2 กันยายน 2552 12:19 น.
แถก ดิกดิก
บทที่2..
ผมพลิกตัวนอนตะแคงหลังได้ยินเสียงกรนของตัวเองดังสนั่นลั่นทุ่ง
...อือม์...ค่อยยังชั่ว...
เสียงแอร์ครางหึ่งเบาๆแทนที่ ขี้เกียจลุกไปปิดตามหน้าที่ ปกติจะเปิดไว้ตั้งแต่สามทุ่มและต้องลุกมาปิดราวๆตีสี่ ขี้เกียจตั้งเวลา..เพราะตอนมันปิดนั้นหลับลืมโลก..กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็หายใจแทบไม่ออก..เพราะไม่ได้เปิดหน้าต่างระบายอากาศ...เลยตั้งกติกาใหม่..(จริงๆมันก็เหมือนเก่า.. ก็คือผมนี่แหละต้องลุกมาปิดแอร์เปิดหน้าต่าง.แหะ..แหะ.. ...เกรงใจคนใกล้ตัวเขา รายนั้นเด็กกำลังกินกำลังนอนเดี๋ยวขืนต้องลุกกลางคันนอนไม่เต็มตื่นจะงอแง ทุกคืนผมจะต้องงัวเงียลุกไปปิดและกลับมาปีนขึ้นเตียงด้วยอาการของคนหิวนอน...
แต่เอาละวันนี้ขอเปิดยาวๆสักคืนเหอะเปลืองไฟช่างมัน
คนกำลังหลับสบาย...แฮ่..
บรรยากาศหัวรุ่งราวๆตีสี่กว่าๆน่านอนยิ่งนัก...ยิ่งเช้าวันเสาร์อย่างนี้ด้วย ขอหลับให้ลืมบ้านเลขที่ไปเลยซีน่า...ว่าแล้วก็ขมวดผ้านวมให้แน่นเข้ามาอีก แน่นจนรุ้สึกว่ามีแรงต้านอยู่ข้างๆจึงคลายมือออก.
แหะ..แหะ..ศึกแย่งผ้านวมตอนหัวรุ่งกำลังเริ่มต้น...เป้งงงงง.....
แง้ววววววววววววววววว
เฮ่ย..หูแว่ว...
ง้าวววววววววววววววว
แมวที่ไหนมาร้องใกล้ๆฟะ...ยังหัวรุ่งอยุ่เลย
ม้าวววววววววววววววว
ผมทนไม่ไหวต้องงัวเงียลุกไปดูแถวหน้าต่าง พอรูดม่านหน้าต่างเท่านั้นแหละ ปิ๊ง.....
ตากลมๆหูแหลมๆ โผล่อยู่ที่ขอบหน้าต่าง นังแมวหางกุดลายเสือตัวเดิมนั่นเอง...มันนั่งอยู่บนเครื่องระบายอากาศแอร์นอกระเบียง ตากลมๆจ้องมายังผมเหมือนกับจะพูดว่า
ตื่นได้แล้วนะ..ฉันหิวไส้จะขาดละ...มีไรกินมั่งอะ..
มาแต่เช้าเลยนะเฟ้ย...คนยังไม่ตื่นเลย... ผมบ่นกระปอดกระแปด..
แมวเหรอพี่ แฟนผมมีน้ำเสียงแปลกใจ..มันปีนขึ้นมาได้ไงอะ
นั่นดิ...แล้วมันก็รุ้ด้วยว่าเรานอนห้องนี้..55555
นอนต่อดีกว่า แฟนผมหาวหวอดดึงมือผมกลับไปที่เตียง ยังไม่ทันจะล้มตัวลงนอน...
แง้วววววว
โอย..ไม่ต้องหลับต้องนอนกันละ..ทำไงดีล่ะผมเกาหัวยิกๆนึกอยากเตะแมวขึ้นมาตอนเกือบๆตีห้า
เดี๋ยวหนูไปเปิดให้มันเอง
ว่าแล้วแฟนผมก็ลุกขึ้นแล้วเปิดประตูออกไป นังแมวลายเสือท่าทางดีใจ
วิ่งปุเลงๆตามเข้ามาในห้องพร้อมลากเสียงร้องยาวเป็นหวูดรถไฟไปพลาง....หนอย..นี่ถ้าไม่เห็นแก่แฟนนะ..แกเด้งดึ๋งเป็นลูกบอลไปนานละนังลายเสือ...คนกำลังหลับเพลินๆแท้ๆ...
เสียงแฟนผมเรียกแมวลงไปข้างล่าง เสียงประตูเปิด และเสียงอะไรต่างๆดังขึ้นตามลำดับ..และหายเงียบไปพร้อมๆกับเสียงกรนของผมที่ดังขึ้นมาเป็นระลอก....
