14 มิถุนายน 2549 08:43 น.
แดดเช้า
ปล่อยความคิดทั้งหมดปลดความฝัน
ยิ้มรับวันเบิกฟ้าคุณค่าใหม่
กรุ่นแดดเช้าหอมหยาดน้ำค้างไพร
อบอวลไออุ่นชีวิตทุกทิศทาง
จะปล่อยให้หัวใจได้มีสิทธิ์
ซับชีวิตชื่นความหมายฉายแสงพร่าง
มองเท่าที่ความเป็นไปไหววาดวาง
ทอสว่างผลิหวังดังใจตน
ฤๅ ... นิ่งมองหรือดิ้นรนจะค้นหา
กับคุณค่าความหมายในทุกหน
คว้าได้ไหม? ดวงตะวัน ณ เบื้องบน
ใบไม้ไกวปลิวหล่นเสียงดนตรี
เราทำได้แค่รับรู้และอยู่ปรับ
ตรึงประทับทรงจำล้ำเปี่ยมปรี่
ชื่นความหมายเท่าที่ได้ เท่าที่มี
เท่าใจที่ ถูกปลดปล่อย คอยเวลา
เมื่อหัวใจดวงน้อยถูกปล่อยปลด
มิอาจบดบังเบือนหมอกเลือนพร่า
ปลดครุ่นคิดพิศมองด้วยสองตา
เบิกหูมาได้ยินฟ้าดินครวญ
เมื่อหัวใจรับรู้สึกลึกใจตน
ทั้งหมองหม่นหมกไหม้และไห้หวน
หรือสบสุขทุกระยะทุกกระบวน
สิ่งแปรปรวนชีวิตร่ำลำนำวาง
วางความคิดที่ปิดทางการสร้างสรรค์
ปล่อยใจร่ำระรัวลั่นกับโลกกว้าง
โลดแล่นตามทำนองชีวิต ... ทุกทิศทาง
รับรสพร่างดวงแดดสีแสดทอง
แต่ ... ทำไมหนอหัวใจที่ไหวหวั่น
ไยใจพลันลังเลและคับข้อง
ไม่กล้าปล่อยหัวใจไป ในครรลอง
ที่หมายปองปรารถนาจะรักเธอ.
13 มิถุนายน 2549 11:45 น.
แดดเช้า
จัดระบบทบทวนกระบวนทัศน์
ให้แจ่มชัดห้องใจในสี่ห้อง
สิ่งปรารถนานานาประการต้องการปอง
ใจร่ำร้องสิ่งไหนลองใคร่ครวญ
ที่เจ็บร่ำช้ำซ้ำทุกค่ำเช้า
ไม่เคยเหงาก็เหงาได้ยอมไห้หวน
เพราะความรักหรือไร ใจทบทวน
อยากถี่ถ้วนทุกข้อต่อตัวตน
ก่อนจะบอกออกไปว่าใช่ "รัก"
ให้อีกฝ่ายได้ประจักษ์ชัดเหตุผล
กลัวเหลือเกินความเมินหมางหมองกังวล
เกรงใจคนรับรู้ไม่อยู่ฟัง
หวาดหัวใจของตนที่บ่นพร่ำ
หวั่นถลำลึกเกินกว่าน้ำตาหลั่ง
วุ่นคิดวกหมกไหม้ไฟประดัง
ไหววาดหวังไปไกลไม่อยากยื้อ
ขอเวลาจัดกระบวนทบทวนฝัน
ถ้ารักมั่นแท้พอก็ยึดถือ
จะปลดปล่อยหัวใจให้หลุดมือ
เสรีคือเพียงพอขอนำทาง
ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่มิอาจบอก
ยังช้ำชอกกับบางใครคนไกลห่าง
คิดลำพังหวังอารมณ์อมอำพราง
ไม่ปล่อยวางความคิดถึง ... แม้หนึ่งกาล
อาจเพียงใจไหวหวั่นจึงพล่านคิด
เหงาเปลี่ยวจึงผูกมิตรคิดสื่อสาร
หรือถูกใจใครคนหนึ่งซึ้งเนิ่นนาน
อาจคว้าควานหวังเปลี่ยวเกี่ยวสัมพันธ์
ย่อมจะเป็นไปได้ ... เท่าใจเป็น
รอชัดเห็นแจ้งจริงของสิ่งฝัน
ก่อนยอมให้รักนำทางสำคัญ
เมื่อถึงวันเปิดหัวใจมอบให้เธอ.
12 มิถุนายน 2549 09:57 น.
