29 กรกฎาคม 2549 09:52 น.
แดดเช้า
เคยหลงใหลกลิ่นละมุนกรุ่นกุหลาบ
หลงในภาพกลีบซ้อนอันอ่อนหวาน
หลงสัมผัสศรัทธามาเนิ่นนาน
และซึ้งซ่านแทรกลึกตรึกตรึงใจ
ปลูกกุหลาบอาบฝันมานานนัก
ด้วยหลงรักความงามตามฝันใฝ่
บรรจงแนบแอบชื่นยื่นเยื่อใย
หวังบางใครร่วมกันปลูกฝันงาม
ไม่เคยคิดกังวลลมฝนซัด
ยังซื่อสัตย์จริงใจไม่หวั่นหนาม
หมั่นพรวนดินห่วงใยใจติดตาม
คอยไถ่ถามสุขเศร้าเท่าเป็นไป
ถนอมกลีบบอบบางอย่างลึกซึ้ง
แม้นิดหนึ่งลมพัดยังอ่อนไหว
บังแดดแรงแล้งลมห่มกันภัย
ไม่อยากให้บอบช้ำตามแดดลม
เพราะใจยอมพร้อมพลีเพียงนี้ได้
นิ้วพลาดไปถูกหนามความขื่นขม
กุหลาบเมินเหินห่างหมางระทม
เจ็บระบมเสี้ยนกุหลาบไม่หลาบจำ
ยังรดน้ำฉ่ำชื่นยืนหยัดรัก
หนองกลัดหนักระบมข่มใจร่ำ
เถิด ... หากรักจักอดทนบนถ้อยคำ
เจ็บหนามตำเสี้ยนลิ่มที่ทิ่มแทง
บ่งเสี้ยนหนามช้ำหนองนองน้ำตา
ยังเห็นค่ากุหลาบงามยามใจแห้ง
ได้ชื่นเชยเปี่ยมสุขปลุกเรี่ยวแรง
กรุ่นกลิ่นคลายร้างแล้งโหยแห้งใจ
เคยหลงรักกุหลาบอาบกลิ่นกรุ่น
อวลละมุนกลีบซ้อนอันอ่อนไหว
เสี้ยนหนามตำช้ำซ้ำอยู่ร่ำไป
หวนหาในนุ่มกลีบกุหลาบงาม.
28 กรกฎาคม 2549 15:03 น.
แดดเช้า
เริงรมย์กรอกซดเหล้า .................. กลืนคอ
กลั่นหมักน้ำจนพอ ....................... กระดกซ้ำ
หวานเพียงรุ่มร้อนรอ ................... รดร่าง
ตาหลับฝันถึงน้ำ .......................... ทิพย์ล้ำเลอสรวง
ร้อนช่วงกายกอดอ้อน ................... แดนดิน
หน้าซบแทรกเก็บกิน .................... แผ่นหล้า
ซุกหัวจ่อมจมริน .......................... น้ำหมัก นี้แล
ซ่านแทบเก็บดาวคว้า ................... เจ็บแล้วเวียนหัว
อาเจียนทั่วทั้งร่าง ......................... โงนเงน
เผลอคิดละเมอเอน ....................... สู่ห้วง
อีกแก้วกระดกเดน ........................ นรก
ร้อนซ่านซดล่วงล้วง ....................... กรอกน้ำทองแดง
แสงอำพันท่วมท้น ......................... งามตา
อยากซดควานไขว่มา ..................... กรอกซ้ำ
สติขาดขลาดเวลา .......................... หลงผิด
ฤๅว่านรกเลิศล้ำ ............................. ด่าวดิ้นเต้นโขยง
โขมงควันกะทะทุ้ง ........................ กรอกคำ
ร้อนเดือดจะจองจำ ........................ ร่างเต้น
ยิ่งกรอกยิ่งกลอกอำ - ..................... พรางภาพ
โหวกเหวกราวซ่อนเร้น .................. เร่าร้อนสะดุ้งโหยง.
28 กรกฎาคม 2549 11:59 น.
