31 กรกฎาคม 2550 01:40 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ผีเสื้อกวี
- ผีเสื้อกวี -
เจ้าบินหลงมาที่นี่ จากที่ไหน
หรือเจ้าเพียงผ่านมาชมดมดอกไม้
แล้วบินพ้นเลยไปกระไรกัน
เจ้าบินว่อนร่อนเรื่อยเคยเหนื่อยไหม
เถิดมาพักผ่อนใจมาคลายฝัน
ดูสิเจ้าอ่อนล้ามานานวัน
จนสีสันซีดเซียวเพรียวปีกบาง
เอ๊ะกระไร ปีกเจ้าจึงเว้าแหว่ง
มีเลือดแดงสาดกระเซ็นเป็นวงกว้าง
เจ้าคงบินหลงไปในเส้นทาง
ที่ระหว่างสงคราม, ความมืดดำ
แหละสงครามอาจทำเจ้าช้ำเจ็บ
ความหนาวเหน็บมืดเทาอาจเข้าย่ำ
อาจเสียงครวญหวนร้องจากจองจำ
ทำให้เจ้าชอกช้ำอย่างวันนี้
เจ้าจะพักหลับนอนลงก่อนไหม
หรือเจ้าจะทนบินไปในต่างที่
ผ่านดงดอนโตรกผาเชี่ยววารี
ไปสืบสานงานกวีที่เจ้ารัก
เจ้าอาจเลือกที่จะทนบินพ้นผ่าน
พร้อมบทกวีอ่อนหวานอันแน่นหนัก
บินสูงลิ่วเรื่อยไปไม่ผ่อนพัก
เพื่อจักไปทายทักกับมวลชน
- ผีเสื้อกวี -
เจ้าบินผ่านมานานปีมิมีบ่น
แม้เจ้าเคยหลงระหว่างทางมืดมน
เจ้ายังทนบินไปและบินไป
เพราะเจ้าคือ - ผีเสื้อแห่งกวี -
พร้อมบินผ่านทุกทุกที่มิหวั่นไหว
เถิดผีเสื้อแห่งกวีจงภูมิใจ
งานของเจ้ายิ่งใหญ่กว่าใครแล้ว
21 กรกฎาคม 2550 15:06 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เพราะเรากำลังพายเรือชีวิต
1) เพราะเรากำลังพายเรือชีวิต
ในเถื่อนทิศท้องนทีที่โหดระห่ำ
มีห่าคลื่นครืนครางคอยขวางลำ
จึงเรือส่ำ, ฟากฝั่งแผกลางเลือน
2) ดั่งมรสุมรุมกระหน่ำซ้ำเรือชีวิต
ให้แผกทิศผิดทางทุกย่างเถื่อน
คลื่นซัดสาดเรือชีวิตจนบิดเบือน
พายทวนคลื่นหากเรือเคลื่อนไปผิดทาง
เรือชีวิตโคลงเคลง เคว้งคว้างนัก
เหมือนจะหักแตกท่อนแต่ก่อนสาง
ยังมิทันพบฟ้ารุ่งอรุณราง
คลื่นก็ยังครืนครางอยู่ครวญครวญ
3) เรือชีวิตไม่มีแม้ไม้พาย
ตะเกียกตะกายพายผ่านความปั่นป่วน
ยังสองมือวักน้ำให้เรือทวน
และแทรกฝ่ากระแสสวนอันรุนแรง
เรือชีวิต คล้ายบิดเบี้ยว –
ล่องลดเลี้ยวเทียวฝ่าห่าภัยแฝง
ยังกายเราเท่านั้นซึ่งสำแดง
ความแข็งแกร่งแห่งเรือน้อยล่องลอยไป
มีสองมือพร้อมพรักวักน้ำพาย
มีหนึ่งกายประคองเรือฝ่าคลื่นใหญ่
มีเรี่ยวแรง มีหวังจากหนึ่งใจ
จึงเรือชีวิตมิหวั่นไหวต่อภัยกราย
เถิดอย่าให้เรือชีวิตต้องแตกลำ
เถิดลอยนำคลื่นไปอย่างใจหมาย
อีกสักนิด อีกสักหน่อย ค่อยค่อยพาย
เพียงมรสุมรุมร้ายอย่าได้เกรง
4) หากเพราะเรากำลังพายเรือชีวิต
สู่ฟากทิศขอบฝั่งนทีที่ขรึมเคร่ง
ถึงแม้พายอยู่ลำพังเปลี่ยววังเวง
แต่ก็ยังมีตัวเองเป็นแรงใจ
ยังมั่นว่า –
...แม้คลื่นห่าจะฝ่าฟันไม่หวั่นไหว
เรือชีวิตลำนี้จักพายไป
ถึงฝั่งฝันอันโพ้นไกลสุดสายตา...
หากเพราะเรากำลังพายเรือชีวิต
จึงมีสิทธิ์พายสู่ฝันอันปรารถนา
เพียรพายผ่านคลื่นมรสุมที่รุมชีวา
แหละจึงได้รู้ค่า.....โอ้ เรือชีวิต
21 กรกฎาคม 2550 14:03 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ไม่มีอะไรมากนักหรอกชีวิต
ไม่มีอะไรมากนักหรอกชีวิต
เท่าความรู้สึก นึกคิดที่มีอยู่
เท่าสายตา สัมผัสที่รับรู้
ในซอกอณูของวิญญาณ
อาจมีเพียงไม่กี่สิ่งในชีวิต
เพียงเรื่องราวอันน้อยนิด มหาศาล
เพียงมีแค่ตัวตนพ้นชั่ววาร
เพียงการผ่านโลกหมุน หมุนชีวิต
มีเพียงบางสิ่ง......
