22 ตุลาคม 2548 16:31 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
"บทที่ 1 บทอิสราเอล"
ป่าหนึ่งผืน คุณค่า นั้นไพศาล
สายน้ำหนึ่ง สายธาร คุณมหันต์
แต่มนุษย์ เราหนึ่งคน ทำลายพลัน
ดื้อรั้น เอาแต่ได้ ไม่ใคร่คิด
ธรรมชาติ สร้างสรรค์ ให้มันสวย
โปรดเถิดช่วย รักษา อย่าทำผิด
โปรดจำ ทำไว้ เถิดสักนิด
เพื่อชีวิต ประโยขน์ผล ชนประชา
"บทที่ 2 บทเลบานอน"
ผิดหยุดทำ ถูกต้อง ควรทำต่อ
ถ้าดีพอ ผลดี มีมาหา
ถ้าทำผิด แล้วหยุดทำ คนเมตตา
ในโลกา ยุติธรรม มีรำไร
แต่ถ้าเกิด ทำผิด ไม่คิดหยุด
เหมือนตายผุด กลายเป็นผี ดีตรงไหน
มีแต่คน นินทา ว่าทั่วไป
ตริตรองไว้ เถิดมนุษย์ หยุดกระทำ
22 ตุลาคม 2548 16:14 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ต่อมาจากอังกฤษ
ทำให้คิดอยากไปหา
ทะเลเกาะงามตา
ในอเมริกากลาง
มีชื่ออยู่แห่งหนึ่ง
ทุกคนซึ่งรู้กว้างขวาง
แดนดินถิ่นสุรางค์
ชื่อทะเลแคริเบียนซี
ต่อไปจะไล่ชื่อ
เกาะเลื่องลือชื่อเป็นศรี
รวบรวมเป็นคัมภีร์
กล่าวมานี้สมควรไป
เริ่มจากเกาะคิวบา
น้ำสีฟ้าเกาะกว้างใหญ่
ดนตรีมีสไตล์
คนคลั่งไคล้มาเที่ยวกัน
ไปต่อเปอร์โตริโก
ดั่งเทโวมาเสกสรร
ช่างงามน่าอัศจรรย์
ดุจสวรรค์บนพสุธา
เซนต์คิตส์และเนวิส
ขนาดนิดแต่งามหนา
ทะเล เกาะโสภา
สีฟ้าเพรื่อมเลื่อมน้ำเงิน
เกาะแอนติลิสน้อย
ผู้คนคล้อยมิอยากเหิน
อารูบาดูน่าเพลิน
อีกโบแนร์-คูราเซา
ตรนิแดดมากันบ่อย
น้ำฝอยปรอยช่างเงียบเหงา
สวยใสมิใช่เบา
เคียงคู่ด้วยโตเบโก
ไฮติ จาเมกา
บาฮามาส์ดูสุดโก้
อ้อ ยังมีเกาะโด-
มินิกาช่างน่าไป
บาเบโดส์น่ารัก
ยากห้ามหักจะหลงไหล
อยากไปดิ้นขาดใจ
เสน่ห์พรายของสายชล
แอนติกัว-บาร์บูดาร์
เด่นสง่าน่าฉงน
ชื่นใจคลายกังวล
เสน่ห์แคริเบียนซี
คราวหน้าเราจะไป
อเมริกาใต้เวสปุสซี่
ท่องโลกนอกทัศนีย์
สารคดีน่าชมเพลิน
22 ตุลาคม 2548 01:56 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เริ่มต้นจากอังกฤษ
มีนิมิตมุ่งมั่นหมาย
เริ่มออกเดินทางไป
สู่เมืองใหญ่ชื่อลอนดอน
ไปดูทาวน์เวอร์บริดจน์
ดูงามพิศสโมสร
ศูนย์รวมของนคร
อมตะทรงนิรันดร์
บิ๊กเบนคงสง่า
ยังตั้งกล้าท้าทายฝัน
เวลาค่อยเลื่อนพลัน
เริ่มจากนี่ที่บิ๊กเบน
ทาวน์เวอร์ออฟลอนดอน
ปะรอนรอนไม้กางเขน
เรือนจำคนทำเวร
ใช้ขังเจ้าผู้ทำกรรม
ที่ตึกรัฐสภา
ดูสง่าน่าคมขำ
โอ่อ่าเหมือนฟ้าทำ
ตั้งสถานบนแผ่นดิน
ไปท่องฝรั่งเศส
