อยู่อย่างยิ่งใหญ่

แดนไกล ไลบีเรีย

อยู่อย่างยิ่งใหญ่


๏ก่อกำเนิดจากเมล็ดอันนิ่มอ่อน
แล้วทบซ้อนผลิใบเขียวใสสด
แตกกิ่งกอต่อกิ่งก้านหยัดระชด
จากบทการกำหนดของเวลา
หยั่งรากลึกชอนไชใต้ดินลึก
แผ่ผนึกทุกก้อนดินไว้แน่นหนา
ผลัดแพใบซ้อนสนิทขึ้นปิดฟ้า
ผ่อนไอแดดแผดจ้ามารำไร
กว่าจะยืนเป็นต้นอย่างตอนนี้
กว่าจะผลิเต็มที่เป็นไม้ใหญ่
อย่าง “สุขุม” “เงียบง่าย” “ค่อยเป็นไป”
ต่อการเปลี่ยนเวียนไหวไม่แน่นอน

๏มิใช่เรื่องง่าย...เลยเพื่อนเอ๋ย
กว่าผลิผ่านการคุ้ยเคยของวารก่อน
ฝังอดีตใดเล่าเจ้าอาวรณ์
แลอดีตใดทอนการเปลี่ยนแปลง
หากเพื่อน “อยาก” ยิ่งใหญ่......
อยากเติบโตถึงวัยหัวใจแกร่ง
ขึ้นยืนหยัดทัดทานทุกต้านแรง
เข้มแข็งไม่พรั่น  ไม่หวั่นกลัว
เพื่อนต้อง “สุขุม” และ “นุ่มลึก”
“เงียบง่าย” ในรู้สึกถ้วนทั่ว
“ค่อยเป็นค่อยไป” ค่อยใหญ่ตัว
ผ่านเวลาอันชืดมัว – ต้องผ่านนาน

๏ขอให้เพื่อนเป็นดั่งต้นไม้ใหญ่
กี่กาลนานเท่าไรที่ล่วงผ่าน
จึงกล้าน้อยค่อยเติญใหญ่ผลิใบบาน
และแตกกอต่อก้าน  หยั่งรากลึก !!!.....