แดดเช้า
แค่คำหวานหว่านล้อมยอมทุกอย่าง
เปิดหนทางดวงดาวพร่างพราวฝัน
ขยายผลเป็นความรักความผูกพัน
อุทิศมั่นแสนหมื่นความชื่นใจ
คำหวานหนึ่งหยดน้ำผึ้งตรึงในจิต
ปลดเสรีทุกสิทธิ์คิดมอบให้
จนลุกลามเป็นคำถามความเป็นไป
จากคำน้อยเป็นเรื่องใหญ่ ... ไม่เคยตรอง
พังลงแล้วแก้วร้าวคืนหนาวจัด
ลมปากซัดตัดพ้อก็หม่นหมอง
น้ำผึ้งหวานซ่านยาพิษคิดลิ้มลอง
หยดเพียงปองใจฟุ้งซ่านเนิ่นนานจริง
แค่คำหวานหว่านโลมลมโหมพัด
จมเจ็บจัดสะบักสะบอมยอมทุกสิ่ง
เพียงหยดหนึ่งน้ำผึ้งที่พึ่งพิง
ระเหยหายเหลือคราบทิ้ง ... รอยแผลตรม.
11 มิถุนายน 2549 00:55 น.
แดดเช้า
แค่บอกว่า คิดถึง ใครซึ้งบ้าง
คนไกลห่างบางคนยังหม่นหมอง
บาดรู้สึกลึกลึกนึกใฝ่ปอง
เจ็บจนร้องร่ำไห้ .. หัวใจตรม
ฟังสิเพียง ... เสียงหัวใจไหวสะทก
แปลบหัวอกอ้างว้างคว้างขื่นขม
อย่าคิดแค่แผลผ่านซ่านอารมณ์
ที่ซานซมเพียงแผ่วแล้วผ่านไป
น้ำตาเจ็บจากบาดแผลท้อแค่นี้
อยากจะมีคนเยียวยามาปลอบให้
สักถ้อยหนึ่งขอเธอซึ้งถึงข้างใน
ความอ่อนไหว ... ใช่หนักกร้านเหมือนผ่านมา
เธอคงคิดแค่คำพูดเพียงผ่านเลย
แล้วชาเฉยเมินไปเห็นไร้ค่า
ลึกลึกแท้มีแค่เธอในสายตา
ไม่เคยคลาดสักเวลานาทีเดียว
คำ "คิดถึง" มากไป กระไรหรือ
เธอจึงดื้อไม่รับรู้ไม่แลเหลียว
เห็นค่าคำผ่านแผ่วแล้วคลายเกลียว
สัมพันธ์เหนี่ยวหน่วงไว้ ... ไม่เคยตรึง
แค่บอกว่า ผูกพันนะ จะรู้ไหม?
คนอ่อนไหวท้อรักสักคราหนึ่ง
เจ็บจนล้าคอยเพ้อเผลอรำพึง
อธิษฐานความคิดถึง ... ให้ถึงกัน.
10 มิถุนายน 2549 16:57 น.
แดดเช้า
เพียงบาดลมพรมพร่างน้ำค้างรุ้ง
ประกายคุ้งน้ำแควและแดดฉาย
พริบภาพชัดจำรัสพาดบาดทำลาย
กรีดเหมือนด้ายเส้นคมระทมลาญ
แค่คิดถึงความซึ้งซาบของความรัก
โลกก็หนักเจ็บร้าวไฟเผาผลาญ
เยื่อใยบางผิวแผ่วแล้วติดนาน
ลมพรมผ่านเย็นเยือนเหมือนซึมลึก
แผลแห่งด้ายคล้ายคมระบมบาด
กรีดเป็นทางพร่างพาดความรู้สึก
เหนี่ยวรั้งใจไม่เคยหยุดความคิดนึก
สุขเคลิ้มแค่รู้สึก ... ผลึกรัก
รอยบาดของความคิดถึง .. ตรึงปวดปร่า
หนาวน้ำตาโหยหวนรัญจวนหนัก
ลึกความหวานซ่านถ้วนหัวใจนัก
เหมือนศรปักกลางทรวง - - - ห่วงเหลือเกิน
ลมพร่างพรมห่มหนาวให้หนาวหนัก
คิดถึงรัก ยิ่งคิด ยิ่งห่างเหิน
หนอรอยบาดพาดทางคนห่างเมิน
ใจยอมเพลินให้ลมบาดแทบขาดใจ
จมกับห้วงห่วงหาคราคิดถึง
รอยบาดขึงร้าวช้ำ เกินร่ำไห้
ทุกครั้งที่ลมผลาญซ่านเนื้อใน
หม่นจนไหม้แล้วหนอ ... นะลมพราย
เพียงบาดลมพรมพร่างน้ำค้างเพชร
ผลึกเก็จก่องแก้วแววรุ้งฉาย
แปลบคมมีดความคิดถึงสุดเดียวดาย
คอยคุณคลายแผลนี้ ... นะที่รัก.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1346
