5 กรกฎาคม 2549 12:07 น.
แดดเช้า
เรือนธรรมนำชีพพ้น ................ ภัยผอง
ร่มรื่นเย็นประคอง ................... จิตแผ้ว
กระแสเมตตาปอง ................... ปัดเป่า
ที่รุ่มร้อนดับแล้ว ...................... ขจัดเถ้าตัณหา
พักใจล้าอ่อนด้วย ..................... เหนื่อยหาย
อานุภาพธรรมฉาย .................... อุ่นเอื้อ
อาบเอิบชีพป้องกาย .................. ทุกเมื่อ
สถิตมั่นโอบกอบเกื้อ ................. เกราะแก้วคุ้มขวัญ
ทุกคืนวันลบล้าง ........................ มืดมน
แสงแดดเช้ายังดล...................... สว่างจ้า
สายลมพัดเวียนวน .................... กระทบ จิตนา
มีแต่ธรรมนำหน้า ..................... ครอบคุ้มภัยลม
สมดุลเสาหลักค้ำ ....................... สี่เสา
เจริญเมตตาบรรเทา ................. ทุกข์ท้น
กรุณาสู่สัตว์เขลา ....................... ช่วยฉุด โลกเอย
เพียรนิ่งยินดีล้น ........................ นั่นแท้พรหมนาม
งามเรือนริมฝั่งน้ำ ..................... ห้วงสงสาร
วัฏจักรชีวิตพาน ........................ พบพ้อง
แห่งห้วงบ่วงกรรมนาน .............. เนิ่นนัก
ธรรมฉุดภพชาติคล้อง ................ ทุกข์สิ้นมลายสูญ.
3 กรกฎาคม 2549 23:16 น.
แดดเช้า
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
เท่าที่หทัยสถิตะมั่น
บ่ผละผันลุกาลใด
รักเท่ารดีจะพิสมัย
ผลิประทับประดับทรวง
เพียงพอจะรับหทยเปี่ยม
มิจะเทียม ฤ ถามทวง
เท่าที่จะมีมิจะทะลวง
ฤ ลุล่วงและเกินควร
เรียกร้องก็เจ็บเพราะจะมิพอ
จิตะท้อและไห้หวน
เถิดรับประจักษ์พิศะกระบวน
ดุจะซึ้งประหนึ่งใจ
รอยรักประสิทธิ์ศุภะสราญ
ก็ประสาน ณ ห้วงใน
สร้างสรรค์ริเริ่มรดิฤทัย
จะมิไห้ระทมตรม
เท่าที่หทัยสถิตะมั่น
ลุสวรรค์วิมานรมย์
ชื่นใจเถอะรักทนุผสม
มิจะปรารถนาใด
สุขปัจจุบันมิกละคิด
ฤ จะติด ณ กาลไหน
มารยาจริตนยะอะไร
ก็มิเทียบ ณ สิ่งจริง
เท่าที่หทัยสถิตะรัก
ฤ ประจักษ์ตระหนักอิง
ดูแลถนอมทะนุประวิง
ถิระมั่นนิรันดร์งาม.
3 กรกฎาคม 2549 19:11 น.
แดดเช้า
แดดเช้าคราวฤดูกาลผ่านคืนหนาว
หัวใจร้าวร้างโรยโหยหาฝัน
ดวงดอกอ้อนลมล้อเพียงต่อวัน
ผ่านกาลผันลมก็พรากไปจากทรวง
แดดเช้าคราวฤดูกาลผ่านคืนร้อน
ริ้วลมแล้งยังมิผ่อนอาทรห่วง
ดวงดอกอุ่นเพียงคราวราวแดดลวง
แล้วค่อยร่วงโรยต้นพ้นกิ่งรัก
แดดเช้าคราวฤดูกาลผ่านคืนฝน
ริ้วลมวนพายุประทุหนัก
ดวงดอกช้ำน้ำฝนหล่นทายทัก
แล้วจมปลักกลีบช้ำเพียงลำพัง
คือตำนานกาลต่อล้อดอกฝัน
ให้หนาวสั่นหรือร้อนเร่ากับเงาหวัง
แล้วสายลมพรมพัดใช่อยู่ยัง
หรือน้ำหลั่งโปรยครู่เพื่อดูใจ
ดวงดอกอ้อนลำนำความช้ำชอก
เหมือนเพลงบอกห้วงช้ำที่ร่ำไห้
กระอักน้ำตารดหมดเยื่อใย
เขาทิ้งไว้ข้างทางร้างคนแล.
