2 กรกฎาคม 2549 17:14 น.
แดดเช้า
กระหน่ำฝนหล่นร่ำบนคำแล้ง
ดินที่แห้งชื่นใจได้น้ำฝน
คำที่แล้งแบ่งปันฝันบันดล
เพียงผ่านพ้นช่วงชื่น ... ก็คืนใจ
รุ้งจรัสสะท้อนแสงแห่งคุณค่า
ซับน้ำตาชอกช้ำคนร่ำไห้
เมื่อคลายหม่นก็วนกลับลับหายไป
เหลือทิ้งไว้ความทรงจำเคยช้ำทรวง
กับความมืดยืดยาวหนาวซึมซ่าน
ลมที่ผ่านเพียงผันวันที่ล่วง
รุ้งสะท้อนอาทรค่ามายาลวง
ระเหยดวงแก้วหายจากใจเรา
ขอขอบคุณอุ่นไมตรีที่มอบให้
แม้พอได้นิดหน่อยค่อยคลายเหงา
เยียวยาแผลซึมลึกรู้สึกเบา
รอยเจ็บเก่าถูกกระทบ ... ใครลบเลือน
เธอคือ "รุ้งในน้ำค้าง" พร่างตานัก
มิใช่รักยั่งยืนชื่นใจเหมือน
ขอขอบคุณอุ่นไมตรีที่มิตรเยือน
อยู่เป็นเพื่อนชั่วพัก ... แล้วจากจร
แม้มิได้อยู่ในใจใครนานนัก
ก็ขอพักเพียงใจคลายเหนื่อยอ่อน
กับความหวังพลั้งพลาดที่ขาดตอน
ริ้วกลีบอ่อนดอกไม้ ... ของใจช้ำ
กระหน่ำฝนหล่นร่ำบนคำแล้ง
เหมือนดินแห้งยังได้ฝนใสฉ่ำ
ยิ่งฝนหล่นกระทบใส่ใจเจ็บจำ
รุ้งยิ่งย้ำแผลลึกรู้สึกร้าว
ดีกว่าที่ไม่มีทั้งฝน-รุ้ง
ชีวิตคงย่อมยุ่งและเหน็บหนาว
ซับน้ำตาปร่าเจ็บเก็บเรื่องราว
แค่ครู่คราวพริบหวังบ้าง ... ก็ยังดี.
2 กรกฎาคม 2549 09:18 น.
แดดเช้า
ตาเบิ่งกว้างช่างกระไรนอนไม่หลับ
ใจกระสับกระส่ายหลายหลายหน
ทั้งครุ่นคิดจิตฟุ้งซ่านพล่านกังวล
คิดถึงคนอยู่ไกลไม่หลับนอน
คืนพร่างดาวเรื่องราวไม่พร่างชัด
ยากสะบัดความคำนึงซึ่งตามหลอน
ทั้งห่วงใยความเป็นไปใจอาทร
อยากออดอ้อนความคิดถึงถึงบางคน
นอนนับดาวพราวฟ้าเกินกว่านับ
หัวใจกลับวุ่นวายคล้ายสับสน
ดาวหมื่นล้านลานตา ณ เบื้องบน
นับดาวจนดาวหมดฟ้าตายังค้าง
แค่มีเธอเคียงกายคล้ายความฝัน
ดาวนับพันไร้ความหมายไม่พราวพร่าง
เพราะแสงแห่งปรารถนามากลบทาง
อยู่ข้างข้างใกล้ใกล้ใจอุ่นแล้ว
ตายังเบิ่งมองฟ้า ... คนบ้าฝัน
ข้างข้างฉันเธออยู่ไหนไร้เสียงแว่ว
หยาดน้ำตาหยดพราวคล้ายดาวแพรว
ไร้วี่แววเธอส่งข่าว ... เราคงคอย.
1 กรกฎาคม 2549 16:17 น.
แดดเช้า
คนอ่อนไหวได้ฝันดีสักทีหนึ่ง
ฝันว่าเธอคิดถึงซาบซึ้งค่า
เขียนกลอนหวานผ่านถ้อยคำล้ำมนตรา
ชื่นใจว่าเธอบอกรักเราสักครั้ง
ฝันอบอุ่นคุ้นเคยเหมือนเผยใจ
คนอ่อนไหวไม่อยากตื่นอยากชื่นหวัง
อยากยืดฟ้าราตรีให้จีรัง
ออกคำสั่งดวงดาวอย่าดับดวง
มีเธออยู่เคียงข้างอย่างในฝัน
ไม่อยากเห็นดวงตะวันอันโชติช่วง
อยากหลับตาฝันล้ำค่ามายาลวง
กาลอย่าล่วงฟ้าอย่าสางถึงกลางวัน
ตะวันแยงแทงตาต้องตื่นแล้ว
ฝันดับแววช่วงคืนเพียงชื่นฝัน
แต่คงยังตั้งปรารถนาจะผูกพัน
อธิษฐานฝันนั้น ... จงเป็นจริง.
1 กรกฎาคม 2549 10:18 น.
แดดเช้า
พี่ชายคนดี ....
ยังคงมีน้ำใจให้เสมอ
เฝ้าห่วงใยในฝันอันเลิศเลอ
พร้อมเสนอความอาทรอวยพรคำ
หมั่นติดต่อไถ่ถามความเป็นไป
ปลอบกล่อมนอนฝันใฝ่ในทุกค่ำ
คิดถึงกันสรรค์สร้างทางหนุนนำ
ละลายช้ำหมองหม่นบนชีวิต
แม้ยามเหงามีเงาเขาเคียงข้าง
คลายอ้างว้างลบขลาดล้างพลาดผิด
ขอน้ำเสียงเพียงละมุนอุ่นห้วงคิด
อภิสิทธิ์เป็นพิเศษห้วงความรัก
มีคำกลอนอ่อนหวานให้อ่านร่ำ
ถ่ายทอดคำความรู้สึกลึกแน่นหนัก
ปลูกสัมพันธ์วันผ่านมาซึ้งค่านัก
ขอเป็นหลักในหัวใจ ... พี่ชายคนดี
แค่สมมุติ ... สุดละเมอคล้ายเพ้อพร่ำ
หวังทุกค่ำฝันหวานอย่างเต็มที่
หลับทุกคืนชื่นใจได้เปรมปรีดิ์
ก็เพราะมีพี่ชาย โทร.กล่อมนอน
อยากเป็นคนของใจยามใจเหงา
เป็นคนเฝ้าห่วงใยคลายล้าอ่อน
หากไร้คนเข้าใจใครอาทร
น้องขอวอนเป็นคนหนึ่งซึ่งเคียงใจ
จะเกี่ยวพันฝันซึ้งถึงดวงดาว
ณ ห้วงหาวร่วมฝันแบ่งปันให้
รวมจากสองคล้องคุ้นละมุนละไม
สัมพันธ์เชื่อมโยงใยเป็นหนึ่งเรา
พี่ชายคนดี ...
ยังคงมีอยู่ในใจยามใจเหงา
เป็นที่หนึ่งในหัวใจในห้วงเงา
ฉายแสงเข้าคลายหมองของชีวิต
แค่สมมุติ ... เท่านั้น คนฝันเฟื่อง
วาดฝันเรืองรุ้งรายคล้ายขอสิทธิ์
เป็น น้องสาว สุดที่รัก สุดใกล้ชิด
ที่พี่คิดห่วงใยไม่ห่างเลย.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
920
