11 มกราคม 2549 14:50 น.
แตงเม
ฉันมีชายในฝัน
ชายคนนี่ขี่ม้าขาว
ฉันเป็นเจ้าหญิงผมยาว
ใส่ชุดขาว สวมรองเท้างาม
......................................
ฉันหวังไปแบบนั้น
เมื่อเรื่องของความฝัน...ไม่มีใครหวงห้าม
ฉันยังคงฝัน แม้ใครจะว่ามันไม่มีจริงก็ตาม
จินตนาการช่างงดงาม...เกินห้ามใจ
......................................
เมื่อฉันพบเจ้าชายในความจริง
ฉันก็มองเห็นเจ้าหญิง...ในกระจกใส
เธอทำให้ฉันเลอค่า...ยิ่งกว่าใคร
เป็นผู้หญิงที่ได้รับรักอันยิ่งใหญ่...ได้จริงจริง
11 มกราคม 2549 14:38 น.
แตงเม
ฉันเป็นเจ้าหญิงแห่งความฝัน
เธอเป็นอัศวินผู้แข็งขัน...อารักขา
ฉันหอบช่อดอกไม้เดินทางมา
เพื่อให้เธอชื่นชมว่า...สวยงาม
มีเธอเป็นกำลังใจ
ฉันก็เหมือนรากไม้ที่ได้น้ำ
แม้โลกนี้จะร้างไร้อย่างไรก็ตาม
ชีวิตฉันก็ยังงอกงามด้วยความรัก
11 มกราคม 2549 14:31 น.
แตงเม
นั่นน่ะใคร...ฉันไม่สน
ฉันรู้แค่คนที่อยู่ตรงนี้
คนที่เป็นของฉัน...คนที่แสนดี
11 มกราคม 2549 11:22 น.
แตงเม
เธอเป็นใคร...ฉันไม่สน
ขอเราคุยกัน...แค่สองคน...จะได้ไหม
ให้เขาบอกฉันว่าเกิดอะไร
เจ็บช้ำแค่ไหน ก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ
11 มกราคม 2549 11:17 น.
แตงเม
ในที่สุดหัวใจที่ขี้เหงา
ก็พบเข้ากับใครคนนั้น
คนที่จะนั่งฟังเรื่องบอกเล่า...ทุกเช้าวัน
คนที่จะง้องอนกัน...เวลาเจ้าอารมณ์
ปล่อยหัวใจให้ผูกพัน
กันใครคนนั้น...คงเหมาะสม
คนที่เห็นค่าคนที่ชื่นชม
ดีกว่าปล่อยตัวให้จมกับคำชม...ที่ขึ้นคาน
หน้าส่วนตัว
712