ทั้งเคลื่อนไหว หยุดนิ่ง, จริงและผิด
บางสิ่งที่ตัวเรานั้นเฝ้าคิด
สิ่งนั้นคือการเนรมิตความฝันท้า
ก็ไม่มีอะไรมากนักหรอกชีวิต
หากมีแค่ความคิด กล้าและบ้า
ที่จะสร้างที่จะสรรค์ฝันขึ้นมา
คงไม่มีอะไรหนักหนาหรอกชีวิต
19 กรกฎาคม 2550 23:47 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
โลกที่มีเธอเข้ามา
1) เธอเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร
ข้าเองยังสงสัยจึงไต่ถาม
นี่มันโลกแห่งข้า ข้านิยาม
โลกแห่งความเงียบเหงาและเศร้าใจ
เธออาจหลงทางเข้ามา......
โปรดบอกข้าเธอเคว้งคว้างจากทางไหน
หรือว่าเธอไม่มีที่จะไป
จึงเซซัดเข้ามาในโลกใบนี้
โลกของข้าช่างเงียบเหงา.......
แสนโศกเศร้าเปล่าดายไร้แสงสี
เธออาจทนไม่ได้หรอกชีวี
เพราะที่นี่ มีแต่ข้าเพียงผู้เดียว
ข้าอาจเป็นเพื่อนเธอ คงไม่ได้
เพราะข้าชินแล้วกับใจอันเปล่าเปลี่ยว
เถิดเธออย่าเสียเวลามาทักเทียว
ในโลกข้าอันโดดเดี่ยว อันไร้รัก
2) เธอเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร
ข้าเองยังไม่เข้าใจ ยังอยากรู้จัก
เธอบังเอิญ หรือเจตนามาพบพัก
ให้ข้าได้ทายทักกับตัวเธอ
มันคงอาจไม่ใช่เพราะโชคชะตา
เธอคงไม่ได้เข้ามาเพราะพลั้งเผลอ
อาจบางสิ่งทำให้ฉันได้พบเจอ
ในโลกข้า ข้าอาจละเมอ เธองดงาม
3) โลกของข้า โลกของใจ
ข้ายังงงสงสัยจึงไต่ถาม
ว่าโลกนี้โลกของข้า ข้านิยาม
กลับพบความสดใสในดวงจินต์
อาจเพราะมีเธอเข้ามา
ด้วยเหตุใดตัวข้าไม่รู้สิ้น
หากแต่รู้ว่าวันนี้ โลกแห่งชีวิน
ยังอายกลิ่นรักเธอหมดใจ ทั้งใบแล้ว
18 กรกฎาคม 2550 00:07 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
โลกก็ยังไม่ละร้างการดิ้นรน
1) บางเวลา –
เคยรู้สึกไหมว่าช่างเหนื่อยอ่อน
กับการดิ้นรนค้นหาความอาทร
ในโลกซึ่งรุ่มร้อนแสนลำเค็ญ
เคยรู้สึกไหมว่าช่างเหนื่อยนัก
กับการดิ้นรนค้นหารักอันหนักเข็ญ
ในซอกหลืบคืบวิถีที่เยียบเย็น
ในลึกเร้นแคบแท้เห็นแก่ตัว
เคยรู้สึกบ้างใช่ไหม –
ว่าเหนื่อยอ่อนถอนใจเช่นใครทั่ว
เมื่อบางเวลายิ่งค้นหายิ่งน่ากลัว
ยิ่งหมอกมัวยิ่งหวั่นยิ่งพรั่นพรึง
2) บางเวลา –
เธออาจต้องทนค้นหาได้มาถึง
ความอาทรอ่อนหวานอันตราตรึง
ซึ่งเพียงหนึ่งความหวังอาจยังมี
บางเวลา –
เธออาจพบว่า – ซึ่งในระหว่างทางวิถี
แห่งโลกอันอ่อนไหว โลกใบนี้
ยังพบที่อ่อนไหวหวามด้วยความรัก
เธออาจรู้สึกเหนื่อยล้าบางคราหน
เมื่อดิ้นรนค้นหา – เธออาจประจักษ์
ว่า – โลกนี้ยังมีซึ่งที่พึ่งพัก
และยังมีเสียงทายทักอยู่แว่ววาน
3) เธออาจจะพบดอกไม้ที่ใกล้ผลิ
เธออาจจะพบดวงศศิที่เหลืองหวาน
เธออาจจะพบความอาทรผ่อนเนานาน
เธออาจจะพบวิญญาณการดิ้นรน......
......ว่า –
เพียงรู้สึกในบางเวลา บางคราหน
อาจเหนื่อยอ่อนร้อนล้าเกินกว่าทน
จึงอาจต้องไขว่ค้นอยู่เคว้งคว้าง
4) แต่ขอเพียงให้เธอรู้ ให้รู้ว่า –
บางเวลา, เธออาจเหนื่อยอ่อนต่อโลกกว้าง
แต่ตราบใดเธอยังไม่แพ้แก่เส้นทาง
โลกนี้ก็ยังไม่ละร้างการดิ้นรน......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
3769
