24 กันยายน 2548 08:07 น.
แดดเช้า
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
นิทานเรื่องเล่า พ่อเฝ้าสอนสั่ง
"อย่าร้องไห้เลย" พ่อเคยปลูกฝัง
โลกนี้มีหวัง จงตั้งมั่นใจ
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ขอเฝ้าคำนึง ซาบซึ้งเพียงใด
ไม่ขอข้าวแกง นั้นแพงเพียงไหน
ถ้าประทานได้ ขอใจจากจันทร์
พิศจันทร์แจ่มจ้า
ขอกล้าขอแกร่ง เข้มแข็งสุขสันต์
จะไม่ขอวอน อ้อนขอโน่นนั่น
ขอเพียงใจนั้น มั่นคงมั่นใจ
แกร่งพร้อมยอมรับ
กับทุกสุข-โศก โลกหมุนเปลี่ยนไป
เบิกบานนิรันดร์ สุขสันต์สดใส
ฟ้าหม่น-ไสว ให้ใจมั่นคง
ขออาบแสงจันทร์
ไม่หวั่นหวาดกลัว สลัวมัวหลง
พึ่งตนเป็นหลัก จึงจักแผ่วง
ขยายใจลง ส่งหนุนช่วยคน
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ฉันเฝ้าวอนจันทร์ ขอฉันมั่นตน
แผ่อาบอุ่นรัก เป็นหลักรักล้น
โอบอุ้มมวลชน ให้พ้นทุกข์ราน
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
นิทานเรื่องเล่า เฝ้าร้องขับขาน
ไม่ขอข้าวแกง ขอแกร่งทุกวาร
โลกไม่อ่อนหวาน ปฏิภาณขอมี
"อย่าร้องไห้เลย"
พ่อเอ่ยปลอบขวัญ พิศจันทร์สดสี
มองจันทร์ฉันคิด ตั้งจิตดีดี
ขอเข้มแข็งมี อยู่ที่ดวงใจ
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ไม่เคล้าน้ำตา คราเกิดเหตุใด
จะเดินหน้าก้าว ทุกคราวเรื่อยไป
รักตนมั่นไว้ ไม่สั่นหวั่นคลอน
ระลึกตรึกจันทร์
โลกผันเพียงผ่าน วันวารจากจร
จันทร์ยังสถิต ชิดห้วงอัมพร
ไม่ท้อไม่ร้อน ไม่อ่อนไม่ไหว
มุ่งรับเพียงพร
วอนจันทร์แจ่มจ้า ฉันกล้าก้าวไป
ในวันเวลา กล้าไม่หวั่นใคร
จันทร์เป็นแบบให้ เบิกบานนิรันดร์
จบนิทานเล่า
เฝ้าขอพรพร่ำ ลำนำเพลงฝัน
โลกหมุนวุ่นวาย ใจคล้ายคงมั่น
อาบอุ่นนวลจันทร์ ในวันก้าวเดิน.
23 กันยายน 2548 20:11 น.
แดดเช้า
หลงฟ้ามืดยืดยาวคราวราตรี
หลงแสงสีจันทร์ทอที่สาดส่อง
หลงแสงดาวพราวฟ้าจะจับจอง
หลงสลัวมัวหมองของคืนแรม
หลงเงาคลุ้มตะคุ่มพุ่มไม้ไหว
หลงเตลิดฝันเปิงไปใจชื่นแช่ม
หลงชื่นสุขทุกค่ำคืนยืนยิ้มแย้ม
หลงเปรอะแต้มน้ำตาช้ำพร่ำรำพัน
ค่ำคืนหม่นวนเวียนเปลี่ยนผันเดือน
เหมือนย้ำเตือนความไม่แท้ที่แปรผัน
อารมณ์หวนโหยเปลี่ยวเพียงเสี้ยวจันทร์
เคลิบเคลิ้มฝันมากมายในคืนเพ็ญ
เราต่างหลงกับค่ำคืนยืนพะวัง
เราต่างหวังหวั่นเหงาจนเศร้าเข็ญ
เราอิ่มสุขเพียงช่วงจิบหยิบรสเย็น
เราต่างเห็นงามจันทร์ ... เป็นวันจริง
แสงจันทร์พราวราวสร้างอย่างนิมิต
ปลอบให้จิตอบอุ่นกรุ่นอาบผิง
เพียงชั่วคราวราวคืนผ่านวันแอบอิง
แล้วบางสิ่งจะเผยแจ้ง เมื่อแสงมา
เราต่างหลงกับค่ำคืนยืนเดียวดาย
และอิ่มคล้ายจันทร์เติมฝันอันล้ำค่า
เราต่างหวั่นพรั่นพรึงซึ้งมายา
หลงเห็นว่าความเคลิบเคลิ้มเติมความจริง
หลงโหยหาจันทร์เจ้าคราวจันทร์แรม
หลงยิ้มแย้มยามเสี้ยวจันทร์หลั่นแสงผิง
หลงอิ่มฝันจันทร์เพ็ญเร้นอาบอิง
หลงถวิลสรรพสิ่งราตรีกาล.
[แด่ .... ใจหลงทุกดวงในช่วงค่ำ
แด่ .... ฝันคล้ำครองชีวิตติดซาบซ่าน
แด่ .... โลกวนหนทางอันเนิ่นนาน
แด่ .... ทางผ่านมายาที่ผ่าใจ]
23 กันยายน 2548 13:05 น.
