9 กรกฎาคม 2549 15:15 น.
แดดเช้า
ปมด้ายย่อมยุ่งย้อน .............. พัวพัน
ร้อยกลุ่มกลุ้มรุมกัน .............. ปลดด้าย
ต่างมือต่างยื้อยัน .................. ยากสืบ ต้นเอย
ต่างเอ่ยอ้างตนคล้าย ............. อยากให้ปมคลาย
เรื่องร้ายร้อนซ่อนเร้น ........... การเมือง
คนวุ่นคนขุ่นเคือง ................. อยากได้
โอบอำนาจเนืองเนือง ........... กอดแน่น
ป้องปกอัตตาไว้ .................... เพื่อพ้องพวกตน
ด้ายสับสนถักร้อย .................. หลายวน
อีกกลุ่มนิยมชน ..................... ต่อต้าน
หวังผลักกดดันคน ................. เค้นบีบ
สร้างเรื่องผูกเงื่อนค้าน .......... เพียบพร้อมปมเกลียว
ปมยุ่งเกี่ยวหลากเส้น .............. พันเวียน
ทะเลาะกันจนเอียน ................ หน่ายถ้วน
ต่างฝ่ายต่างอ้างเพียร ............. ตนถูก
ปัดผิดปั่นป่วนล้วน .................. อีกข้างเลวทราม
ไต่ความตามเงื่อนอ้าง ............. แห่งศาล
อำนาจตุลาการ ....................... เกี่ยวด้าย
ถึงคราวหยุดยังพาล ...... .......... บทบาท
ยังเคลื่อนคนคลี่คล้าย ... .......... ขมวดด้ายการเมือง
ฤๅหยุดเรื่องว่างเว้น ................. ได้ไฉน
รอกฎแห่งกรรมใด ................... คลี่ด้าย
หยุดยื้อหยุดเคลื่อนไหว ... ......... หยุดวุ่น
หยุดขมวดปมป้าย .................... โทษสร้างแก่ใคร
ปมด้ายไยคลี่เส้น ..................... คลายปม
ต้องหยุดปล่อยเคียวคม ............. เกี่ยวเส้น
หลายมือย่อมสะสม .................... ด้ายยุ่ง
ท้ายสุดต้องตัดเค้น .................... หมดด้ายทั้งไจ.
8 กรกฎาคม 2549 16:51 น.
แดดเช้า
สวัสดี ... สายลม
วันนี้จะพรายพรมถึงที่ไหน
ฝากถ้อยคำพร่ำบอกระลอกใจ
สื่อบางใครบอกคำซึ้ง คิดถึงเธอ
ช่วยห่อรักดูแลใจให้ดีดี
ส่งถึงที่ ช่วยประพรม ลมเย็นเสมอ
คลายร้อนรุ่มสร้างฝันอันเลิศเลอ
ผวยผืนห่มอย่าให้เจอ ภัยราวี
สวัสดี ... สายฝน
ช่วยหอบไอน้ำหล่นไปถึงที่
หอมกรุ่น อุ่นดิน สิ้นราคี
ให้เธอมีความสุขทุกทุกกาล
สวัสดี ... สายแดด
สีแสด อุ่นอ่อน อ้อนหวานหวาน
ช่วยสร่างโศกคลาย หายร้าวราน
ขับขาน ดนตรีแดด ให้เธอฟัง
สวัสดี ... ฟ้าใส
ส่งคิดถึง คนไกลไปถึงฝั่ง
การเดินทางของความรักจักจีรัง
ฝากฝัง ... คนของใจ ด้วยนะฟ้า
การเดินทางของความคิดถึง
ฝากให้ใครคนหนึ่ง ... ซึ่งไกลกว่า
สายลม สายฝน ดินแดดทา
ฝากบอกว่า ขอเธอ จงสุขใจ
ค่ำคืน ... ยาวนาน
ความคิดถึงส่งผ่าน ดาวใสใส
กระดุมดาวพราวพริบกระซิบไป
กล่อมเพลงใส่ความหวังดีราตรีกาล
ปลอบเป็นเพลงฝันดี ... อย่ามีทุกข์
เล่านิทานเตือนปลุกให้สุขศานติ์
ห่มผืนผวยอวยพรให้พบพาน
คืนเนิ่นนานหลับสนิท ... นิทรารมณ์
ความคิดถึงเดินทางไป
ถึงหัวใจใครบางคนให้สุขสม
ฝากกระซิบหนึ่งความหมายสายลมพรม
ฝากห่ม ผืนผวย ... ด้วยห่วงใย.
