4 มีนาคม 2550 02:54 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
(โคลงสี่สุภาพ)
อาทิตย์ลาลับแล้ว....................ลงรอน
วิหคผกบินจร..........................ลับฟ้า
สิ้นแสงแห่งทินกร...................พลบค่ำ แล้วนอ
สรรพสิ่งเงียบเชียบช้า..............ตื่นเพี้ยงภาพภวังค์
ภพประหนึ่งดั่งฟ้า...................มืดหาว
รัตติโชตินานยาว.....................หลับเร้น
แฝงภัยผ่านลมหนาว................ขมขื่น
ฟ้ามืดจึ่งชี้เน้น.........................ค่ำนี้พิโรธหนอ
เหล่าอสรพิษสิ้น.....................ทั้งหลาย
แฝงซึ่งอันตราย......................ไป่ถ้วน
ความกลัวเกลื่อนภพพราย.......ยามค่ำ นี้นา
เดือนดับพยับแสงล้วน............ประหลาดฟ้าน่าสะพรึง
(อินทรวิเชียรฉันท์)
เสียงร้องระงมหวน
ณ พิภพก็ตังตึง
กราดเกรี้ยวคระครวญขึง
นิศะนี้สงบหรือ
อีกลมก็พัดโหม
พยุโครมระบัดฮือ
ฟ้าลั่นสนั่นอื้อ
ประทะหล้า ณ ราตรี
(กาพย์ฉบัง ๑๖)
ค่ำมืดเมฆหม่นราคี
ยามราตรีนี้
ใดจึงน่ากลัวหนักหนา
แลลอดตลอดพสุธา
เกลื่อนด้วยเหล่าพญา-
ล้วนอสรพิษฤทธิ์ร้าย
ฟ้าคลั่งดั่งฟ้าจะทลาย
แผ่นพื้นพิภพพราย
ดูเหมือนจะพังลงครืน
กว่ากาลจะพ้นค่ำคืน
กว่าพ้นขมขื่น
ต้องทนเหน็บหนาวเท่าไร
(กลอนสุภาพ)
ผ่านกลางคืนคืนนี้ช่างนานนัก
ไยไม่มีรอยยิ้มทักจากดาวใส
มีแต่ลมพายุถลามาแต่ไกล
มีแต่ภัยแฝงเร้นเยียบเย็นกาย
คมไอหนาวบาดลึกเข้าถึงเนื้อ
ความมืดแทรกเจ็บเหลือจะต้านหาย
ความกลัวเข้าครอบงำย้ำอันตราย
ความเดียวดายซึมซาบอาบทั้งฟ้า
วอนขอหวังจากฟ้าคราเช้าใหม่
ขอเพียงไออุ่นเอื้อมาเกื้อข้า
ขอมีเพียงพลังแสงแห่งทิวา
เปลี่ยนคืนค่ำที่ทรมาน์ชีวานี้
ข้าจะรอจนกว่าอรุณรุ่ง
จะฉายรุ้งเป็นแสงใสให้ล้นปรี่
ข้าจะรอจนทุกวินาที
จะพ้นผ่านราตรีที่เลวร้าย
จะยังเต็มเปี่ยมหวังความเชื่อมั่น
ว่ายังมีดวงตะวันทอแสงฉาย
ค่ำคืนนี้อาจเงียบงันและอันตราย
แต่สุดท้ายเราก็จะชนะมัน
1 มีนาคม 2550 15:38 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เพลิงร้อนเปลวแดดแผดจ้า
ร้อนทั้งโลกา
โลกาก็ร้อนวุ่นวาย
ทุกสิ่งหลอมเหลวละลาย
แม้แต่เม็ดทราย
ยังหลอมเพราะแรงแดดร้อน
ท่ามกลางรังสีทินกร
เผาไหม้ไฟฟอน
ใจคนก็รุ่มเป็นไฟ
ใจคนก็ตายทันใด
มิรู้เคลื่อนไหว
มิยอมเปิดใจให้กัน
สนิทนิ่งเชียบเงียบงัน
ผ่านไปวันวัน
เหมือนอยู่ลำพังเพียงตน
ในโลกแคบคับสับสน
ฝูงสัตว์มนุษย์ชน
กระทำแต่ความสามานย์
โลกยิ่งร้อนเลือดเดือดพล่าน
จึงปรากฏการณ์
สงครามความร้อนแห่งใจ
ฝูงชนแข่งขันชิงชัย
สาดสีใส่ไคล้
สุมไฟในอกสะทกสะท้าน
องศาความร้อนพุ่งทะยาน
ทั่วทุกหย่อมย่าน
เปลวร้อนเหนี่ยวนำทำลาย
สงครามยากหยุดคลี่คลาย
วิกฤติพิษร้าย
ยิ่งนาน, ยิ่งร้อนสั่งสม
ความร้อนแทรกทั่วสังคม
ฝูงชนครวญขรม
เมื่อไหร่โลกนี้จึ่งเย็น
เมื่อไหร่โลกพ้นลำเค็ญ
เมื่อไหร่ร้อนเข็ญ
จึงดับคลี่คลายเสียที
........................................
........................................
........................................
ลองใช้หัวใจดูซี
ใช้มิตรไมตรี
ถักสานสายใยสัมพันธ์
เกื้อกูลซึ่งกันและกัน
ให้เธอให้ฉัน
จับมือสรรสร้างโลกใส
ความร้อนจักคลายสลายไป
คงความเย็นใจ
คงไว้ในโลกนิจนิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
1240
