14 พฤษภาคม 2549 14:58 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ก้มเก็บกองกล่องขนมบนกองขยะ
แล้วหยิบเทียนจากหิ้งพระอันเก่าเก่า
อีกไม่นานจะถึงฤกษ์วันเกิดเรา
จุดเทียนเป่าฉลองในห้องนอน
แฮปปี้ เบิร์ธเดย์ ทูมี
เพราะเสียงดี...ข้างห้องด่าเหมือนหมาหอน
คนข้างห้องเขาบอกว่าเขาจะนอน
แล้วถามย้อน มึงฉลองไปทำไม
ผมก้มหน้าท่าทางตะกักตะกุก
อยากมีสุขสักนิดน่ะจะได้ไหม
น้ำตาตกอกช้ำชอกถลอกใจ
เพราะเหตุไรวันเกิดผมต้องล้มรา
ก็อยากจัดวันเกิดบ้างอย่างคนอื่น
แอบสะอื้นยืนพิงอิงข้างฝา
ร้องเพลงไปร้องไห้ไปในอุรา
และน้ำตาเจิ่งนองดั่งคลองชล
แหงนมองดูหน้าต่างที่ข้างฝา
ดูสิฟ้าเต็มไปด้วยไอหม่น
ก็เหมือนผมที่ไร้ใครสักคน
ต้องฉลองวันเกิดตนเพียงคนเดียว
11 พฤษภาคม 2549 01:34 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
...อาบฟ้า เพื่อกาย ได้หายร้อน
คลายเหนื่อย พักผ่อน นอนหลับใหล
แผ่ร่าง ท่ามกลาง นภาลัย
สูดกลิ่น สูดไอ แห่งความงาม
วิหค ผกบิน กลับถิ่นพัก
ทายทัก ด้วยเสียงแจ้ว แว่วแว่วขาม
แสงฉาย ให้เห็น เป็นสีคราม
เมื่อยาม สายัณห์ ตะวันลา
พอดวง ตะวัน เริ่มผันลับ
ดวงดาว เริ่มประดับ เวหา
อยู่ล้อม รายเรียง เคียงจันทรา
ท้องนภา เอิบอิ่ม แสงพิมพ์จันทร์
บรรเลงเพลง จากเสียง สำเนียงฟ้า...
...ท่ามกลาง เวลา ที่เริ่มผัน
เวลา - ฤๅจะคอย เจ้าชมจันทร์
ไม่นาน ตะวัน ก็กลับมา
เหลืออีก กี่ชั่วโมง คงไม่รู้
จะได้ดู ดาวเดือน ในเวหา
พอยาม ราตรี หนีลับลา
แสงเช้า ก็เข้ามา แทนกลางคืน
เวลา...ที่ล่วงไป
เวลาที่ เปลี่ยนจิตใจ ให้ขมขื่น
ผ่านไปแล้ว ผ่านไป ใช่กลับคืน
ใช่ยั่งยืน คงอยู่ ตลอดไป
เวลา ใกล้ชิด ธรรมชาติ
โอกาส รับรู้รส พิสมัย
หนึ่งชีวิต....คงยาก ที่เข้าใจ
หากได้ มีวันนั้น...แค่วันเดียว
...คงไม่มี เวลา กลับมาย้อน
มองภาพ สะท้อน ที่เคยเหลียว
คงไม่มี ดอกไม้ สักช่อเดียว
ที่ยังคง ความสดเขียว ทุกนาที...
...คงไม่มี แสงคราม ตามท้องฟ้า (เหมือนวันก่อน)
สุริยา คงหมดแรง ซึ่งแสงสี (คงหมดร้อน คอยผ่อนหนี)
สักวันหนึ่ง โลกคงล้า เพราะราคี (คงจะหมด ช่วงราตรี)
และสักวัน อาจไม่มี ดาวบนฟ้า...
เวลาหน้า เราอาจ ไม่พานพบ
กับแผ่นนภ...ที่มีดาว กระจ่างจ้า
เพราะเรา ไม่รู้ ว่าเวลา
ที่ได้ชม ท้องฟ้า...เหลือเท่าไร
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
1355
