ข้าไอ้ขี้ขลาดสมุนทาสมหาโจรปลดสนตะพายโพนให้ชนชาติ... ได้เป็นไทในนามเสรีชนประชาชนจะเป็นใหญ่เถอะราษฎ์ดำเนินไปประกาศชัยประกาศชนเอาใจมาหลอมรวมเอากายร่วมให้อึงอลไม่รอสวรรค์ดลก่นตะโกนพวกทมิฬมาเถิดมวลประชานามไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินมึงฟังให้ได้ยินนี่แผ่นดิน... "ลูกหลานกู"นี่คือความเป็นชาติคำประกาศของนักสู้เหวยกูมาค้ำชูมาร่วมสู้เพื่อแผ่นดินตื่นเถิดมวลประชาออกมาล้างพิษทักษิณล้มล้างระบอบชินให้หมดสิ้นประเทศไทยพระอาทิตย์ที่ 24 พฤศจิกาย์ 56 / แทนคุณแทนไทปล. ก่อนเดินทางจารึกจากหัวใจปว. ฝากลูกในท้องไว้ในพุงเมียพ่ออกไปไล่เอี้ยไอ้ลูกขวัญ แม่ของลูกก็รู้สู้เหมือนกันในแววตาเธอนั้นพ่อรู้ดี
แม้ไม่อาจทำดีได้ทั้งหมดแต่ใจยังกำหนดบทบาทได้ไม่อาจเปลี่ยนโลกนี้ได้ตามใจใช่ข้ออ้างเพื่อปราชัยในความเลวบางที ชีวิตก็เจ็บปวดเหมือนถูกหวดด้วยลวดหนามยามล้มเหลวในฝุ่นควันของกองไฟยังมีเปลวในสังคมแสนเลวต้องมีดีในความคิดมีสิทธิ์ทำผิดบาปเธอควรทราบความจริงคือสิ่งที่ละเอียดอ่อน เกินปล่อยให้ใครย่ำยีผลกระทบนั้นมากมีทุกทีทำเราอาจไม่ทำดีได้ทั้งหมดไม่มีใครหมดจดฉันขอย้ำก่อนเธอปล่อยให้เขามาเนาว์นำเธอควรทำให้เต็มสิทธิ์ชีวิตเธอก่อนเรียกร้องให้ใครเสียสละเธอควรจะเสียสละอยู่เสมอก่อนมองหาความดีที่อยากเจอขอเพียงเธอทำบ้างอย่างนั้นพอเหมือนที่เธอสอนฉันในวันเก่าโลกสวยเริ่มที่เราเท่านั้นหนอและจะค่อย ขยายแยกก่อนแตกกอผลิดอก ออกช่อ เป็นความดีถึงไม่อาจทำดีได้ทั้งหมดและเมื่อคิดเป็นขบถ ต่อหน้าที่ขอให้ได้ใช้ชีวิตตั้งจิตพลีศิโรราบ แด่ความดี เท่านั้นนะบทส่งใจ..การปรับดุลภาพทางความคิด ให้สมดุลเมื่อจุดศูนย์ถ่วงของความดี ถูกย่ำยีการแหกปากเรียกร้อง หรือการตะโกนฟ้องไม่อาจทำให้คุณเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้นได้ขอให้เธอทั้งหลาย ยึดมั่นในความดีที่แท้โดยไม่จำเป็นว่าเป็นความดีที่มีรางวัลหรือไม่ด้วยรัก / แทนคุณแทนไท