10 มกราคม 2555 08:50 น.
แดดเช้า
หากหนึ่งลมหายใจใครเคยคุ้น
เปรียบเป็นฝุ่นเกาะดาวที่พราวฝัน
ฝุ่นก้อนใหญ่ได้หลอมพร้อมรวมกัน
เป็นหนึ่งดาวเสกสรรสร้างหนึ่งใจ
ฉันเป็นดาว เธอเป็นดาว ต่างพราวฟ้า
ต่างปั้นหนึ่งศรัทธาคุณค่าใส่
ดาวหนึ่งดวงห่วงหาหนทางไกล
ดาวอีกดวงคิดถึงใครเคยผ่านมา
เธออาจช้ำกล้ำกลืนยืนไม่ไหว
ฉันยังมีหวังอันไกลไขว่คุณค่า
เธอเข็ดขยาดหวาดฝันวันเวลา
ฉันยังกล้าเสี่ยงก้าวทั้งหนาว-ร้อน
ในเส้นทางระหว่างกัน ผันมาพบ
ขั้วบวกลบยังดึงแรง แห่ง หนัก-อ่อน
ความไหวเอนเล่นงานใจเธอไหวรอน
ความหนักแน่นสะท้อน สอนฉันเดิน
ระหว่างเส้นเร้นเงา เป็น "เรา" สร้าง
เป็นแสงบางเยื่อใยในนานเนิ่น
วาดสะพานสานไปไม่ขาดเกิน
สู่ห้วงเนินเหวใจใครอีกคน
หากหนึ่งลมหายใจใครเคยคุ้น
จากก้อนฝุ่นรวมเป็นดาวคราวสับสน
ยังเยื่อใยไหวระยับ กับหวังวน
ใครคงค้นข้ามสะพานสานดวงดาว.
แดดเช้า : ๑๐ มกราคม ๒๕๕๕
9 มกราคม 2555 08:54 น.
แดดเช้า
คนบนดอยละห้อยคอยดาวกลับ
ดาวประดับฟ้าสูงมุ่งฝันใฝ่
คนบนดอยคอยดาวประดับใจ
ดาวประดับฟ้าไกล ด้วยใจทะยาน
คนบนดอยคอยดาวประดับดอย
หวังเอื้อมสอยดาวกลับประดับบ้าน
ดาวพร่างแสงแรงประกายคล้ายตำนาน
ซ่อนวันวานเก่าก่อนเคยนอนดอย
ดาวระยับประดับฟ้ายังหน้าชื่น
ลืมวันคืน ลืมตัวตน ข่มปมด้อย
ดาวค้างฟ้ายังยิ้มเยือนฟ้าคอย
เป็นเพชรพลอยประดับฟ้าลืมหน้าใคร
แล้ววันหนึ่งถึงวันดาวพลันดับ
แสงระยับกลับหม่นจนร่ำไห้
ร่วงดาวลงตรงประดับกับดอยไพร
ดอยยังกล่อมดวงใจ ... รักษาดาว
คนบนดอยคอยวันนี้ที่ดาวกลับ
มาประดับดอยตระการแทนห้วงหาว
ดาวกับดอยคอยเคียงเพียงสกาว
งามพอกล่าวคำสดับ "ดาวประดับดอย".
แดดเช้า : ๙ มกราคม ๒๕๕๕
7 มกราคม 2555 21:42 น.
แดดเช้า
เสื้อกันหนาวเหงาไม่เคยคลายห่าง
สบตาคุณยังอ้างว้างอย่างโดดเดี่ยว
ห่มผ้าหนาเพียงใด ใจดายเดียว
ใจยังเหี่ยวห่อแห้ง แล้งกว่านั้น
ในอ้อมกอดกอดคนที่เคยอุ่น
แต่ว่าคุณไม่เคยรัก คงยิ่งหวั่น
หนาวแปลบลึกรู้สึกร้าวทุกคราวพลัน
อย่ากอดฉันเลยดีกว่า ... ถ้าไม่รัก
เสื้อกันหนาว เหงาไม่เคยคลายห่าง
สบตาคุณ ยังอ้างว้าง ยิ่งห่างหนัก
อ้อมกอดที่แข็งทื่อ คือหนาวนัก
หนาวกว่าลมโหมหนัก ... ช่วงเหมันต์.
