หลักวรรณคดีวิจารณ์

แดดเช้า

เอ่ ... เอ สงสัยแดดเช้าคงต้องกลับไปอ่านทบทวนวิชา วรรณคดีวิจารณ์ สมัยที่เรียนหลักสูตรปริญญาตรีซะใหม่แล้วละมั้ง .....

เนื่องจาก เห็นใครบางคนที่ใช้ชื่อว่า "นักวิจารณ์" มาวิจารณ์แบบไม่ตรงหลักที่เคยร่ำเรียนมาเลย หรือแดดเช้าจะต้องคืนเกรดอาจารย์ไปให้หมด แล้วลงทะเบียนเรียนใหม่

ที่เคยร่ำเรียนมา อาจารย์ท่านเป็นราชบัณฑิตย์ ท่านสอนวิชานี้อย่างง่ายๆ แล้วเข้าใจได้ไวมาก และแดดเช้าก็นำหลักนี้มาเป็นหลักใช้สำหรับประเมินงาน ตัดสินงาน และอ่านงานมาโดยตลอด

แต่มีผู้รู้ที่ใช้นามว่า นักวิจารณ์ มาวิจารณ์กลอนของใครๆ ซึ่งบางคนได้คะแนนเต็ม 10 แล้วบอกว่า ไม่มีที่ติเลยนั้น ยิ่งทำให้แดดเช้าเกิดอาการสนเท่ห์ยิ่งนัก  นักวิจารณ์สำนักใดกันละเนี่ย แล้วเกณฑ์ของเขาคืออะไรกันหนอ .... 

ขุดคุ้ยหาหลักที่เขาใช้วิจารณ์ ค้นตำราแล้วค้นตำราอีก ไม่เห็นมีปรากฏ ...

ประเมินค่าวรรณกรรมร้อยกรอง ... ท่านสอนให้ไม่ด่วนสรุป ประเมินงาน ท่านให้ดูคุณค่า ทั้งทางสังคม ทั้งทางวรรณศิลป์ แต่ท่านนักวิจารณ์ในบ้านกลอนไทย กลับประเมินเพียงในแง่ของ "การใช้คำ" เท่านั้น

แถมใช้คำแบบอ่านแล้วนั่งตีลังกาหลายตลบอ่าน ยังไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเขียน แล้วยังให้คะแนนเต็มนี่ หมายถึงอะไรหนอ?

แดดเช้าสนใจอยู่อย่างหนึ่งว่า ใครกันนะที่ให้ความสำคัญกับบุคคลนี้ ถึงขนาดที่เขากล้าบอกในกระทู้ของแดดเช้า กระทู้ ขอเป็นนางเอก ว่า ใครได้รับคำวิจารณ์ ถือว่า โชคดี .... แดดเช้าว่า โชคร้ายซะมากกว่า

คนที่เขียนไม่ดีอยู่แล้ว ได้รับคำวิจารณ์อย่างมั่วๆ ไร้หลักการ แล้วให้คะแนนเต็ม ทำให้เขาขาดการพัฒนา ถือว่าตัวเองถึงที่สุดแล้ว

คนที่พยายามสื่อสารคุณค่าให้ถึงจุดหนึ่ง ให้เกิดคุณค่าทางวรรณศิลป์ ซึ่งอาจจะมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง แต่หลักการของเขามิได้เป็นหลักการที่สมควร มาประเมินค่างานชิ้นนั้นอย่างขาดความเข้าใจ แสดงภูมิสติปัญญาของ นักวิจารณ์ ได้อย่างเห็นชัด ... ถ้าเขายึดหลักการมั่วๆ อันนั้น ก็ทำให้งานถดถอยลงไปได้ หาแนวทางไม่เจอ

หรือ อาจจะเป็นปัญหาของแดดเช้าเองก็ได้นะ แดดเช้าคงต้องขอตัวหลบไปอ่านตำราวิจารณ์วรรณกรรม เงียบๆ สักพักหนึ่งแล้วละ ... เผื่อจะได้ค้นหาเจอว่า คุณนักวิจารณ์ผู้อาจหาญ อ้างตำราของท่านใด

เอ... หรือแดดเช้าจะติดต่ออาจารย์ที่เป็นราชบัณฑิตย์ท่านนั้น เชิญให้มาอบรมสอนวิชาวรรณคดีวิจารณ์แดดเช้าอีกสัก 10 รอบ

ไปดีกว่าค่ะ ... เข้ามาบ่นเฉยๆ อิอิ