28 มิถุนายน 2549 16:29 น.
แดดเช้า
เป็นสิ่งที่พูดยากอยากจะบอก
คำในใจไม่ยอมออก ... สักทีนั่น
เพราะความกลัวประหม่าสารพัน
เธอก็ยังยืนยันถามทุกครา
"เป็นอะไรไปอีกเล่า ... ละคราวนี้
บอกสักทีได้ไหม ไยคลั่งบ้า
อึดอัดอกแปรปรวนใครยวนมา
หรืออ่อนล้าหวั่นไหวสิ่งใดกัน"
ก็บอกว่า พูดไม่ได้ เห็นใจหน่อย
หากตอบถ้อยจะเข้าใจบ้างไหมนั่น
ไม่เคยเป็นไม่รู้สึกไม่กดดัน
ลองเป็นฉันบ้างเถอะ ... เธอจะรู้
เธอซักถามหลายครั้ง ... หวังให้ตอบ
ทั้งขู่ปลอบสารพันอย่างเป็นอยู่
เป็นอะไรไม่สบายไม่น่าดู
ทำหน้าทู่ใครทำใครซ้ำเติม
ฉันอดทนบ่นว่าบอกไม่ได้
บอกออกไปอาการก็พล่านเพิ่ม
ฉันเป็นอย่างเคยเห็นเป็นเหมือนเดิม
มีสิ่งเสริมทำอึดอัดน่าหนักใจ
คำซักถามมากมายคล้ายกดดัน
ถึงทางตันจึงยอมเล่าเรื่องราวให้
ที่อัดอกคับข้องหมองเพียงใด
เพราะท้องผูกถ่ายไม่ได้หลายวันแล้ว.
26 มิถุนายน 2549 22:46 น.
แดดเช้า
เหมือน มีใครบางคนบนชีวิต
เหมือน ตามติดเงาคุ้นเป็นคุณค่า
เหมือน เป็นคนของฝันอันวามตา
เหมือน กับว่าเคียงใจไม่เคยร้าง
เหมือน มีใจคิดถึงเพียงซึ้งซ่าน
เหมือน ลมผ่านพลิ้วไหวไม่เคยห่าง
เหมือน รักกันปลอบขวัญให้เจ็บจาง
เหมือน ร่วมสร้างสิ่งฝันมั่นประคอง
เหมือน มีเธอเสมอมา นะ ที่รัก
เหมือน แน่นหนักปักใจไม่มีสอง
เหมือน สื่อสารผ่านใจสมใฝ่ปอง
เหมือน เจ็บนองน้ำตาเมื่อคราคิด
เหมือน สุดรักแต่ไม่เคยได้เอ่ยรัก
เหมือน รู้จักเพียงฉากทามาแปะติด
เหมือน ลมแล้งแห้งโหยโรยชีวิต
เหมือน ขอสิทธิ์จุดฝัน ... เท่านั้นพอ
เหมือน ไม่มีเธอตรงนี้เลยที่รัก
เหมือน อกหักร้าวเมินเกินติดต่อ
เหมือน ทุกวันฉันนั่งตั้งตารอ
เหมือน ทดท้อคอยใจใครบางคน
เหมือน มีใจผูกพันเป็นอันหนึ่ง
เหมือน เธอซึ้งเพียงผ่านวันสับสน
เหมือน เยื่อใยเดียวดายในวังวน
เหมือน ไฟลนร้าวแล้ว นะ แก้วรุ้ง.
24 มิถุนายน 2549 16:20 น.
