24 กุมภาพันธ์ 2549 22:33 น.

เพื่อนรัก ม.3/3 งานปัจฉิมนิเทศ

แดนไกล ไลบีเรีย

เพื่อนเอ๋ย...
เราได้เคยร่วมรักสมัครสมาน
เป็นมิตรแท้พึ่งพากันร่วมทำงาน
แต่วันนี้ต้องพาลพรากจากกัน
    ก่อนเคยอยู่ด้วยกันฉันพี่น้อง
ร่วมสร้างก้องของเราให้สุขสันต์
มีอะไรดีดีก็แบ่งปัน
ร่วมทำฝันที่หวังสร้างให้ดั่งใจ
    เคยกอดคอซบตักนอนพักผ่อน
ถึงทุกข์ร้อนเพียงว่าน้ำตาไหล
เพื่อนคนนี้จะคอยปลอบคอยห่วงใย
ให้อิงไหล่เคียงใกล้อยู่และดูแล
    ความผูกพันสานให้เราเข้าสนิท
ก่อใยมิตรทอความรักเป็นร่างแห
ผูกพวกเราให้รักกันไม่ผันแปร
เป็นเพื่อนแท้ตลอดไปไม่ลืมเลือน
    ถึงวันนี้พวกเราจำต้องจาก
แต่จะฝากรักจากใจหาใดเหมือน
ประทับแน่นในหัวใจให้ย้ำเตือน
จะเป็นเพื่อนตลอดกันเราสัญญา				
15 กุมภาพันธ์ 2549 21:54 น.

►ณ ป่าแห่งหนึ่ง◄

แดนไกล ไลบีเรีย

ป่าร่มน้ำใสไหลเย็น.......................คลายทุกข์คลายเข็ญ
ดับร้อนผ่อนพักกายา
    หมู่มวลวิหคสกุณา........................อีกทั้งพฤกษา
สัตว์ป่าแถบแนวพงไพร
    เหล่ามัจฉาแหวกว่ายไป.................ข้ามท่าชลาลัย
ไหลผ่านดงป่าขุนเขา
    ชุ่มฉ่ำชื่นใจคลายเศร้า...................ช่วงแดดแสงเช้า
พาให้รื่นเร้าวิญญาณ์
    แผ่ร่างล้มเหยียดกายา...................นอนลงกลางป่า
พักกายท่ามกลางพงไพร
    ทั้งสัตว์พืชพันธุ์ทั่วไป.....................ได้อยู่อาศัย
ณ ใต้ผืนป่าฟ้ากว้าง
    แลดูสวยสรรพสรรพางค์.................หยดหยาดน้ำค้าง
พรั่งฟุ้งละเอียดลออ
    ดอกไม้แย้มบานผลิช่อ.....................เป็นแนวเขตกอ
มาลีจะอวลกลิ่นดิน
    การเวก เฟื่องฟ้า กุหลาบหิน...........ดอกแก้วการิน
โมกป่าสีขาวพิลาพรรณ
    ชงโค พุดป่า อัญชัน........................ดอกทานตะวัน
ร่ายรำรับแสงสุริยา
    เจ้าจอมดอกพุทธรักษา...................เถาเลื้อยกระดังงา
อีกช่อรองเท้านารี
    แนวร่องกุหลาบพันปี.......................สวยสดหลากสี
สะพรั่งตามเขตไหล่ผา
    ราชพฤกษ์ช่อเหลืองงามตา..............เคล้าดอกมะลิลา
หยาดทิพย์โบกพลิ้วพรรณราย
    นงยูงรำแพนเฉิดฉาย......................เกาะเกี้ยวกรีดกราย
ลีลาศดำเนินสัญจร
    สมันย่างเยื้องอรชร...........................นางนวลบินร่อน
เหนือแนวพงป่าสาละวัน
    อีกทั้งคชสารฉัตรทันต์......................สูงใหญ่อนันต์
ล้อมด้วยบริวารอาศัย
    อีกทั้งเพศอาชาไนย..........................กาสรพยัคฆัย
หงส์ทองสกุลสกุณี
    เนื้อทรายเนตรงามนิลคลี.................ตามฝั่งนที
ก้าวย่างเล่นน้ำสำราญ
    หมู่มวลแมลงพิสดาร........................กิ้งกือเลื้อยคลาน
ปะด้วยตะขาบรอนรอน
    ผีเสื้อหลากสีงามซ้อน.......................เที่ยวบินว่อนว่อน
ดมดอมออมกลิ่นพิลาลัย
    จักจั่นจิ้งหรีดเรไร............................กรีดเสียงลั่นไป
ดังก้องแต่งเสียงสุนทรีย์
    ยามเย็นเริ่มคล้อยค่ำที......................นภาเปลี่ยนสี
วิหคจะผกกลับรัง
    ณ ปฐพีต้องขลัง...............................รวมแรงพลัง
สร้างสรรค์ชีวิตวิญญาณ
    เพื่อเป็นสักขีสถาน..........................แด่ชนหลังกาล
ว่านี่คือถิ่นไทยเรา
    ปกป้องต้นน้ำขุนเขา.........................ช่วยกันแบ่งเบา
ร่วมกันรักษาพงไพร
    ดูแลสืบทอดต่อไป.............................ผืนป่าเมืองไทย
ให้อยู่ดำรงนิรันดร์				
13 กุมภาพันธ์ 2549 20:26 น.