อ้างอิง : กระทู้ของ คุณ ร้อยแปดพันเก้า ค่ะ : )http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem90793.html
3 กรกฎาคม 2549 11:44 น.
แดดเช้า
กลัวรักเธอไม่มากอย่างปากว่า
ถูกข้อหาลวงหลอกปอกลอกฝัน
เป็นประเด็นคดีใหญ่อุกฉกรรจ์
ด่วนแปรผันหัวใจไม่แน่จริง
เที่ยวหว่านล้อมกล่อมคำหวานน้ำตาลเยิ้ม
ให้หลงเคลิ้มกะล่อนซนกลอกกลิ้ง
มอบทั้งใจให้ความรักหวังพักพิง
เบื่อแล้วทิ้งขว้างไปไม่เหลียวแล
อีกข้อหาว่าเห็นเป็นดอกไม้
เชยชมได้แล้วขย้ำช้ำบาดแผล
ขยี้จนป่นปี้ไปใจปรวนแปร
อ้างข้อแม้มากมายหลงตายใจ
จึงมิกล้าบอกว่ารักให้หนักจิต
เมื่อใจคิดมุ่งมั่นมิหวั่นไหว
จะกระทำให้เห็นซึ้งถึงข้างใน
กว่าคำพูดใดใดจะให้กัน
รับผิดชอบความบอบช้ำที่กล้ำผ่าน
พาข้ามด่านอุปสรรคสุดบากบั่น
อยู่เคียงข้างอย่างเข้าใจใฝ่ผูกพัน
ทำความฝันให้เห็นว่าเป็นจริง
ป้องกันทุกคดีที่กล่าวหา
การกระทำล้ำค่ากว่าทุกสิ่ง
ขอพิสูจน์แทนพูดจามาอ้างอิง
คำหวานยิ่งใดใดจึงไม่มี
กลัวรักเธอไม่มากอย่างปากว่า
ให้เวลารักเติบต้นตามวิถี
จวบงอกงามผลิดอกออกผลดี
เบ่งบานสมกับวลี ... ที่ร่ำ "รัก".
2 กรกฎาคม 2549 23:21 น.
แดดเช้า
แค่หัดเขียนเรียนกลอนอ่อนหัดนัก
อยากรู้จักถ่ายเทฝันวันอ่อนไหว
ลองเรียนรู้อารมณ์ประสมใจ
ถ่ายทอดนัยบทกวี เป็นที่รัก
ลองบ่มเพาะอารมณ์ทั้งชมชื่น
เบิกบานรื่นร่มเงาเอาเป็นหลัก
หรือบางที ... ลองเศร้าเอาสักพัก
แล้วทายทักอารมณ์เหงา ... สักคราวครั้ง
เล่นกับอารมณ์ ผสมคำร่ำรู้สึก
สร้างสำนึกสะเทือนใจให้ความหวัง
พยายามสื่อสารเพียรอ่านฟัง
อยากไหลหลั่งความหมายคล้ายชีวิต
ยังเป็นคนอ่อนหัด แต่ศรัทธา
เชื่อมั่นในคุณค่า อภิสิทธิ์
แห่งความเป็น "นายภาษา" อันสัมฤทธิ์
พร้อมเนรมิตภาพพจน์ บทเรียงร้อย
จึงเกลาปรับปรุงแต่งแปลงสิ่งเห็น
ให้กลายเป็นอักษรกลอนถักถ้อย
เล่นความคิด เล่นอารมณ์ ผสมรอย
แล้วค่อยค่อยขัดเกลาให้เข้าทาง
แค่หัดเขียนเรียนรู้สู่ชีวิต
ภูมิน้อยนิดต้องเติมเพิ่มหลายอย่าง
ภาษาศิลป์ ศาสตร์ช่วย อำนวยวาง
หวังเพียงสร้างภาพฝัน ... แบ่งปันใจ
มิเคยคิดเด่นดังหวังชื่อเสียง
ขอแค่เพียงสร้างสรรค์ฝันสวยใส
ถ่ายเทฝันปันรู้สึกลึกภายใน
ถ่ายทอดสู่ใครใคร ... ได้เสพงาน.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1686