ดูขอบเขตเขาเหล่าหิน
สวยเลิศเพริศอาจิณ
นึกถึงอินทรวิมาน
ดูดูหอไอเฟล
สมกับเป็นโบราณสถาน
รำลึกถึงเหตุการณ์
ฉลองชัยในดินแดน
มีลูฟว์มีแวร์ซายส์
ประตูชัยใคร่หวงแหน
เลอเลิศประเสริฐแดน
ทั่วทั้งแคว้นแดนสำราญ
ขอจบไว้แค่นี้
แต่ยังมีอีกหลายสถาน
คราวหน้าเราไปนาน
เพราะไปเยือนแคริเบียนซี
21 ตุลาคม 2548 23:58 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
รัก คือ การให้
รัก คือ การอภัยซึ่งกันและกัน
รัก คือ ความหวัง
รัก คือ ความเชื่อ
รัก คือ การเสียสละ
รัก คือ การยินยอม
รัก คือ การไปด้วยกัน
รัก คือ การเห็นใจผู้อื่น
รัก คือ การตอบแทน
รัก คือ การคิดถึงใจผู้อื่น
รัก คือ ความเกรงใจต่อกัน
รัก คือ การไม่โกรธ
รัก คือ การไม่อิจฉา
รัก คือ การไม่ถือตัว
รัก คือ การมองโลกในแง่ดี
รัก คือ การไม่จับผิดคนอื่น
รัก คือ ความห่วงใย
รัก คือ การที่เราทำทุกสิ่งเพื่อคนอื่นรู้สึกดีและมีความสุข
ในโลกนี้ "รัก" คืออะไร ?
21 ตุลาคม 2548 23:40 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ขณะที่ฉันเดินอยู่ตามริมทาง
เดินอย่างไม่มีจุดหมาย
เดินไปอย่างไร้ทุกสิ่ง
หากเหลือแต่ความผิดหวัง ท้อแท้
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน !!!
ไม่มีใครช่วยฉันเลย
ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันที
ฉันอ่อนแรงและล้าลงเรื่อย ๆ
ฉันลุกขึ้นเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว
มีใครใหม ? ใครสักคนที่จะมาช่วยฉัน
"มานี่สิ ฉันจะช่วยเธอเอง"
เอ๊ะ!!! ใครน่ะ ใครที่พูดกับฉัน
ฉันหันไปรอบ ๆ
ฉันมองไม่เห็นใครเลยสักคน
อ้า !!! ฉันเห็นเก้าอี้ตัวหนึ่ง
เก้าอี้ไม้เก่า ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีใครต้องการ
ฉันแน่ใจว่า เก้าอี้ตัวนั้นพูดกับฉัน
ฉันพยายามดึงแรงเฮือกสุดท้ายของฉัน
พาร่างกายที่อ่อนล้าของฉันไปที่เก้าอี้ตัวนั้น
และแล้ว...
ฉันได้มาเอนหลังบนเก้าอี้นั้น
ฉันมีความสุขเหลือเกิน
เก้าอี้ไม้เก่า ๆ ช่วยชีวิตฉัน
เก้าอี้ตัวนั้นช่วยคลายความเจ็บปวดของฉัน
ความเจ็บปวดที่ฝังอยู่ในรากลึกของหัวใจมานานแสนนาน
ตอนนี้ ฉันมีแรงพอแล้ว
ที่จะเดินต่อไป
แต่คราวนี้ ฉันจะเดินต่อไปอย่างมีจุดหมาย
เดินต่อไปเพื่อช่วยเหลือคนข้างหน้า
และนำทางแก่คนข้างหลัง
เพราะฉันคือเก้าอี้ตัวนั้น
ที่ยังคอยให้ความช่วยเหลือกับทุกคน
ที่เคยเป็นเหมือนฉัน
..........