7 กุมภาพันธ์ 2551 16:44 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ฉันรักเธอนะที่รัก
ถึง......เธอที่รัก
ผู้หลงในอาณาจักรแห่งความเศร้า
จำทนอยู่โดดเดี่ยวอย่างเปลี่ยวเงา
ในโลกซีดสีเทาอันเปล่าดาย
ไร้ด้วยความรู้สึก ความนึกคิด
เหมือนเธอปล่อยทั้งชีวิตให้หล่นหาย
ปล่อยความเงียบเยียบเย็นเป็นเพื่อนกาย
แหละ, คล้ายคล้ายในแววตาเธอชาชิน
ในแววตาชาชินกับความรู้สึก
กับคำถามที่ซ่อนลึกใจตรึกถวิล
จึงฉันรู้ว่าเธอไร้การได้ยิน
ซึ่งเสียงเพรียกจากแดนดินอวลกลิ่นรัก
ในโลกอันหม่นขรึมแสนซึมเศร้า
ล้วนรอยเหงาเขรอะขรมอยู่จมปลัก
ถึงดอกไม้ที่บานเย้าก็เฉานัก
ใยเธอจักทนอยู่ได้ในที่นี้
มาเถิด......ที่รัก
เถิดปล่อยวางทุกข์หนักไว้สักที่
เถิดเปิดใจให้กับรักสักหนที
เถิดเปิดตายลสรรพสีที่สวยงาม
ดังที่เธอจะได้เห็น -
ในหลากเรื่องลับเร้นซ่อนคำถาม
ทุกอณูแห่งรู้สึก - เธอนึกตาม
แหละโลกเศร้าก็วาววามอะคร้ามตา
เธอ......ที่รัก
เถิดข้ามฝั่งอาณาจักรฯ มาพบข้า
แล้วเราจะล่วงผ่านกาลเวลา
สู่ความรัก, ความปรารถนา, ข้า, หัวใจ
ฉันรักเธอ......นะที่รัก
เพียงเธอยอมเปิดสลักความรักให้
จึงที่เธอหม่นเศร้ามิเท่าไร
ฉันจะเป็นคนรักใหม่ให้เธอเอง
2 กุมภาพันธ์ 2551 00:04 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ชายชรา - ตัวประกอบในโลกย์นิยาย
ในคืนฟ้าทาเทาเมฆทึมหม่น
ละอองฝนหล่นเม็ดเป็นเกล็ดใส
ชายแก่แก่นั่งนั่งนอนนอนถอนหายใจ
เขากำลังคิดถึงใคร "คนหนึ่งคนนั้น"
เขาแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าหม่น
พลันเอ่อล้นหยดน้ำตาย้อมฟ้าสวรรค์
แหละสายตาที่พร่าเลือนตามเดือนวัน
จึงสายตาฝ้าฝันพลันเพ้อไป
ชายแก่แก่เขาพึมพำในคำถาม
สีหน้าบ่งบอกความตามขานไข
ในริ้วรอยฉาบหน้าแฝงอาลัย
ในแววตาพร่าวัยแฝงอาวรณ์
เท่าที่ข้าพเจ้ารับทราบ
นั่นคือภาพของความเศร้าครั้งคราวก่อน
เมื่อความรักไม่สมหวังดังขาดตอน
ชายชราแรมรอนรักเดียวดาย
และเรื่องที่ข้าพเจ้านั้นเฉยชา
คือเรื่องเศร้าแสนธรรมดาในความหมาย
"ชายชรา" แค่ "ตัวประกอบในโลกย์นิยาย"
ที่ตอนจบฉากสุดท้าย "ก็ตายเพราะรัก"
*ขณะจิตสำนึกบอกให้ผมเป็นชายชราคนหนึ่ง ซึ่งผิดหวังจากความรักมาทั้งชีวิต
ใบหน้าของเขาคงมีแต่ร่องรอยของความเศร้ามากโขทีเดียว
*โลกย์นิยาย คือ ความเป็นไปของการดำเนินชีวิตโลกย์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
2360