แดดเช้า : ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
6 มกราคม 2555 12:08 น.
แดดเช้า
รากแห่งความศรัทธาฝังค่าลึก
เป็นรู้สึกพื้นฐานอันยิ่งใหญ่
ที่คล้องดวงห้วงสถิตของจิตใจ
กว่าจะได้ปึกแผ่นเป็นแดนดิน
มิใช่เป็นความมัวเมาที่เขลาขลาด
แต่เป็นเสาของชาติ มิอาจสิ้น
รากที่หยั่งลึกไปล้วนเปิดจินต์
เติบต้นถิ่นหลักมั่นคงตรงกิ่งใบ
ขยายแผ่กระแสรักที่หนักแน่น
คุ้มครองแดนถิ่นถ้วนล้วนสุขได้
สยามเมืองยิ้ม เกิดก่อน อเมริกาไกล
แล้วทำไมต้องเดินตาม ยูเอสเอ
อเมริกา มาจากยุโรปโน่น
ค้นพบแดนไกลโพ้นแล้วหันเห
ตั้งกลุ่มก้อนประเทศใหม่ใจทุ่มเท
แบ่งแยกผิวชาวเล เคยอยู่ครอง
พวกเขาจึงขาดศรัทธามหาศาล
ไร้ตำนานประวัติศาสตร์อาจคับข้อง
พัฒนาการด้านต่างต่าง ตามครรลอง
และก็ต้องแบ่งมณฑลมลรัฐ
แล้วเราจะเดินตามก้นคนเหล่านั้น
กระโดดข้ามลำดับขั้น ให้อยู่หมัด
หวังก้าวไกลใช้วิธีที่เคร่งครัด
รากถูกกัดกร่อนลำต้น คงล้มตาย
เถิด ... ศึกษา ความเป็นมาให้ดีก่อน
ค่อยนึกย้อนประวัติศาสตร์สร้างความหมาย
สยามยิ้ม จากศรัทธา ไม่เสื่อมคลาย
สืบมาหลายร้อยปี ยังยิ้มเยือน
แล้วทำไมสมัยนี้ยิ้มไม่ออก
หรือช้ำชอกรับความคิดมากลบเกลื่อน
เกิดไม่พอใจในระบอบชอบบิดเบือน
ทั้งที่ยิ้มเคยเปื้อน ด้วยศรัทธา.
5 มกราคม 2555 08:16 น.
แดดเช้า
หากถักร้อยพลอยเพชรเก็จดาวได้
จะร้อยเป็นรูปหัวใจให้ห้วงหาว
ประดับเพชรรุ้งรางพร่างแพรวพราว
ทรงกลดจันทร์สว่างวาวกระจ่างฟ้า
แล้วชวนเธอนั่งมองคล้องใจมั่น
ฝีมือฉันสร้างสรวงห้วงเวหา
แม้เวิ้งว้างกลางใจลึกเหลือคณา
ฉันจะกล้าปลอบขวัญวันห่างไกล
แต่เพียงฝันก็เพ้อเกินใจคว้า
ห้วงเวหาคว้างเคว้งว้าเหว่ไหว
แค่ดาวเกลื่อนเพื่อนฟ้าละลายใจ
ต้องแขวนดาวเอาไว้ที่ตรงเดิม
หากถักร้อยสร้อยดาวเอามาได้
ฉันคงคว้าหัวใจเธอมาเพิ่ม
แต่ดาวสูงเหนือใจไว้แต่งเติม
จึงไม่กล้าฮีกเหิมจะร้อยดาว.
แดดเช้า : ๕ มกราคม ๒๕๕๕
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
981
