9 กันยายน 2549 17:22 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เข้าสู่ห้วงนิยายฉายชีวิต
คอมมิวนิสต์เป็นบทให้ทดสอบ
โชว์ศักดิ์ศรี...สร้างภาพตามใจชอบ
และตีกรอบกั้นสิทธิ์....คอยปิดกัน
แต่เหล่าชนชั้นล่างนั้นเหนื่อยนัก
ออกแรงพรักเพรียกพร้อมยอมแข็งขัน
ไม่กล้าเงยหน้าดู...สู้กับมัน
ยอมทนหยันทนเย้ยเลยชั่วคน
แต่เมื่อถึงยุคกู...ขอกู้สิทธิ์
ขอชีวิตอิสรีที่ถูกปล้น
แต่ถ้าหากมึงไม่ทำไม่จำนน
กูไม่ทน...กูจะสู้....กูยอมตาย
ต่อให้เลือดสาดหน้าสักกี่หยด
กี่น้ำตาหลั่งรดหดเหือดหาย
ต่อให้กูทรมาน์ชีวาวาย
กูยังหมายสู้ต่อไม่ขอแพ้
ยังเชื่อว่าสักวันต้องทำได้
ถ้าหัวใจยังแกร่งและแน่วแน่
กูยอมเสียทั้งชีวิตทั้งจิตแด
เพื่อขอแค่อิสรภาพอาบแผ่นดิน
4 กันยายน 2549 01:33 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เปิดหน้าต่างรับลมที่ลอยล่อง
เป่าออร์แกนขับร้องกล่อมน้องหลับ
เล่านิทานดวงดาวพราวระยับ
วาดพระจันทร์ประดับแทนโคมไฟ
เปิดผ้าม่านสร้างโรงละครหุ่น
ตุ๊กตายัดนุ่นเดินไหวไหว
เสียงน้องหัวเราะเพราะชอบใจ
ตัวพี่เองก็ยิ้มได้...ไม่เหนื่อยแรง
น้องยังไม่ง่วง....ยังไม่หลับ
น้องยังนอนนับดาวพระแสง
โน่นดาวศุกร์ นี่ดาวเสาร์ นั่นดาวแดง
พี่คับพี่... มีแมลงร่วงลงมา
ไหนแมลงอยู่ไหนชี้ให้หน่อย
เจ้าตัวน้อยบริสุทธิ์ใสไร้เดียงสา
โธ่...น้องเอ๋ยนั่นน่ะหรือคือดารา
ที่ตกจากฟากฟ้ามาสู่ดิน
ที่ครั้งหนึ่งเคยโชติช่วง ณ ห้วงหาว
กลายเป็นดาวที่ไร้ค่ากว่าเศษหิน
ถูกมอดไหม้ไฟเผาร่างกลางนภิน
นี่แหละหรือคือชีวิน....ยากยอมรับ!
เจ้านอนลงซะเถอะนะน้องรัก
พี่ขอพักกายบ้างพี่จะหลับ
ปิดหน้าต่าง เป่าออร์แกนกล่อมประทับ
ก่อนที่.....พี่จะลับไปกับดาว
3 กันยายน 2549 00:13 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เส้นทางอันยาวไกลทางใดนั้น
ที่เคยฝันจะเดินไปถึงปลายหมาย
ย่อมมีผ่านวารวันอันตราย
ย่อมมีร้ายในถนนหนทางเดิน
แต่หากใจยังหวังยังเดินต่อ
จงอย่าท้อกับทางระหกเหิน
เพียรอดทนมุ่งไปไม่ไกลเกิน
กล้าเผชิญอุปสรรคที่ขวางตา
ก้าวข้ามแม่น้ำลำไหลเชี่ยว
เดินลดเลี้ยวตามขอบแนวภูผา
ปีนป่ายขึ้นไปถึงปลายฟ้า
หรือดำดิ่งสู่มหาสีทันดร
ถึงแม้มีพายุลมฝนร้าย
ที่ทำลายแรงใจให้เหนื่อยอ่อน
กายถูกแดดแผดเผาด้วยเงาร้อน
ก็อย่าท้อย่อหย่อนกับภัยใด
ฝ่าฟันดั้นไปให้ถึงฝัน
มุ่งหวังถึงวันอันสดใส
เส้นทางที่ดูเหมือนยาวไกล
เราจะพิชิตได้...เราไม่แพ้
23 สิงหาคม 2549 22:28 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
๑) ฝนโถมซัดมา
เสื้อผ้าเปียกหนาว
สั่นเป็นครั้งคราว
ปวดร้าวเกินทน
หันไปทางไหน
ก็ไร้ผู้คน
ท่ามกลางห่าฝน
ฝ่าด้นเดินไป
ใจหนึ่งก็หวัง
ถึงฝั่งสดใส
แต่ใจอีกใจ
กลับไร้หมดแรง
รออีกสักนิด
อาทิตย์ทอแสง
ดื่มด่ำสำแดง
แห่งแสงสุริยา
...........
๒) ชีวิตมีบ้าง
ถึงทางเวทนา
แต่ต้องฟันฝ่า
มุ่งหน้าต่อไป
รอกว่าทุกข์เย็น
จะเห็นฟ้าใส
ฤดูเปลี่ยนไป
แหละใช่ชีวิต
16 สิงหาคม 2549 23:27 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
Mom as the fertility of the land
Mom as fresh water for young plant
Moms milk for develop live
That is the best thing, which mom was give.
Great! Moms love greater than anything
Love! Love of mom is not dreaming
Shine! Moms love as morning shine
Which warm and full in my mind.
แม่เสมือนอุ่นไอให้แผ่นหล้า
ดั่งน้ำจากฟากฟ้าเลี้ยงป่าเขา
น้ำนมแม้กลั่นรักให้แต่วัยเยาว์
เพื่อตัวเจ้าเติบโตผ่านพ้นวารวัน
รักจากแม่ยิ่งใหญ่หาใดเท่า
คือรักเจ้ามิใช่แต่ในฝัน
คือแสงส่องนำทางสร้างชีวัน
คืออบอุ่นกรุ่นครันเต็มหัวใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
หน้าส่วนตัว
2055
