ณ เส้นขอบเขตใจที่ได้ฝัน อยู่ที่นั่นแม้ไกลตากว่าได้เห็น และเส้นทางห่างแค่ไหน ใช่ประเด็น เรายังเข็นหัวใจไปถึงนั้น ร่องรอยเท้านักเดินทางยังจารึก เราก็ย่ำลงลึก กว่าถึงฝัน ระหว่างห้วงเหวใจได้ฝ่าฟัน ขวากหนามภยันตราย อยู่รายทาง หลายโอกาส ภาพลวงตา พาใจคิด เกิดนิมิตลวงหลอกบอกให้ห่าง และแรงท้อก่อเกิดเปิดอำพราง ทั้งจุดหมายลวงลาง สร้างว่ามี ณ เส้นขอบเขตใจยังได้ฝัน อยู่ที่นั่น จุดหมาย ใช่หายหนี ใช่เส้นขอบเขตฝันจะหวังดี เดินมาหาคนที่ ขี้คร้านทำ. แดดเช้า : ๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๕