แดดเช้า
ณ คืนโหยโรยราน้ำตารด
เศร้าสลดเหงาหงอยคนคอยฝัน
แข็งแต่ปากหากหัวใจไหวรำพัน
ขังรักอันอบอุ่นในกรอบกรง
กำแพงใจก่อครอบเป็นขอบเขต
ทุกข์เทวษเดียวดายใจเคลิ้มหลง
ฝันกระเจิงเพลิงไฟไหม้ผลาญลง
เถ้าฝุ่นผงมอดเขม่ายังเข้าตา
รักที่ไร้รวงรังถูกขังเก็บ
กรีดใจเจ็บลำพังแทบคลั่งบ้า
กรอบกำแพงแข็งขอบครอบตอกตรา
สลักค่าความมั่นใจในตัวตน
รักฤๅไร้รวงรัง ... คนขังรัก
จึงเก็บกักอารมณ์ข่มสับสน
มิกล้าเผยรักออกบอกบางคน
ยังปลักทนหม่นไหม้หัวใจตรม
ณ คืนโหยโรยราร้าวล้านัก
ใจแห้งหนักหน่วงเหนี่ยวเปลี่ยวขื่นขม
คนปากแข็งกำแพงใจไหวอารมณ์
กักรักจมเดียวดายในห้องลึก.
23 มิถุนายน 2549 20:50 น.
แดดเช้า
ร้อยเหตุผลปนข้ออ้างสร้างข้อแม้
กรีดบาดแผลเงื่อนไขให้ท้อถอย
อ้างทุกเหตุเจตนาตั้งตาคอย
คนใจน้อยเจ็บช้ำนองน้ำตา
เหตุผลหลากมากนักชักสับสน
มัวกังวลหมองเศร้าเกินเข้าหน้า
กระอักอกวกวนหม่นอุรา
บางทีล้าร้อนรุ่มกลุ้มใจนัก
พันอารมณ์ผสมฟุ้งเกินมุ่งหมาย
ทั้งเจ็บอายเคลิ้มฝันขุ่นเคืองหนัก
อาจจ่อมจมถมทับกับชังรัก
จนใครทักก็ไม่ฟังหลั่งน้ำตา
ร้อยเหตุผลคนไม่รักจักตีจาก
พันอารมณ์พลัดพรากจากคุณค่า
นั่งนึกนับวันคืนให้คืนมา
รั้งความหวังเลือนพร่าให้อยู่ยง
ร้อยแปดขั้นพันเก้าข้อก่อเงื่อนไข
อ้างหัวใจหลากคละจุดประสงค์
"นาฏกรรมอารมณ์" ปมพันวง
เหตุผลหลงยากคลี่คลาย "ลวดลายมนุษย์".
21 มิถุนายน 2549 08:10 น.
แดดเช้า
ฟ้าครามที่เคยใสกลับไม่สวย
มืดคลุมด้วยเมฆฝนปนอ่อนไหว
กระแสลมห่มอากาศหวาดปวงภัย
ฝนห่าใหญ่กระหน่ำซ้ำเติมดิน
ด้วยกังวลสารพัดลมซัดหวน
เกรงความปรวนของอีกใจไม่รู้สิ้น
หวั่นความคิดผิดพลั้งฝันพังภินท์
หม่นมัวเกินจักยินเสียงหัวใจ
ฝนกระหน่ำซ้ำซ้ำมานานแล้ว
กับเสียงแว่วลึกล้ำที่ร่ำไห้
ความห่วงหวงทะลวงแทรกทรวงใน
ทะลุแผลเจ็บแค่ไหน ... ใครรู้ทัน
รอฝนสร่างพร่างพราวฟ้าขาวใส
รอรุ้งเรียวจากใจได้ปลอบขวัญ
ประคองแนบแอบอิงพึ่งพิงกัน
ย้ำคำมั่นว่าจะอยู่เป็นคู่เคียง
ผ่านมืดหม่นทนกังวลสารพัด
ขอรักรัดโอบใจได้ยินเสียง
กระซิบร่ำคำผ่านหวานสำเนียง
แพรผ้าเพียงอุ่นพรมห่มใจร้าว
รุ้งเรียวรายสายฝันผ่านวันเจ็บ
ร่วมกันเก็บรุ้งรายห่มหายหนาว
ซับน้ำตาคลายทุกข์ทุกหนคราว
สานเรื่องราวระหว่างกันด้วยฝันทอ
ฟ้าที่เคยหม่นหมองนองน้ำฝน
ขอเพียงคนของใจได้เกิดก่อ
ยืนยันมั่นความหมายที่ใจรอ
โอบรักพออุ่นล้ำความเป็น "เรา".
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1706