7 กรกฎาคม 2549 16:01 น.
แดดเช้า
ห่าง ... อีกแล้ว
คืนไร้แววดวงดาวหนาวแค่ไหน
น้ำตารดระทดท้อระย่อใจ
เจ็บหมกไหม้เพลิงผลาญแทบรานร้าว
ห่วง ... สุดขั้ว
ฟ้าเทามัวหม่นคล้ำน้ำค้างหนาว
ยังคงเบิ่งเวิ้งฟ้ามากแสงดาว
หลากเรื่องราวความหลังหลงกังวล
จะเป็นสุขอยู่ดี ณ ที่ไหน
คิดถึงฉันบ้างไหม? ใจหมองหม่น
ยิ่งห่วงใยคล้ายเจ็บแปลบแทบทุรน
เหงาเจือปนหวั่นไหวยามไกลกัน
หวง ...
เกิดอาการตักตวงช่วงชิงฝัน
อยากพิเศษอยากเลิศล้ำอยากสำคัญ
เป็นคนของความผูกพันสำหรับเธอ
ไม่อยากให้ใครสำคัญกว่าฉันได้
เริ่มเรียกร้องมากไป ... ใจพลั้งเผลอ
ครอบครองคนบางคนเกินค้นเจอ
แล้วพร่ำเพ้อเจ็บหนาวจนร้าวลึก
ห่าง จนห่วง ล่วงไป จวนใจหวง
อยากไถ่ทวงเป็นเจ้าของความรู้สึก
ตัด "หวง" ออกสักหน่อยค่อยสำนึก
เพียงผนึกความห่วงใย ยามไกลกัน
เพื่อจะได้รักเย็นเย็นอย่างเป็นสุข
ผ่อนร้อนทุกข์ท้นใจคนไหวหวั่น
แผ่ขยายสายตากว้างกว่านั้น
ผลิเผยฝันงามเบิกบาน บนลานรัก
ห่าง จนห่วง ไม่ล่วงเลย ไปเป็นหวง
สบดาวดวงยิ้มหวานวานดาวถัก
ถ้อยลำนำคำกลอนอ้อนไปทัก
ขอรู้จักรักษาตน ... นะ คนดี
คนบางคนทนรอต่อการกลับ
ให้เธอรับสิ่งสร้างสรรค์อันสดสี
ฝากสายลมกระซิบร่ำคำวลี
หลับคืนนี้ ... ฝันสวย นะ จะอวยพร
ห่าง ... อีกครั้ง
ดวงดาวหวังพร่างพริบยิ้มออดอ้อน
โปรยความหมายร่ายรำกับคำกลอน
เหมือนดาวฟ้อนระบำดวง เพลงห่วงใย
ห่วง ... หา
รอการกลับเห็นหน้าจะถามไถ่
รับรู้สิ่งที่เห็นความเป็นไป
เป็นอย่างไร? อยากให้เล่า ... เราอยากฟัง.
6 กรกฎาคม 2549 19:50 น.
