15 มีนาคม 2551 22:41 น.

...ผม "เหนื่อย"...




"เหนื่อยแสนเหนื่อยกับวันวัยขันแข่ง

เพื่อยื้อแย่งเส้นทางฝันของวันหน้า

พยายามมุ่งมั่นสรรตำรา

กวดวิชาเช้ายันค่ำด้วยจำใจ

 

ที่บ้านแนะ "เรื่องการเรียน" ต้องมาก่อน

"เรื่องเขียนกลอน" ค่อยทีหลังก็ยังไหว

อยู่ "มอหก" จงอดทน อดทนไว้

แล้วเส้นชัย "แพทยศาสตร์" เราอาจคว้า

 

จึงขอฝากจิตกวีที่บ่มร่ำ

ให้คนของความทรงจำช่วยรักษา

ผ่านหนึ่งปีที่สร้างฝัน...ขอสัญญา

จะกลับมาเขียนกลอนอีกครั้ง เหมือนดั่งเดิม

..............................................

...............................................

(ผ่านช่วงปีมอปลายหายเหนื่อยล้า

จะกลับมาวิ่งเล่น...เหมือนเช่นเคย)" 







ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ กับการวางมือชั่วคราวครั้งนี้ครับ

แค่ผมขอเวลา ม.6 ปีสุดท้ายที่ผมจะมีโอกาสตัดสินทางเดินเข้าสู่รั้วมหาลัย

ผมเหนื่อยครับ เหนื่อย และเครียด

ผมว่า แค่ ม.6 ปีเดียวที่เหลือนี้ยังไม่พอสำหรับการเตรียมตัวของผมเลย

ผมคงตั้งรับช้าไป.....

แล้วพบจะกลับมาใหม่นะคับ

รักษามิตรภาพไว้ด้วยนะครับ