S t o r y o f M o r n i n g b e a c h ' s L o v e r (เ รื่ อ ง ข อ ง รั ก ณ ห า ด ท ร า ย)

แดนไกล ไลบีเรีย

พิศมองหาดยามเช้าคลื่นเข้าฝั่ง
กระทบดังเสียงครืนซัดเข้าหา
เป็นแนวยาวระรอกริ้วทิวนภา
ประหลาดตาช่างงามยามอรุณ
      
      กลางคืนลับขอบฟ้าราตรีพ้น
จันทราวนเวียนกลับลับเขาขุน
ทิวาขึ้นแทนจันทรพนพคุณ
มอบอบอุ่นแดดไอเช้าเร้าวิญญาณ

      ณ  ชายหาดแห่งนี้ที่สงบ
ณ ยามเช้าเราพบความสุขศานต์
ณ ชายหาดคลื่นซัดพัดสราญ
ณ ยามเช้าชื่นบานสำราญใจ

      เรื่อเรื่อแรงแสงอ่อนอ่อนรอนรอนเข้า
ลมริ้วริ้วพัดเบาเบาเคล้าหลงใหล
คลื่นซัดสาดสุดฝั่งฝังความใน
เหม่อไกลไกลเห็นลางลางห่างห่างตา

      ณ ฝั่งชายทะเลงามยามนภรุ่ง
มองเห็นคุ้งน้ำใสให้คิดหา
ฟ้าสีครามน้ำสีเขียวเทียวนภา
มองแต่ไกลตัดขอบฟ้าสุดตามอง

      ตัวฉันเดินเรื่อยเรื่อยตามชายฝั่ง
เสียงคลื่นดังฝังใจให้คลายหมอง
หาดทรายงามยามเช้าเฝ้าหมายปอง
ว่าสักวันเราจะครองอยู่เคียงกัน...				
11 กุมภาพันธ์ 2549 22:24 น.

►ฝั น ที่ ไ ม่ มี จ ริ ง◄

แดนไกล ไลบีเรีย

      วันนั้น...
ที่เฝ้าฝันนั่งรอพบความสุขี
รอโอกาสรอเวลาหาโชคดี
อยู่กับที่ไม่ค้นคว้าจะหามัน

      เหม่อลอย...
จิตเริ่มคล้อยเคว้งคว้างทางความฝัน
ยื่นมือเอื้อมเอาได้ก็หายพลัน
สุดทางฝัน...คือเวิ้งว้าง ลับห่างตา

      ความจริง...
คือทุกสิ่งที่เราคิดปรารถนา
ปลุกตัวเองตื่นจากฝันวันผ่านมา
เริ่มชีวิตภายภาคหน้าด้วยขาตน

     จากนี้...
จากวันที่มีแต่ฝันอันสับสน
จะเปลี่ยนแปลงชีวิตตน
เดินอยู่บนความจริงทิ้งมายา

      สุดท้าย...
คือจุดหมายที่ได้พบจบปัญหา
ถึงอ่อนแรงก็ฮึดลุกขึ้นมา
เพราะข้างหน้าต้องดิ้นรน...ด้วยตนเอง				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
Lovings  แดนไกล ไลบีเรีย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
Lovings  แดนไกล ไลบีเรีย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
Lovings  แดนไกล ไลบีเรีย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแดนไกล ไลบีเรีย