เมื่อผมอาบน้ำเสร็จลงไปข้างล่างนั้นเป็นเวลาราวๆเจ็ดโมงเช้า...กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นไปทั่วห้องครัว
แฟนผมหันมายิ้มให้พูดล้อๆ เลยตื่นเช้าเลยนะวันนี้
ฮื่อ..ไปไหนแล้วล่ะ ผมถามถึงนังแมวตัวดี เธอบุ้ยใบ้ไปทางหลังบ้าน
พอโผล่ออกมาดู มันกำลังกินข้าวอยุ่อย่างน่าอร่อย...หางกุดๆกระดิกไปมาเหมือนกำลังมีความสุขเหลือล้น...หนอย...มาเรียกเราแต่เช้าตรู่นอนยังไม่ทันไรเลยต้องลุกซะละ นี่ถ้าไม่เกรงใจใครบางคน.จะเหวี่ยงให้ปลิวไปเลยแก..ผมแอบนึกอาฆาตมันในใจตามประสาคนหวงวันหยุด เพราะมีนิสัย(ไม่ค่อยดี)อย่างหนึ่งคือ ถ้านอนไม่เต็มอิ่ม จะงัวเงียไปทั้งวัน บางทีก็หาวหวอดๆจนน้ำหูน้ำตาไหลยังกะคนแก่หิวหหมากไงงั้นเลย..เฮ้อ..
สักพักหนึ่งนางแมวลายก็อิ่มผละจากจานข้าวของมัน หยุดลงนั่งเลียขาหน้าไปมา...แฟนผมเก็บจานข้าวมันไปวางใกล้ๆประตู มันชายตามองนิดหนึ่งแล้วเลียขาหน้าต่อไปอีก ราวกับว่าแฟนผมเป็นสาวใช้ของมันไงงั้น ฉันกินอิ่มแล้วต้องเก็บด้วยนะยะ..เออ..แบบนั้นแหละ..ผมละหมั่นไส้ตงิดๆ
อยากเขกหัวกลมๆที่มีหูแหลมๆสองข้างของมันสักโป๊ก...
ชื่อไรดีล่ะพี่แฟนผมหารือ เพราะเธอรู้ว่าผมชอบตั้งชื่ออะไรต่อมิอะไร ตั้งแต่หมา แมว ไปจนถึงรถของเรา (โอลิเวอร์)รถมอเตอร์ไซค์ของผม(ไอ้ปรินซ์) ตุ๊กตาลิง(คุณชิศณุ) หรือแม้แต่ลูกจิ้งจกในบ้านที่ผมเจอผมยังตั้งชื่อว่าไอ้เปี๊ยกเลย..แฮ่...
ไม่รู้สิ..นึกไม่ออกผมมองหน้าแมว
ชื่อนังบานเช้าเป็นไง.ชอบมาเรียกตอนเช้าๆ ผมว่า
บานเช้าเหรอ..แหวะ..แฟนผมหัวเราะ ชื่อไรดี...อ้อ..นึกออกละ.. แฟนผมทำตาโตเท่าไข่ห่านเวลาตื่นเต้น ซึ่งผมว่าน่ารักดี( แต่เธอทำท่าเหมือนจะบีบคอผมทุกทีที่ผมบอก..เธอบอกว่าตาโตเท่าไข่ห่านน่ะไม่ใช่คนละพี่55555) ชื่อมอร์นิ่งไง...มอร์นิ่งแปลว่าเช้าเหมือนกัน..นะมอร์นิ่งนะ
เธอหันไปพยักเพยิดกับแมวยังกะมันฟังรู้เรื่อง
จริงด้วย..ตามใจละกัน มันก็เลยมีชื่อตั้งแต่นั้นมา
เรามีข้อตกลงว่าให้นังมอร์นิ่งเข้าบ้านเฉพาะเวลาอาหารเท่านั้น ซึ่งมันเองก็คงเข้าใจดี มาร้องเรียกตอนเช้าๆทุกวัน เปิดประตูมาก็เจอมันละ บางวันเปิดแรงไปหน่อยก็ไปโดนหัวมันดังโป๊ก..ต้องขอโทษขอโพยกันใหญ่ เพราะมันมานั่งรอซะชิดประตู กลางคืนมันนอนแถวโรงรถหรือไม่ก็เดินเตร่ไปมาตามหลังคา ซึ่งมีแมวจรพรรคพวกมันอยู่อีกโขยง หนึ่งในนั้นก็คือไอ้หง่าวแมวหัวโตบอยเฟรนด์ของมัน ที่ชอบเดินกร่างตอนดึกๆส่งเสียงร้องกังวาน เที่ยวประกาศสักดาวิ่งไล่กัดแมวจรตัวอื่นๆบนหลังคาบ้านซึ่งจะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปครับ
นังมอร์นิ่งเข้าๆออกๆบ้านเราเกือบอาทิตย์ก็เป็นเรื่อง...
