6 กุมภาพันธ์ 2549 09:13 น.
แดดเช้า
หมู่ดาวชุมจับกลุ่มเริ่มรุ่มร้อน
ราตรีซ่อนความลับกับความหมาย
เลื่อมซับซ้อนซุกฝันอันตราย
ดาวเรียงรายเปล่งแสงแจ่มเจือจุน
หนาวราตรีสายลมยังห่มพัด
หมู่ดาวเปล่งเจิดจรัสศรัทธาอุ่น
หมายไล่หมอกมืดหม่นบนฟ้าพรุน
หมู่เมฆหนุนนองเนื่องเรื่องมัวเมา
หมอกราตรีรายล้อมกล่อมฟ้ากว้าง
ยังลาดทางขาวเทือกเลือกแทรกเข้า
ขั้วหัวใจไหวล้าราตรีเงา
เมฆก้อนเก่ายังเคลื่อนเหมือนแกล้งกัน
รอเพียงฤกษ์เบิกขวัญเบิกวันใหม่
แจ้งจริงใดแดดเปิดเพริศสีสัน
โลกหม่นมัวสลัวลางพรางใจนั้น
คงรับขวัญผลิเผยเชยดอกไม้
หมู่ดาวรวมร่วมใจได้จับกลุ่ม
เพียงชุมนุมเปล่งแสงแรงสุกใส
หากช่วยฟ้ากระจ่างจริงยิ่งสิ่งใด
คงช่วยได้เพียงจุดดาวคราวฟ้ามัว.
1 กุมภาพันธ์ 2549 07:53 น.
แดดเช้า
แทนอบอุ่นละมุนละไมในช่วงเช้า
จะลบเงาราตรีแทนที่หมอง
หมอกหม่นมัวกลั้วกล้ำช้ำใจครอง
ฤๅเรียกร้องแดดใดล้างไออวล
หนาวน้ำค้างกลางหมอกช่างชอกช้ำ
ตื่นตาคลำควานอุ่นคุ้นเคยหวน
เช้าวันใหม่ใจละเมอเพ้อรัญจวน
สวมโซ่ตรวนตรึงรัดยากชัดเจน
ด้วยรักเธอเผลอครวญให้หวนคิด
ควันหมอกคลุมถูกผิดคั่นมิดเส้น
ทุกความหมายคล้ายคลุมเครือสิ่งเหลือเดน
บดบังเร้นฉันไว้ให้สำรอง
ม่านหมอกฝุ่นขุ่นข้องของชีวิต
อันปกปิดอุ่นเช้าเหงาโศกหมอง
กับตัวจริงสิ่งสำคัญเธอฝันปอง
ยังเผยคล้องเหนือฟ้ากว่าใครใคร
แทนอบอุ่นกรุ่นฝันช่วงเช้านี้
หมอกแทนที่ความงามงดอันสดใส
"ตัวสำรอง" หมองหม่นทนหวั่นใจ
รอแดดใดแผ่ฟอกแทนหมอกเช้า