20 มิถุนายน 2549 07:01 น.
แดดเช้า
ฝนความรักกระหน่ำลงน่าสงสัย
ความเป็นไปมากมายคล้ายคิดฝัน
คลื่นคิดถึงซึ้งซ่านพล่านผูกพัน
แล้วแปรผันเป็นสายน้ำฉ่ำภายใน
ปรายฝนตกหนักหนาคราคืนค่ำ
ใจเริ่มช้ำเพราะเพ้อละเมอไห้
คลื่นหวั่นหวาดสาดกระแทกชำแรกใจ
สะเทือนไหวสะบักสะบอมตรอมระบม
คลื่นลมแรงเหลือเกิน นะ คืนฝน
ความรักหนักเกินทนวนขื่นขม
ยังคงคอยคนไกลไหวอารมณ์
ท้อระทมเจ็บลึกรู้สึกร้าว
ฝนยิ่งหนักรักยิ่งแน่นเจ็บแทนที่
น้ำตาปรี่ระบายคล้ายเหน็บหนาว
ผ่านคืนฝนทนทุกข์ทุกเรื่องราว
ฉากทรงจำยืดยาวราววกวน
อยากให้หยาดน้ำโปรยเพียงโชยผ่าน
อย่าร่วงนานหนักหนาเลยนะฝน
รักที่รอท้อนักมักมืดมน
ขอเพียงทนฝนผ่านพอ ... คืนรอคอย.
19 มิถุนายน 2549 14:47 น.
แดดเช้า
ใจที่เคยแข็งกร้านผ่านร้าวหัก
อารมณ์เคยแตกรักดั่งไฟเผา
ความรู้สึกลึกลึกผนึกเงา
ถูกกองเถ้าร้าวรันทดมาบดบัง
แผลแห้งเปรอะเกรอะหยากไย่ใครไม่เห็น
อากาศเย็นเยือกล้ำน้ำแข็งขัง
จมจ่อมกับกับดักใจไหวชิงชัง
ไม่อยากฟังความห่วงใยจากใครเลย
แล้วหยาดฝนหล่นโปรยโชยลมพัด
มาเป่าปัดหยากไย่ใจเปิดเผย
พลิ้วสายฝนหล่นร่วงรับขวัญเชย
บำบัดเยื่อฝุ่นที่เคยถูกเถ้ากอง
น้ำแข็งขังก็ละลายเป็นสายน้ำ
หัวใจช้ำถูกเยียวยาหายขัดข้อง
ลบกร้านกร้าวร้าวรานผ่านมุมมอง
โลกใหม่ส่องแสงสว่างกระจ่างใจ
เพราะพบพานใครสักคนบนชีวิต
ล้างสิ่งผิดผ่านผันดั่งวันใหม่
โปรยสายฝนหล่นร่วงช่วงวันวัย
วาดหวังให้เดินหน้ากล้ามั่นคง
ใจจึงอ่อนผ่อนคลายคล้ายดอกไม้
ถูกจัดไว้งดงามตามประสงค์
หยาดฝนหนึ่งซึ้งซ่านหล่นผ่านลง
ประสานดินบรรจงวาดฝันทอ
ผลิดอกรักกลางดินใจสุดใฝ่ฝัน
เธอมีส่วนร่วมกันปลูกต้นหน่อ
สัมพันธภาพอาบอุ่นละมุนพอ
จะคลายท้ออ่อนล้าในคราล้ม
ดอกไม้บานวันน้ำใจใสสะอาด
โปรยเป็นหยาดความหวังล้างขื่นขม
เธอใช่ไหม? ที่สร้างสรรค์ฝันชื่นชม
สร่างตรอมตรมวันเก่า ให้เศร้าคลาย
ใจเคยกร้านผ่านช้ำเจอน้ำฝน
จึงสุขล้นอ่อนหวานเป็นธารสาย
น้ำแข็งขังชิงชังพลันละลาย
ด้วยหยาดปรายฝนฉ่ำน้ำใจเธอ.
18 มิถุนายน 2549 13:35 น.