เช้าวันนั้นผมกะว่าจะทำดีกะมันเพราะเมื่อวานเปิดประตูไปโป๊กหัวมันเข้า ค่อนข้างแรงสำหรับแมวคงมึนไปเหมือนกัน ผมเลยลงมาข้างล่างแต่เช้า พอมันได้ยินเสียงคนเดินลงบันได มันก็เริ่มร้องเรียกทันที ง้าววววววว มันคงผิดหวังนิดหน่อยที่เป็นผมแทนที่จะเป็นแฟนผมเหมือนทุกวัน
ทำไมนังมอร์...ข้าก็คลุกข้าวเป็นนะเฟ้ยยจะกินก็ตามมา
ผม คดข้าวเย็นในหม้อ เอาปลาทูออกมาลงมือคลุกข้าวให้มัน
ต้องเหยาะน้ำปลาหน่อย
คลุกเสร็จก็เอาใส่จานแมวของมัน นังมอร์นิ่งก้มลงดมๆแล้วมองหน้าผมเหมือนตำหนิ
ทำไม...ก็ลูกพี่แกยังไม่ตื่นนี่...กินๆเข้าไปเหอะ..ใส่น้ำปลาด้วยนะ
มันก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเสียมิได้บางทีก็หยุดและสะบัดหัวทำเสียงคร่อกๆ..
แฟนผมเดินลงบันไดมาสงสัยพี่คลุกไม่ทั่ว ไม่หยิบก้างออกให้มันล่ะ
โห..แมวมันกินได้น่า.. ผมเถียงเพราะแมวที่เคยเห็นๆมามันกินปลาทั้งก้างเลยท่าทางจะชอบด้วย แต่นังมอร์นิ่งนี่เสียนิสัยแล้วมั้งเพราะแฟนผมเธอบรรจงหยิบก้างออกให้อย่างหมดจด....
คราวหลังรอก่อน.หนูจะคลุกให้มันเอง.. แฟนผมชะโงกดูจานแมวแล้วลูบหัวมันเบาๆ
แกกินระวังๆนะมอร์นิ่ง ผมแอบแลบลิ้นให้ตอนแฟนผมหันหลังไปเทน้ำใส่กาหนอย..เอาใจกันดีนักนะ...ทีเราละก็ฮึ ความอิจฉาแมวพลุ่งพล่านอยู่ภายใน ให้มีโอกาสก่อนเหอะแก...
นังมอร์นิ่งอิ่มแล้วผละจากจานข้าวมานั่งเลียขาหน้าอยุ่แผล็บๆ ผมแกล้งเข้าไปใหกล้มันมอร์นิ่ง
ผมแกล้งเรียก..มันหันหน้ามามองผม ตามันกลมๆน่ารักดีเหมือนกัน..มันทำหน้าเฉยๆในจังหวะนั้นเองผมยื่นมือสอดไปใต้รักแร้มันหวังจะอุ้มตัวมันขึ้นมาเล่น...งั่มมม โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย
สองเสียงดังขึ้นไล่เลี่ยกัน นังมอร์นิ่งงับมือผมเข้าจมเขี้ยวระหว่างง่ามนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ มันวิ่งปรู๊ดหนีไปทันทีที่งับเสร็จ ผมคว้าไม้กวาดไล่กวดมันออกไปทางหน้าบ้าน แฟนผมส่งเสียงกรี๊ด ทุกอย่างดูโกลาหลไปหมด พี่เป็นไงบ้างมันกัดเหรอ แฟนจับมือผมไปดู ตรงง่ามมือมีรอยเขี้ยวเป็นจุดแดงชัดเจน มีรอยข่วนลากเป็นทางยาวสองสามจุด พี่จะอุ้มมันเลยกัด ผมบีบเลือดออกจากแผลและไปล้างมือที่อ่าง ฟอกสบู่ไปมา ปวดตุบๆ แกกับข้าขาดกันวันนี้นังแมวปีศาจ..ผมนึกในใจ
มันไม่ชอบให้จับแรงๆสงสัยพี่จับมันแรงไปน่ะ..เจ็บมากมั้ย..โอ๋ๆๆ
เธอรีบไปเอาเบต้าดีนกับสำลีมาทาแผลให้ แดงมากเลยปวดมั้ยผมพยักหน้า ปวดๆคันๆแผลพิกล
ไปหาหมอดีกว่ามั้ยพี่แมวมันไม่ได้ฉีดยาหนูกลัวจะเป็นอย่างอื่นนะพี่นะ
ต่อไปนี้ห้ามมันเข้าบ้านเด็ดขาดนะพี่ไม่เลี้ยงมันแล้วผมประกาศก่อนจะทำหน้าสำออยซึ่งได้ผล
แฟนผมรีบรับปากดูท่าทางเป็นห่วงผมมาก..เฮ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย
เช้านั้นผมไม่ได้ไปทำงาน ไปโรงพยาบาลแผนกฉุกเฉิน ซึ่งมีคนป่วยรออยู่เต็มไปหมด บ้างนั่งบ้างนอน หน้าตาอมทุกข์กันทุกคน จะมีก็แต่ผมนี่แหละที่ท่าทางปกติกว่าใคร พอบอกว่าแมวกัดเท่านั้นแหละ อมยิ้มกันทุกรายไม่เว้นแม้แต่คุณพยาบาล..เฮ้อ..นังมอร์นะนังมอร์..ทำกันได้...
(โปรดติดตามตอนต่อไปครับ..)
หน้าส่วนตัว
1760