แดดเช้า
เธอเดียวดายบ้างไหมที่ในนั้น
คงแอบหวั่นอ่อนไหวในความเหงา
แห่งเดียวที่ไม่มีใครไร้แสงเงา
ห้องว่างเปล่าเวิ้งว้างกว้างขวางเกิน
เพียงรั้วรอบขอบเขตล้อมเหตุผล
เพื่อเธอค้นจินตนาการอย่างนานเนิ่น
ประดิษฐ์ฝันประดับใจได้เพลิดเพลิน
ปูทางเดินด้วยพรมทองของดวงดาว
ป้องกันคนค้นควานผ่านมาพบ
หมอนอิงอบไอรักจากห้วงหาว
ผืนผวยผ้าแพรละมุนอุ่นทุกคราว
คลายเหน็บหนาวในชีวิตปิดกันภัย
เธออ้างว้างบ้างไหมที่ในนั้น
มีสายโยงผูกพันอย่าหวั่นไหว
เถิด ... กอดเกี่ยวกระชับกับเยื่อใย
กลางหัวใจดวงที่มีเพียงเธอ.
27 กรกฎาคม 2549 11:42 น.
แดดเช้า
เธออาจเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายนัก
คนรู้จักเคยรู้ใจก็ไม่เห็น
คลื่นลมวนทนลมห่มเยือกเย็น
เสียดแทงใจจำเป็นต้องเจ็บกลืน
ราตรีล่วงห่วงใยใจทดท้อ
ริ้วแดดล้อลมวนทนเจ็บฝืน
ข้างกายเพียงเสียงสายลมข่มใจยืน
จะลิ้มชื่นหยาดน้ำค้างก็คว้างเกิน
แดดสายร้อนอ่อนล้าน้ำตาตก
สะท้อนอกสะทกร่างฝันห่างเหิน
มองข้างทางอ้างว้างทุกย่างเดิน
คนหมางเมินหมองหม่นบนรอยทาง
เธอมองหาแววตาประกายมั่น
ที่เชื่อมวันเชื่อมรอยร้อยช่องว่าง
โยงฝันย้ำสัมผัสจุดจัดวาง
แทรกระหว่างวันเวลาว้าเหว่รอย
เถิด ... หัวใจอ่อนไหวใครพบเห็น
น้ำฝนสาดกระเซ็นเป็นฝอยฝอย
ราวซ่านซึ้งถึงห้วงในใครรอคอย
ประสานร้าวเหงาหงอยให้รอยจาง
สาดแสงหนึ่งซึ่งอยู่ในหัวใจนั่น
เธอเห็นฉันบ้างไหมในโลกกว้าง
ทุกรอยเท้าก้าวย่างระหว่างทาง
ในช่องว่างหัวใจนั้น ... ใช่ฉันเอง.
26 กรกฎาคม 2549 21:48 น.
แดดเช้า
วันที่ไม่มีคนเคียงข้าง
หัวใจเธอคว้างสักแค่ไหน
จะขอก่อหวังกำลังใจ
ได้ไหมอยู่เคียงข้างเธอ
เป็นเพียงดาวดวงนิดน้อย
เฝ้าคอยจังหวะจะเสนอ
สิ่งดี สิ่งงาม ความเลิศเลอ
ยามโลกหม่นเบลอไร้แสงทอง
หากเธอพบทางสว่างไสว
ขอหลีกหลบไปไม่ขัดข้อง
แค่หนึ่งดาวนิดคิดเฝ้ามอง
ตอบสนองต้องการแล้วผ่านไป
ดาวดวงนิดน้อยเฝ้าคอยเห็น
มองตามเท่าเป็น ร้อน เย็น ไหม
หวังเห็นเธอสุขสุดห่วงใย
หนักหน่วงแค่ไหน ให้เลือนลาง
อาทรซ่อนไว้ในแววตา
สื่อค่าเท่าที่จะสรรค์สร้าง
มิอาจวาดหวังร่วมเส้นทาง
เพียงพร่างจุดหวังยามเธอท้อ
วันที่เธอมีคนเคียงข้าง
ปล่อยเธอตามทางไม่ร้องขอ
ทำเท่าที่ใจได้เพียงพอ
คอยเท่าใจรอได้เพียงรัก.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1863