แดดเช้า
ฝนที่ร่วงช่วงวันอันร้อนร้าย
ลมที่พายพัดผันวันอบอ้าว
ดินที่แห้งแตกระแหงหายแล้งร้าว
คืนที่หนาวสร่างหมองยามเช้าเยือน
น้ำตาดาวพราวน้ำค้างพร่างแสงเพชร
แววรุ้งเก็จสะท้อนน้ำกระเพื่อมเคลื่อน
ลาจันทร์เจ้าดาวราตรีที่ลางเลือน
รับขวัญเพื่อนตะวันวันเบิกบาน
ชื่นหัวใจวันใหม่ได้มาถึง
ใจซ่านซึ้งธรรมชาติวาดหวังหวาน
แต่จะชื่นตื่นใจได้เนิ่นนาน
หากเธอขานสักหนึ่งคำให้ฉ่ำทรวง
แค่หนึ่งคำเหมือนหนึ่งน้ำประโลมชีพ
คลายใจรีบร้อนเร่าผ่อนเหงา - ห่วง
เอื้ออาทรใจอ่อนไหวสักหนึ่งดวง
อยากถามทวงคำเอ่ยเอื้อนเหมือนพิงพัก
ปรารถนาเพียงคำเดียวเชื่อมเกี่ยวฝัน
จะคล้องวันเวลามาปลูกปัก
เรือนหอแห่งไมตรีที่พำนัก
ตอกเสาหลักความหนักแน่นที่หัวใจ
ฝนที่ร่วงช่วงคืนชุ่มชื่นฝัน
ดวงตะวันอบอุ่นละมุนไหว
พริบดาวเดือนเกลื่อนฟ้ามีค่าใด
จะเทียบได้กับถ้อยซึ้ง หนึ่งคำ "รัก".
16 มิถุนายน 2549 12:34 น.
แดดเช้า
แผ่นดินหวานยามเช้าเหงาแค่ไหน
สายลมชื่นเพียงใดยามไหวหวั่น
หอมน้ำฝนหล่นโปรยใจโหยพลัน
อุ่นอวลฝันยามหลับตา - ราตรีร้าว
ทุกนาทีที่หัวใจไม่หยุดคิด
นิรมิตฝันสวยสดบนหมอกหนาว
พร่างภาพเธอเป็นฉากตอนของเรื่องราว
รินน้ำตาต่างข้าว ... ในบางคำ
ได้แค่ซึ้งติดตรึง - คิดถึงมาก
ใจเพียรฝากถ้อยเรียงเพียงเพ้อพร่ำ
เขียนอักษรากลางอากาศวาดลำนำ
ฝากลมร่ำกระซิบหูให้รู้กัน
ได้แต่คิดไม่ทำจึงช้ำหนัก
เก็บกดนักหนอหัวใจไยไหวหวั่น
เพราะหวาดวุ่นขุ่นหมองข้องตีบตัน
เกรงสัมพันธ์แปรปรวน ... ล้วนช้ำใน
แผ่นดินหวานทุกครั้งมอง ... หม่นหมองรัก
แม้ตระหนักสายลมชื่น ... ก็ขื่นได้
หอมน้ำฝนหล่นโปรย ... แต่โรยใจ
อุ่นอวลใด ก็แค่ฝัน ... เท่านั้นพอ.
15 มิถุนายน 2549 13:13 น.
แดดเช้า
พริบดาวพร่างกลางดอยคอยคนเห็น
ผ่านแดดเย็นคืนค่ำน้ำค้างใส
พบเช้าหมอกระลอกลมห่มหนาวใจ
พราวพลอยไพรสงบง่ายเรียบตามมี
มิได้ด้นกระสนค้นหาฝัน
ตะกายขึ้นฟ้าสวรรค์ชั้นสดสี
เพียงหนึ่งดาวพราวดอกบอกชีวี
ผ่านเวลานาที ด้วยชีวิต
อาจร่วงพราวจากราวฟ้า ณ แดนไหน
เจ็บช้ำใจเพียงผ่านอดีตผิด
เยียวยาแผลดูแลใจได้ความคิด
ไพรพฤกษ์คือมิ่งมิตรมามอบรัก
พริบดอกดาวพราวกลางดอยใครสอยถึง
อาจซาบซึ้งความเรียบง่ายงามแน่นหนัก
พลอยไพรแท้ แค่หนึ่งดาว พราวใจนัก
ขอรู้จักดาวระยับ ... ประดับดอย.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1330