แดดเช้า
เลือดจะนองหนองจะไหลไฟจะลุก
ไทยจะปลุกรวมไทยให้ไฟโหม
อังคารเพ็ญเข็ญรุกปลุกไฟโลม
ชะเลือดโน้มสังเวยเสวยกาย
ทั้งไฟใต้ไฟเมืองไฟเฟื่องฟุ้ง
เผาแดนทุ่งเขียวขจีพลีผลาญหาย
อังคารเพ็ญเข็ญโลมโหมวอดวาย
ชะเลือดคล้ายบูชายัญล้างจัญไร
สัญญาณแห่งแรงไฟแรงใจจิต
เริ่มนิมิตสื่อสารเร่งการใหญ่
ผู้นำชาติอาจพลั้งความตั้งใจ
ผู้เป็นใหญ่ประชาชนไม่ทนยอม
ส่อสัญญาณสื่อสารเริ่มผ่านสื่อ
ระบบรื้อยื้อแย่งแข่งขันห้อม
ทั้งโกงกินโกงชาติวาดหวังปลอม
หมายหว่านล้อมหลงลิ้นแทบสิ้นใจ
เลือดจะนองหนองจะไหลไฟจะลุก
อังคารปลุกสงครามท่ามเมืองใหญ่
ไทยรวมคนประชาชนรวมคนไทย
ล้างแผ่นดินเป็นแดนใหม่ ... ไร้อธรรม.
22 กันยายน 2548 22:16 น.
แดดเช้า
ฉันยังคงเป็นฉัน - วันฟ้าสาง
ยามหนาวสร่างอุ่นไอเกี่ยวไกวฝัน
เบิกบาน เบิกฟ้า เบิกตะวัน
เบิกดวงตาคู่นั้น ... ให้มั่นคง
ฉันยังคงเป็นฉัน - วันฟ้าใหม่
สาดฟ้าใสคลายเหน็บยามเจ็บหลง
ทองทาบ อาบอุ่น ละมุนลง
เสริมส่ง ไมตรีจิต นิจนิรันดร์
ฉันยังคงเป็นฉัน - วันฟ้าใส
ผลิวันวัยแห่งชีวิตลิขิตฝัน
แย้มดอกไม้ไกวโบกโลกหมุนวัน
ขอบฟ้านั้นสรรค์สร้างทางที่งาม
ฉันยังคงเป็นฉัน - แม้มีหมอก
ม่านเมฆพลิ้วระลอกบอกคำถาม
ยังคงวงทรงกลดรุ้งจรุงคาม
ฉายแนวข้ามคนคว้างมีทางไป
จะรักฉันหรือเฉยเมยไม่เคยร่ำ
ไม่ชอกช้ำอ้อนสะอื้นขื่นขมไห้
ยังทอแสดสีสร้างพร่างทาบใจ
สว่างไสวเบิกม่านขึ้น ให้ตื่นตา
ฉันยังคงทอทองแสด ของ "แดดเช้า"
ร้าวบรรเทาเหงาคลายคล้ายแย้มค่า
กรุ่นกลีบดอกบอกคำจำนรรจา
ใครรับขวัญฤๅทายท้า ... ยังเป็นไป
ค้นหัวใจในแดดสีแสดสรรพ์
ค้นสิ่งฝันอารมณ์บ่มจากไหน
ดวงแดดเช้าละมุนอุ่นหัวใจ
ยังคงไร้อารมณ์บ่มเรียกร้อง
เพียงแผ่เผื่อเกื้อกูลจำรูญหล้า
ทอแสงอ่อนอิ่มกล้าล้างหม่นหมอง
อาบดวงแดดแห่งสางฟ้าอุ่นละออง
เหมือนมนตราโอบคล้องของฟากฟ้า
ฉันยังคงเป็นฉัน - อันมั่นคง
สาดส่องส่งขอบขนาบระนาบค่า
ทอดสายแสดแดดประดับระยับตา
เร้นงามค่าแห่งความรัก ... ปักเส้นใจ.
22 กันยายน 2548 15:15 น.
แดดเช้า
กุหลาบงามหนามในมือฤๅใช่รัก
ใครจึงผลักดอกหญ้าว่าค่าต่ำ
ดอกหญ้าน้อยใช่ด้อยค่าน่าจดจำ
ไม่เคยช้ำชอกจิตคิดน้อยใจ
ท้าลมหวนทวนลมไหวทักไกวแดด
สะท้อนแสดสีสันตะวันใส
ซับสาดฝนหล่นร่วง ณ พวงไพร
รับน้ำเท้าใครใครให้เหยียบวาง
แล้วลุกขึ้นตื่นเหมือนจะเยื้อนยิ้ม
รับแดดอิ่มรองน้ำฟ้าที่พรางพร่าง
อาบแสงจันทร์วันหวั่นหนาวอุ่นดาวราง
ดอกหญ้ากล้าย่ำย่างทุกทางไป
ไม่เรียกร้องจริตงามแห่งความรัก
ไม่ปรุงแต่งให้หลงทักหลงฝักใฝ่
เป็นดอกหญ้าค่าล้ำแม้ต่ำใจ
รองรับเท้าใครใครไม่เจ็บทรวง
กุหลาบงามหนามในมือฤๅคือรัก
ใครแน่นหนักเท่าดอกหญ้าทุกท่าท่วง
อดทน-ไกว ไหวอ่อน ผ่อนใจดวง
รับแสงช่วงส่งความแกร่งแห่งแรงใจ.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
1587