แดดเช้า
เริ่มผ่ายผอมหรือตรอมใจ ใครก็ทัก
ตกหลุมรักกินไม่ลงน่าสงสาร
หรือเครียดครุ่นวุ่นวายกับหลายงาน
กว่าเรียนผ่านแต่ละบท รันทดใจ
คนรุมถามความเป็นมาน่าเป็นห่วง
ถูกรักลวง หรือรักคน คนอ่อนไหว
ฉันจึงตอบคำปลอบนี้ ... ไม่มีอะไร
แค่อาหารมื้อใหม่ ... กินได้นาน
ข้าวพูนจานนั่นไงใส่ความรัก
รวมทั้งผักความห่วงใยใจประสาน
ใส่น้ำต้มความคิดถึงซึ้งซมซาน
น้ำดื่มหวานเติมน้ำใจ ชื่นใจจัง
ทุกมื้อคือความอาทรมาอ้อนออด
ลงไปทอดกับอารมณ์ผสมหวัง
เชื่อมน้ำตาลผ่านทรงจำทุกคำฟัง
น้ำตาหลั่งแรงดลใจให้น่ากิน
โรยหน้าด้วยยิ้มหวานรอการพบ
แล้วเกลื่อนกลบหวั่นไหวให้หมดสิ้น
เจือจานด้วยไมตรีที่หยาดริน
ชิมจนลิ้นรับสัมผัสศรัทธาใจ
และนี่คือทุกมื้ออาหารอารมณ์
หลงชื่นชมความดีงามคอยถามไถ่
อิ่มเอิบฝันอันเลื่อนลอยคอยร่ำไป
แอบร่ำไห้ซาบซึ้งคิดถึงเธอ
อาหารอารมณ์ ... ผสมน้ำตาคุ้มค่าไหม
ที่ทุ่มใจปรุงรสรันทดเสมอ
อยากให้ฝันทุกฝันฉันละเมอ
อย่าเป็นเพียงฝันเพ้อ ... ทุกมื้อเลย
จึงผ่ายผอมยอมได้ด้วยใจรัก
หวั่นอกหักหวาดได้ยิน คำเฉลย
หากเธอบอกออกมาเหมือนเฉยเมย
โอ้ใจเอย ... อาหารสลายคล้ายควันลอย
เหมือนกลั้นใจ กล้ำกลืน เกินยืนหยัด
ทั้งผักผัดความห่วงใยใจเหงาหงอย
คงเย็นชืดจืดจางเจ็บเกินคอย
หมดร่องรอยอาหารหาย ... สลายใจ.
5 กรกฎาคม 2549 23:57 น.
แดดเช้า
ทำไม่เป็นเห็นไหมไร้จริต
ที่จะมากระบวนกระบิดทำอิดเอื้อน
ส่งตาหวานซ่านซึ้งแย้มยิ้มเยือน
อายกลบเกลื่อนอ้อนหวานสารพัน
ช่างยากนักวางมาดบทบาทสวย
ทำเขินขวยให้เธอรักปักใจฝัน
แค่เป็นคนปอนปอนอาทรกัน
หมายคงมั่นความรู้สึกลึกจากใจ
คำหวานหวานทำไม่เป็นเห็นหรือเปล่า
ตรงตรงเป้าทุกทำนองของใจไหว
พูดชัดชัดจากจิตมิลวงใคร
วันไหนไหนก็พิสูจน์พูดคำเดิม
จึงเป็นคนอาภัพรักแสนหนักอก
หวั่นสะทกกลัวรักจักไม่เพิ่ม
ไม่ปรุงแต่งแปลงเปลี่ยนเพียรต่อเติม
เพื่อสร้างเสริมเสน่ห์ไหนให้ใครรัก
เพราะธาตุแท้แปรอย่างไรไม่เคยปด
บีบน้ำตารันทดทำอกหัก
ก็กระโดกกระเดกเหลือเกินนัก
สุดกระอักกลืนกล้ำเก็บน้ำตา
ถ้าอีกคนหวานล้ำเธอฉ่ำชื่น
ฉันคงฝืนมองเธอเพ้อพร่ำหา
เธอหลงรักภาพฝันอันมายา
ฉาบฉวยทาวาบหวานช่างซ่านซึ้ง
คนไร้รสน้ำตาลอันหวานหยด
เริ่มจะหมดอาลัยไร้ที่พึ่ง
กับการที่เธอมีรักเป็นหลักตรึง
กับคนหนึ่งหวิวหวานซ่านหัวใจ
ทำไม่เป็นเห็นไหมไร้จริต
คงจะผิดที่ไม่หวานสักเท่าไหร่
รักความจริงยิ่งค่ากว่าสิ่งใด
เธอเลือกใครมิเรียกร้อง ... ลองตรองดู.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1011
